menu

Sparks - Balls (2000)

mijn stem
3,68 (17)
17 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Oglio

  1. Balls (4:23)
  2. More Than a Sex Machine (5:04)
  3. Scheherazade (4:29)
  4. Aeroflot (4:28)
  5. The Calm Before the Storm (4:03)
  6. How to Get Your Ass Kicked (4:19)
  7. Bullet Train (4:20)
  8. It's a Knockoff (3:42)
  9. Irreplaceable (5:06)
  10. It's Educational (4:02)
  11. The Angels (4:52)
  12. Calm Before the Storm [Full Length Instrumental] * (5:03)
  13. It's a Sparks Show * (1:20)
  14. The Calm Before the Opera * (3:06)
  15. The Angels [Sparks Alternative Version] * (3:43)
  16. More Than a Sex Machine [Sparks Definitive Version - Radio Edit] * (3:40)
  17. The Angels [Tony Visconti Version] * (3:49)
  18. The Oblongs * (0:57)
  19. A Cute Candidate Opening Theme * (1:59)
  20. The Race for President * (1:50)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 48:48 (1:14:15)
zoeken in:
avatar van Erwin.c
4,0
Onweerstaanbaar !

avatar van Supersid
4,0
Check!

Deze is heel goed!

avatar van RonaldjK
3,5
Van artrock naar dancepop. Dat is kortweg de verandering die Sparks vanaf 1979 doormaakte. Niet geleidelijk, maar met sprongen heen en terug. Als Balls in 2000 verschijnt is dit echter al het achtste dancegerichte album op een rij, al stonden op voorganger Plagiarism enkele klassiek-beïnvloede bewerkingen van eigen nummers.

Er bekruipt mij een vervelend gevoel: Sparks is toch méér dan (weliswaar intelligente) dance? Ze zijn toch vooral een groep van eigenzinnige pop? Deze laatste categorie is gelukkig steeds op die albums terug te vinden, zij het soms zeer verstopt. Dat dance-effect werd nog eens versterkt doordat Sparks niet meer werkte met een begeleidingsgroep maar met digitale geluiden.
Op Balls klinkt in de dance een enkele invloed van big beat, zoals sinds het jaar ervoor de nieuwe trend was met namen als The Chemical Brothers en The Prodigy: bombastische digitale drumslagen die door Sparks naadloos worden ingepast.
We horen ze op Bullet Train en bonustrack Calm before the Opera, dat ik dadelijk nogmaals zal aanhalen. Eveneens kom ik het prachtige en ingetogen Scherazade tegen; het heeft een hiphopbeat. Ook rustig is It’s a Knockoff, uit de film ‘Knock Off’ (1998) met Jean-Claude van Damme en regisseur Tsui Hark, over wie Sparks op Gratuitous Sax & Senseless Violins (1994) een liedje maakte. Het type actiefilm dat ik oversla, maar dit is geen MovieMeter.
Op Irreplaceable moet ik net als op vorige albums van Sparks denken aan Pet Shop Boys en in, daarissieweer, Calm before the Opera zingt Russell Mael acapella met andere Russel Maels. Of zou broer Ron ook bij een microfoon hebben gestaan?
Aeroflot is dankzij de gesproken delen van ene Aksinja Berger even aardig. In het intro klinkt eveneens een scheurend gitaartje én big beat, maar het refrein is dan wel erg flauw en verveelt spoedig. De eerder genoemde liedjes hoor ik echter graag.

En toch overvalt mij, nu ik de discografie van Sparks doorreis, een zekere matheid: ik mis de zijde met rock, gitaren, gekte en bizarre zanglijnen. Maar er is hoop, leert Wikipedia mij: het album flopte genadeloos, wellicht niet alleen omdat fans klaar waren met hun dancegerichte pop, maar ook omdat een gekke hoes ontbrak. Die bal is wel sáái; zelfs als je de hoes in diverse kleuren uitbrengt… De tegenvallende verkopen deden de gebroeders Mael besluiten bij de opvolger het roer om te gooien. Desondanks een dikke 7 voor Balls.

avatar van Roxy6
4,0
Sparks - Balls, het eerste album van de Meal Brothers in de nieuwe eeuw.

Het album opent met de stevige dancetrack en tevens het titelnummer Balls, ik moest er aan wennen, omdat het zich veel herhaalt, maar ging het later wel meer waarderen.

Track twee, More Than A Sex Machine, begint echt Mega vet met een orkestraal intro dat bij mij herinneringen oproept aan La Dolce Vita van peter Gabriel, dit is het soort Euro- dance muziek waar de broers ook op het fenomenale album Gratuitous Sax & Senseless Violins al in grossierde. Dit nummer had daar feilloos tussen gepast. Persoonlijk vind ik het meer swingen dan Balls.
Scheherazade begint subtiel met een synthesizer tapijt waar de drums overheen komen golven, toch blijft het een ballad-achtige track met een typische hypnotiserende Sparks melodielijn, mooi!

Aeroflot is een stamper die ik weinig creatief vind, het dramt maar door, iets te veel van het goede.
The Calm Before the Storm daarentegen begint direct een stuk spannender, Sparks zoals ik ze graag hoor, na het gezongen intro komt er weer een Euro-deun om de hoek kijken, maar ik vind dat in dit geval niet storend, het paste echt in die tijdgeest. Blazers op een dance tapijt met flink wat trom geroffel in the back….de manier waarop Russell zingt is wel heel kenmerkend voor hem.

How to Get Your Ass Kicked is weer een heel vreemd nummer met een voor Sparks doen extreem rustig begin. Het kabbelt rustig voort, echt een middenmoter qua kwaliteit, niet meer, niet minder.
Daarna komt de Bullet Train het station binnenstormen, dwingend en stuwend, dit doet mij ook echt aan het songmateriaal denken uit die tijd met inderdaad een groep als The Prodigy als referentiekader, zelf vind ik het vermoeiend luisteren en na drie van dit soort nummers ben ik dan ook wel klaar.

It's a Knockoff, is more my cup of tea. De melodielijn is al typisch vintage Sparks. Mooi kalm eiland in deze woelige zee.
Irreplaceable, is ook fraai met een goede melodielijn, maar hier komen ook de drum’n bass invloeden de boel weer enigszins verstoren, past ergens totaal niet in dit nummer, echt een bizarre keuze. It's Educational , is eigenlijk van hetzelfde laken een pak, veel drum ’n bass wat we ook hier weer voorgeschoteld krijgen . Ik hoor hierbij veel van Bowie’ s Earthling-herinneringen op mijn trommelvlies, en laat dit nu mijn minst favoriete Bowie album zijn….

The Angels, weer een rustig nummer, echter wel overvol geproduceerd.
Dat is jammer want het is beslist niet nodig. In dit geval zou less more zijn.
De melodielijn op zichzelf biedt al meer dan genoeg mooie afwisseling.

In mijn herinnering stond dit album hoog in de Sparks discografie, maar na enkele luisterbeurten moet ik toch bekennen dat Balls het aflegt tegen voorganger Gratuitous Sax & Senseless Violins, (auto-recover album Plagiarism niet meegeteld) dat zit zeker wat geraffineerder in elkaar.

Na deze fase keren de broers terug naar de topkwaliteit van de midden jaren zeventig. Met meer classic-vintage Sparks originals, briljante teksten op ingenieuze melodiën en dito arrangementen. Een stijl die ze beter past dan het modische drum’n bass genre.

Maar de megalomane opening van More Than A Sex Machine bezorgt dit album tocheen volle ster meer. Daarmee uitkomend op een 4 ****

Gast
geplaatst: vandaag om 17:24 uur

geplaatst: vandaag om 17:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.