Derde album in drie jaren tijd met een nog steeds ongewijzigde line-up: Didier Bouchard (drums), Pascal Betov (gitaar), Phil Grelaud (zang), Deuch (bass) en Hervé Marquis (gitaar). Er is weinig verandering te merken ten opzichte van de vorige albums: veel uptempo songs met uitmuntend gitaarwerk, een krachtige zanger met Franse teksten en een solide ritmesectie.
Twee instrumentale nummers staan er ook op dit album met het korte Nostromo en les Secrets de l’Olympe. Het gitaarwerk blijft even smakelijk als altijd en de heren durven kwistig strooien met riffs, vette solo’s en breaks. Grappig is het “Zorba”-thema in het mooie Les Secrets de l’Olympe. De eerste akkoorden van Brocéliande, de naam komt uit de Koning Arthur verhalen, laten een zuchtnummer annex ballad vermoeden maar dat doen ze gelukkig niet. La Peur et l'Oubli et L'Ordre Sacré vind ik iets minder.
Goed krachtig album, old school muziek met old school productie zonder tierlantijntjes. Puntje van kritiek kan zijn dat er weinig variatie zit in de nummers van de drie albums: je hebt uptempo en je hebt midtempo. De verrassing lijkt er een beetje af.