Clark - Iradelphic (2012)
mijn stem
23 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Warp
-
Henderson Wrench (2:23)
-
Com Touch (4:23)
-
Tooth Moves (3:18)
-
Skyward Bruise / Descent (2:00)
-
Open (3:18)
-
Secret (3:43)
-
Ghosted (3:38)
-
Black Stone (2:03)
-
The Pining Pt. 1 (4:21)
-
The Pining Pt. 2 (3:11)
-
The Pining Pt. 3 (2:42)
-
Broken Kite Footage (4:54)
0
geplaatst: 23 januari 2012, 14:10 uur
Com Touch is toch wel erg grappig. Benieuwd hoe de rest zich verhoudt tot dat nummer.
0
geplaatst: 16 februari 2012, 21:08 uur
The Pining Pt. 2.
Doet me niet zo heel veel. Klinkt nogal kinderlijk
Doet me niet zo heel veel. Klinkt nogal kinderlijk
0
geplaatst: 6 maart 2012, 21:56 uur
Nou, ik zie dit wel zitten eerlijk gezegd. Doet me weer een beetje denken aan zijn eerste twee releases (als "Chris Clark") die ik toch stukken beter vond dan het werk dat hij daarna als "Clark" uitbracht.
Na Empty the Bones of You was ik eigenlijk een beetje afgehaakt, maar dit ga ik wel in de gaten houden.
Na Empty the Bones of You was ik eigenlijk een beetje afgehaakt, maar dit ga ik wel in de gaten houden.
0
geplaatst: 9 maart 2012, 21:07 uur
Het maakt mij ook wel benieuwd naar de rest! Het is weer een beetje Clark terug naar z'n basis!
0
geplaatst: 9 maart 2012, 23:44 uur
De hoes straalt ook nostalgie uit imo, net als die van Clarence Park destijds eigenlijk.
Edit: de track Secret (met gastzangeres) is nu ook te beluisteren. Dat is toch wel even een andere Clark die we hier horen, haha, effen wennen
Edit: de track Secret (met gastzangeres) is nu ook te beluisteren. Dat is toch wel even een andere Clark die we hier horen, haha, effen wennen
0
geplaatst: 22 maart 2012, 12:49 uur
Mja, nu ik het hele album gehoord heb twijfel ik toch een beetje. Het begint best aardig met in het begin een paar nummers met een wat akoestisch geluid. En ook Com Touch is mooi, maar echt gave nummers (als vanouds) zijn het toch net niet.
Ook de nummers Open en Secret met Topley-Bird doen me niet zoveel. Daarna, zo richting het eind, wordt het nog wel een stuk beter vind ik: Black Stone klinkt kaal en eenvoudig, maar is toch wel erg mooi. En bij The Pining Pt. 1 gaat het eindelijk eens los, beste nummer van de plaat dat imo. The Pining Pt. 2 sluit hier perfect op aan en ontwikkelt zich ook mooi.
Jammer dat er al weer iets te snel een paar tandjes wordt teruggeschakeld met The Pining Pt. 3 en Broken Kite Footage. Wel mooie sfeervolle afsluiters hoor, maar na een redelijk tam album hoopte ik toch op wat meer vuurwerk op het eind.
Ik twijfel tussen een 3* en 3,5* en zet voorlopig voorzichtig in op 3*. Wie weet blijkt dit toch een groeier te zijn.
Ook de nummers Open en Secret met Topley-Bird doen me niet zoveel. Daarna, zo richting het eind, wordt het nog wel een stuk beter vind ik: Black Stone klinkt kaal en eenvoudig, maar is toch wel erg mooi. En bij The Pining Pt. 1 gaat het eindelijk eens los, beste nummer van de plaat dat imo. The Pining Pt. 2 sluit hier perfect op aan en ontwikkelt zich ook mooi.
Jammer dat er al weer iets te snel een paar tandjes wordt teruggeschakeld met The Pining Pt. 3 en Broken Kite Footage. Wel mooie sfeervolle afsluiters hoor, maar na een redelijk tam album hoopte ik toch op wat meer vuurwerk op het eind.
Ik twijfel tussen een 3* en 3,5* en zet voorlopig voorzichtig in op 3*. Wie weet blijkt dit toch een groeier te zijn.
0
geplaatst: 5 april 2012, 17:20 uur
Wat is Black Stone toch een prachtig nummer. Simpel, maar toch doeltreffend.
0
geplaatst: 28 april 2012, 16:50 uur
Toch wel wat een teleurstellend album - aangezien Clark hier overal op veilig speelt. Weinig origineel en uitdagend dus. Uitgebreidere review: Clark - Iradelphic - CD-bespreking | Kwadratuur
* denotes required fields.
* denotes required fields.