Jake Thackray - The Last Will and Testament of Jake Thackray (1967)

IJzersterke teksten, doordrenkt met ironie en af en toe een tragisch randje. Dat is Jake Thackray. Wat dat betreft de Engelse evenknie van John D. Loudermilk, al houdt Thackray het muzikaal wat soberder. Ik ben blij verrast door deze ontdekking.

Neem alleen al het eerste nummer, Lah-Di-Dah. Je hebt het meisje van je dromen, maar dan komt het: de ontmoeting met je schoonfamilie, de tantes (gruesome aunty Susan!) en alle poespas die er verder nog komt kijken tussen het moment van verliefd worden en het moment van rust met je meisje. Maar je hebt het er allemaal voor over, want je houdt van haar. Deze situatie weet Thackray op een briljante manier in een popliedje te gieten.

Thackray's tongval is als Engels als het maar zijn kan, maar het blijkt dat hij muzikaal is gevormd door Franstalige chansonniers als Brel en vooral Brassens, die hij leerde kennen tijdens een verblijf in Frankrijk. Bij terugkomst in eigen land werd hij leraar Engels en een gedeelte van zijn lessen wijdde hij aan het vertolken van zijn zelf geschreven liedjes. Uiteindelijk kreeg hij wat bekendheid doordat de BBC hem het podium gaf om op reguliere basis zijn liedjes te komen spelen. Erg leuke ontdekking dit.