Na een wel erg melodramatische intro volgt er met Summer in Hell een erg lekker nummertje. Jammer dat deze zo kort duurt, maar misschien is dat ook wel goed, zo wordt je het nummer natuurlijk ook niet snel zat.
Dan volgt er zowaar een beat álá Scott Storch, maar dit is in dit geval niet negatief. Gewoon een lekkere stamper wat niet echt bij Definitive Jux past. Geen toeval dus dat deze plaat - anders dan Hell's Winter - niet onder Definitive Jux is uitgebracht.
Dat er dus een wat commercieel klinkend nummertje opstaat is natuurlijk erg, maar tot mijn verrassing is dit met het hele plaatje het geval. Dan heb ik het met name over de nummers Come to Daddy en (ironisch genoeg) Underground Rapstar.
Dan volgt er met Haterama wel een 'vaag' nummer. Daarmee bedoel ik dat ie wat minder licht te verteren is. Jammer genoeg beviel deze track me ook niet helemaal. Die productie is niet echt flowbaar, en dat lukt Cage dan ook niet.
Van Weather People wist ik dat het een RJD2 productie was. Hoge verwachtingen dus. Maar ook door dit nummer werd is teleurgesteld, door zowel de productie als de raps.
Over de laatste twee nummers is ook niet bijster veel te melden. Noch de raps noch de productie verrassen.
Tsja, een cijfer. De plaat is nergens echt slecht, maar ook nergens echt goed. Door zijn korte duur gaat hij niet snel vervelen, maar als dit het niveau van een heel album was, dan was ik dat album snel zat geweest.
Ik denk dat ik op een 2,5* uitkom. Jammer, want Hell's Winter is me best goed bevallen, dus ik had ook betere verwachtingen bij dit album.