menu

Frédérique Spigt - Land (2011)

mijn stem
3,67 (15)
15 stemmen

Nederland
Pop / Country
Label: T2

  1. Land (3:36)
  2. Little Valley Town (3:32)
  3. Dogman (2:46)
  4. Love You Like No Other (4:16)
  5. Hunted Like a Fox (3:36)
  6. Queen Bee (4:21)
  7. Lonely Betty Blue (2:55)
  8. Staring at the Fan (3:46)
  9. Tessie Rides Her Palomino (3:49)
  10. Momma's Only Screaming (3:13)
  11. Catastrophe (2:59)
  12. Drunk and Crazy (2:45)
  13. My Horse Is Crippled (2:59)
  14. I'm Sure You Wish You Had (2:08)
  15. Horses (3:15)
  16. Moon (1:58)
totale tijdsduur: 51:54
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Voor Fré heb ik een zwak maar laat dat dan net voor haar nederlandstalige albums zijn. Zodra ze in het engels zingt heb ik er toch wat minder mee. Het is dan op de een of andere manier een stuk minder karakteristiek.

En zie hier: ze gaat op de country tour en ook nog eens in het engels. Ik sla het niet over maar ben wel bang dat het niet helemaal mijn kopje thee gaat worden. Ik hoop uiteraard aangenaam verrast te worden.

avatar van aERodynamIC
4,0
Zal ik maar gelijk met de deur in huis vallen?

Land valt me meer dan 100% mee!

Zo, dat is er uit. Wat was ik hier huiverig voor. Ik ben vooral een liefhebber van haar Nederlandstalige werk en zodra ze in het Engels gaat zingen vind ik het al snel wat minder (alhoewel I Skipped a Heartbeat tot mijn favoriete Fré nummers behoort).
Maar al bij de eerste tonen van deze nieuwe cd bevalt me de muzikale setting. Spigt weet meestal sterke muzikanten om zich heen te verzamelen waaronder Jan van der Meij met wie ze altijd samenwerkt. Het klinkt rauw en als daar dan de stem van Fré overheen gaat is het plaatje compleet; die past uitstekend in deze setting.
Het is geen jolig country album geworden. Ik vind het goed passen in het rijtje spannende albums van eigen bodem als die van Johan Borger en Marten de Paepe. Dit is country van het soort zoals ik er echt van kan genieten (het heeft ook wel een lichte folk inslag).

Je kunt dan al snel denken dat de Amerikanen dit een heel stuk beter doen. Dat zal misschien wel maar juist doordat dit country is met beide benen in de Hollandse polder krijg je toch een eigen geluid en mag ik concluderen dat het weer een typisch Spigt album geworden is.
Geen Frans platteland deze keer maar woestijn, stof en prairie.
Nergens stoort me haar engelse zang wat soms ook wel eens ander uitpakt en nergens stoort het me dat ze een totaal andere weg is gaan volgen.

Het past haar met gemak zoals de stoere cowboyhoed haar ook perfect staat.

Frédérique Spigt is voor mij toch wel met een aangename verrassing op de proppen gekomen en weet mijn vooraf ontstane scepsis helemaal om te turnen in puur genieten.
Ja mensen, ook in Nederland worden goede albums gemaakt. Land is er eentje van.

avatar van aERodynamIC
4,0
Groeialbums...... rare term eigenlijk. Moeten we niet willen gebruiken. Groeien doen plantjes die je water geeft.

Maar mag ik zeggen dat Land echt goed is en alleen maar beter wordt naarmate je er meer naar luistert?!
Ik snap best dat mensen misschien snel afhaken omdat Fré hier wat anders doet dan we gewend zijn. maar laat je niet afschrikken: ook dit is Fré en eigenlijk niet eens zo anders.

Land is zo sterk dat ik neig om er een halfje bij te doen. En wie had dat verwacht van deze scepticus???

3 Stemmen is echt veel te weinig (alhoewel het gemiddelde wel fijn is zo).

Enne dit soort goede cd's gewoon kopen natuurlijk

avatar van thebestfreaks
Wow, de eerste indruk is een goede zeg. De sfeer en het genre sluiten goed aan op een andere plaat die ik dagelijks in de auto luister op dit moment, John Hiatt's Dirty Jeans and Mudslide Hymns. Hier ga ik me eens lekker in verdiepen...

avatar van aERodynamIC
4,0
Ja he: verrassend en het klinkt echt erg lekker. Voor mij wel dé verrassing van de laatste maanden.
Een muzikale held die niet teleurstelt terwijl ik dat wel een beetje gedacht had. Zo zie je maar weer.....

avatar van Masimo
3,5
Spigt is er bij mij wel ingeslopen, m'n moeder is toch wel liefhebber. Tja, als betaamd zoon ben je dan toch wel verplicht deze ook maar 'ns te gaan beluisteren, niet?

Nee, ze maakt normaal gesproken erg mooie muziek. Zal deze dus ook maar gaan draaien. Hunted Like a Fox klinkt alvast mooi..

avatar van aERodynamIC
4,0
Mooi zo! Zal ze top vinden mag ik aannemen (als ze nog steeds meeleest hier wat blijkbaar het geval is gezien een twitterbericht van haar waar user thebestfreaks me op wees):

frederiquespigt frederique spigt
musicmeter.nl/album/232396 toen ik het begin las werd ik onzeker maar nu zit er een gat in de wolken
7 Nov



avatar van clayhill
Hoesje al vergeleken met Wildweed van Jeffrey Lee Pierce ?

avatar van Bartjeking
3,5
Ik heb onlangs een nummer van Land gehoord en wat was ik verbaasd! Dit was prachtig, ik weet even niet meer welk nummer, maar het is aanleiding om dit album heel veel aandacht en liefde te geven binnenkort. Ik heb eerder wel muziek van haar in huis gehaald; allemaal Nederlandstalig en dat waren prima geschreven songs, maar de muziek vond ik niet altijd even 'je van het'. Deze jongen is een fan van heeel veel genres, maar americana steekt hier met kop en schouders boven uit. Laat spigt nu toch helemaal aan mijn wensen voldoen door haar talenten aan dit genre te schenken. Ook de Engelstalige kant van haar is nieuw voor mij en wat ik hoorde was prima; maar mijn enige (en kleine) angst is aansluitend op de 1e opmerking van Aero, dat haar prachtige teksten misschien verzanden en minder karakteristiek zijn. Engels is nu eenmaal een gemakkelijke taal om liedjes in te schrijven, het klinkt al vaak goed. Hopelijk is Frederique niet tevreden met goed en wil ze die diepere laag die haar andere albums hebben ook overbrengen op Land.

Bovenstaande reacties zeggen eigenlijk al genoeg, maar ik kom hier ook nog wel op terug. Dit wordt zonder meer genieten!

avatar van Lexcoaster
3,5
Klinkt lekker, maar het meeste blijft niet beklijven. Toch is dit een erg leuk uitstapje van Spigt, wat ik waarschijnlijk beter ga waarderen na meerdere luisterbeurten. Maar mooie dingen moet je niet forceren.

avatar van Angelo
4,0
Spigt goes country! Aanvankelijk misschien een rare gewaarwording, maar uiteindelijk best smakelijk. Land is 'n vreemde contradictie; de sfeer is niets meer dan Polder-country, het doet mij in ieder geval niet denken aan americana, niet écht tenminste, terwijl de teksten juist op en top americana zijn. Met zijn zestien nummers draagt het album misschien net iets teveel bagage, maar er staat van begin tot bijna het eind genoeg moois op om te kunnen spreken van een consistent goede plaat. De nummers waarin verhalen worden vertelt, dat zijn ongeveer de helft, doen het erg goed. Drie van deze nummers die in het bijzonder opvallen zijn Tessie Rides Her Palomino, Lonely Betty Blue en ook Momma’s Only Screaming. Alle drie erg mooie, integere ballades die in hun meest zuivere vorm worden opgeworpen. De leukste - bij een gebrek aan 'n beter woord - tegenhanger is beslist het vlotte My Horse Is Crippled, mijn favoriet, waarbij je al gauw het risico loopt om 't refrein weken, zelfs maanden, niet uit je hoofd te kunnen krijgen. Hier een slachtoffer die spreekt uit ervaring. Bij de laatste vind ik de tekst trouwens ook verassend origineel; sommige liedjes kampen op gebied van tekst soms (lichtelijk) met onoriginaliteit, of beter gezegd: ze zijn voorspelbaar. Iets wat niet per se slecht is. 't Enige vervelende liedje is I’m Sure You Wish You Had. De manier waarop 'ie wordt ingezongen is vreselijk (zijn we levensmoe?). Ook een wat-zo-een-smartlap-had-kunnen-zijn als Drunk and Crazy en vooral Horses en Catastrophe missen het vermogen om interessant te blijven, maar ach, niets om je verder - al te veel - druk over te maken.

avatar van Arjan Hut
De romantiek van het cowboybestaan was vroeger aan Frédérique Spigt wel besteed.
Dankzij series als Bonanza en Rawhide liep zij als kind met een klapperpistooltje op
straat en de liefde voor de rauwe romantiek van het wilde westen is nooit helemaal over
gegaan. Op haar nieuwste cd Land staan zestien nieuwe liedjes van haar eigen hand, en
die laten een erg Amerikaans country, blues en folk geluid horen. Spigt nam het album op
in de Achterhoek, het Nederlandse Texas, waar de studio van Bennie Jolink staat.

Spigt brak in de jaren tachtig door met haar band I’ve got the bullets, maar de androgyne
cult-heldin kreeg als soloartieste pas een voet tussen de deur toen zij van Engelse op
Nederlandstalige teksten overstapte. Land is, ondanks de in beide talen te lezen titel, een
ietwat verassende terugkeer naar het Engels. Een terugkeer die niet los kan worden
gezien van het Amerikaanse frame waarbinnen titels als Little valley town, Tessie rides
her Palomino of My horse is crippled zich afspelen. Het Engels past daar nou eenmaal
beter bij, de taal alleen al roept de nodige countryassociaties op.

Met een witte hoed op en huiverig in een lange jas gewikkeld, heel in de verte wat
tekenen van menselijke bewoning, zo staat de zangeres in het desolaat zwart-witte
landschap van de hoes. De sobere eenzaamheid die de foto uitstraalt komt ook duidelijk
in de muziek terug. Dobro, akoestische gitaar en ‘fiddle’ (gespeeld door Joost van Es)
domineren het geluid, dat veelal kaal is en vol gure, open vlakten. Op de binnenhoes
wordt de Franse schrijver André Gide aangehaald; ‘One does not discover new lands
without consenting to lose sight of the shore for a very long time’.

Nieuw land ontdekken, dat doet Frédérique nu juist niet. Elk liedje klinkt meteen bij de
eerste maat vertrouwd, of het nu om een liefdesliedje gaat, een boevenballade of een
gesnikte blues. ‘I walked inside a bar / ‘Cause I had an ugly thirst / A bounty hunter
pulled his pistol / So I had to shoot him first (Hunted like a fox), ‘My love left / She don’t
want me back / My love left / And I light another fag’ ( Drunk and crazy) of ‘I’m sitting
out here thinking / While your name echoes throught the land’ (Staring at the fan), ook de
teksten komen uit het grote standaard boek van de eenzame cowboy-lyriek.

Het is gelukt om van al deze genreclichés tot een solide, nieuw geheel te smeden, waarbij
overbodige opsmuk achterwege is gelaten en het countrygevoel voorop staat. Maar
verassingen ontbreken, zelfs de gastbijdragen van Bennie Jolink kabbelen onopvallend
voorbij. Een speelsere interpretatie had van Land meer kunnen maken dan deze degelijke,
stijloefening.​

Gast
geplaatst: vandaag om 21:04 uur

geplaatst: vandaag om 21:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.