A Certain Ratio - I'd Like to See You Again (1982)

Een tip voor liefhebbers die A Certain Ratio zoeken in de (gesorteerde) tweedehandsbak; de albums vind je vaak onder de '"A" - net als in de boekhandel is ook in de platenhandel goed alfabetiseren een groot probleem. Ik sta dan ook regelmatig verbaasd dat de "T" eigenlijk vrij weinig ruimte inneemt.

Maar goed deze van de week 'gevonden' en een 'beneficial exchange' met de detaillist gedaan (euro's voor vinyl) om deze mee te mogen nemen. En nu tweemaal weer gedraaid: het smaakt naar meer - maar het is geen To Each. Er volgt meer zodra ik er dieper in zit.

Ik ken deze nog niet (behalve 'Touch'). Gaan ze hier niet meer de New Order kant op? Toch heel anders dan 'To Each' en 'Sextet'.

O ja, en is deze release niet uit 1983? - check het label even wil je Mju.

Hij is van oktober 1982, maar kwam in Nederland pas in 1983 uit, weet ik nog. Ik heb 'm ook nog op vinyl. Deze plaat was destijds een teleurstelling, meer electrofunk gericht.

'Sextet' is ook van 1982 als ik mij niet vergis. Productief jaartje voor de heren (en dame) van ACR. En 'Sextet' heeft volgens mij ook echt een andere sound dan deze (minder electronics). De band maakte kennelijk een snelle ontwikkeling door.

Fac 65 - Premo heeft deels gelijk, maar kant twee is toch vrij sferisch en jam-achtig. Ik zal 'em even wat meer tijd geven. Ik vind dit vrij kale, gesrtipte, wel sferische muziek met een funky ondertoon.

Electrofunk was - pardon me premo - zag ik toen echt niet als (sub)genre. Mjuman heeft (muzikaal gezien dan) een redelijk zwarte kijk, maar da was er toen echt niet - je had Funk, P-Funk, maar funk zwaar leunend op synth's was in NL geen ding. Prince Charles and The City Beat Band hebben dan ook nooit veel fans gehad alhier.

P-Funk parties in het NV-huis (later Tivoli) waren dan ook niet 'a big thing'.

Met electrofunk bedoel ik de New York stroming die in die tijd op kwam. Ook New Order werd hier door beëinvloed met hun Confusion uit hetzelfde jaar.

Ik snap waar je heen wilt: Arthur Baker c.s. (en daarin heb je gelijk), maar da's disco (werd later dance genoemd) en verhoudt zich tot echte funk als de driekusman tot salsa - no offense intended!

Overigens is dat wel een essentiële schakel/brug-functie geweest van New Order. Voorzover mij bekend is 'electro' is een vinding van hipperds de laatste jaren.

ACR - meermalen gezien - live een waar genoegen: enorm muzikaal. Albums - ook To Each - vaak groeiplaten.

Gevonden - alleen ik ben het (zou bijna willen zeggen opnieuw) niet met Allmusic eens. Ik snap nu wel waar die kreet electro-funk vandaan komt - een mij volstrekt onbekende aanduiding. Maar daar ziet men wel meer genre-typeringen die mij vreemd, onhandig en relatief onbruikbaar voorkomen. Eletro-funk is door hen ook wel gebruikt als aanduiding voor NO en behalve label (en herkomst) zie ik verder weinig verwantschappen tussen NO en ACR - imo een dus een relatief nietszeggende aanduiding. Dream-pop werd door hen ook wel gebruikt voor Cocteau Twins - ook relatief onhandig.

Ik ga de plaat nog eens draaien (evt. ook ingebed tussen voor- en naganger) en dan zal ik een meer gefundeerd oordeel geven. Voorlopig gelden 'mixed emotions'.

De hoes van dit album toont het interieur van de (inmiddels ter ziele) Hacienda.

Dit was na Sextet het tweede album dat A Certain Ratio uitbracht in 1982; van beide albums verscheen in juli een single Guess Who - FBN 17, (juli alleen als 12" - van dit album) en in aug. Knife Slits Water - Fac62 - als 7"(korte versie) en 12' van Sextet. Soms zou je willen dat de band wat selectiever was geweest met het uitbrengen van materiaal.

Kant a opent met Touch - even denk je naar Kool & The Gang (Ladies Night) te luisteren en dan hoor je een Mark King-achtige bas erin komen. Net op het moment dat je denkt dat het fun-funkachtige muziek is, maken het afgeknepen trompetgeluid en de vervormde kil klinkende stemmen je duidelijk dat niet your usual funk funk is.

Dat type geluid zet zich voor in Saturn dat eindigt in een soort jam. In Hot Knights vind je aan de ene kant JB-achtige gitaarlicks (Furious Flames), aan de andere kant de zware keyboardsound die doet denken aan Prince Charles and the City Beat band (Stone Cold Killers) - daar zou je richting 'electrofunk' kunnen denken.

Het titelnummer is een jazzy funk-nummer dat mij in eerste instantie doet denken aan de Average White Band of Mezzoforte - beetje braaf.

Show Case klinkt dan echt weer funky, mede door de keyboards en met name de vervormde stemmen (vocoder) zorgen ervoor dat dit een echt ACR-nummer is.

Sesamo April - is een percussie gedreven stuk dat erg doet denken aan de samba-muziek tijdens een Braziliaanse carnavalsparade - het tweede deel van de titel Corco Vada is ook een verwijzing naar een Brazilaanse song Corcovado - o.m. door Miles Davis opgenomen op Quiet Nights, en in een soft 'verhouste' versie, terug te vinden als Quiet Nights op Deeper (Hedkandi).

In Axis lijkt het erop als Al Jarreau zijn band tijdens het spelen van Roof Garden de vrije hand heeft gegeven om op het podium te improviseren.

Het laatste nummer Guess Who is eigenlijk een terugkeer naar de eerste song, Touch, qua thema en melodie, maar dan losser.

A Certain Ratio toont dat ze ze goede en capabele musici zijn door op dit album een variatie van funk-stijlen vlot en soepel te spelen. Het album wordt echter nergens één geheel. De indruk onstaat dat dit album mede door een aantal jamsessies in de studio is ontstaan. Het is een leuk album, maar het is niet homogeen en bevestigt ook een beetje het beeld van de band: musici die - relatief introvert - muziek aan het maken waren, die soms grote hoogten konden bereiken; van wie je als publiek regelmatig het idee had dat je (als publiek) eigenlijk een soort getolereerd bijverschijnsel was (de lui die een kaartje kochten waarmee de gage van de band werd betaald). Als je daarmee kon leven en de band vond bij een optreden een goede groove, was het uitstekende muziek.

Dit album is eigenlijk een staalkaart van hun muzikaal kunnen en als zodanig verdient het ook een gepaste beluistering. Don't fake the funk, get into the groove!