The Tube was een Engels muziekprogramma wat wekelijks in Engeland op TV door Channel 4 werd uitgezonden van 1982 t/m 1987.
Bekende presentatoren waren Paula Yates en Jools Holland. De nadruk lag vooral op wat alternatievere popmuziek c.q new wave.
Bij V&D die vroeger een paar keer per jaar de meest vreemde (opgekochte partijen) verzamel-LP's in de aanbieding hadden, heb ik deze Engelse LP waarschijnlijk in 1986 gekocht.
Ik neem aan dat alle artiesten die erop staan, wel een keer in het programma The Tube zijn geweest.
Nu dacht ik, omdat ik zo veel nummers, die ik op het eerste gezicht en gehoor (nog) allemaal ken, dat de meeste ervan ook in Nederland wel Top40-hits waren geweest.
Dat valt echter tegen.
Alleen The Fine Young Cannibals (OK) hebben in de Top 40 gestaan en The Style Council (opvolger van The Jam en mooi softsoul-achtig liedje) en Black Uhuru (reggae en dit nummer gaat wel) haalden de tipparade.
Dus ook de nummers van Talking Heads (OK), Paul Young (klotenummer), King (hun derde, wel OK-single), Level 42 (apart), The Stranglers (donker) en Alison Moyet (mooi gezongen weer) niet.
De meesten hier zullen Killing Joke (geweldig nummer), Billy Bragg (man met gitaar en ge-engageerde teksten), Hanoi Rocks (Finse glamrockers met Creedence-cover) en The Kane Gang (mooie pop met soulrandje) misschien ook nog wel kennen.
Blijven nog wat nummers over die ik toen ook niet kon en dus voor mij de meerwaarde van de plaat vormden.
Zoals daar dan zijn Nick Heyward (zanger van Haircut 100 die solo ging) met een typisch jaren-80 popliedje, Beltane Fire (mooi nummer in de stijl van Big Country/The Alarm), Big Sound Authority (niet zo'n geweldige popsoul), Les Enfants (Ierse new wave en goed) en Silent Running (ook al mooie wave in de stijl van Simple Minds toen).
De albums van Beltane Fire, Silent Running en Les Enfants hoop ik ooit nog eens ergens (goedkoop) tegen te komen.
3,5* voor deze plaat, die je ook gerust op kunt zetten als er bezoek is, die in de eighties zijn blijven steken...