Heb deze per ongeluk ontvangen terwijl ik 'L'autre' had besteld, en vervolgens mogen houden. Totaal anders dan het eerdere (en latere) werk van Mylène, dat veelal dancemuziek is. Ze nam niet bepaald de makkelijke weg na het grote succes van 'L'autre' en koos ervoor om invloeden van de rock muziek mee te nemen in haar muziek. Wellicht geinspireerd door haar tijd in Californië. Het eerste nummer heet dan ook zo toepasselijk 'California'. Heerlijk, zwoel nummer - scène ondergaande zon. 'Sex appeal, c'est sunset, c'est marlboro. C'est sexy le ciel en Californie'. Alleen op 'Alice' herken je nog de beats terug die op haar andere albums wel zo aanwezig zijn (al komt later in het nummer de scheurende gitaar er lekker in). In 'Vertige' komen de gitaren ook naar voren - stevig nummer en momenteel favoriet. 'Et tournoie' is de mooiste ballad die op dit album te vinden is. 'Comme j'ai mal' is echt ongelofelijk pakkend en daarom vind ik het des te merkwaardiger dat dit de slechtst presterende single van het album is geweest.
Het was even wennen maar dit album staat nu al een aantal dagen op repeat. Niet alles is even goed, 'Mylène s'en fout' vind ik wat aan de saaie kant en in de afsluiter had ook wel wat meer pit gemogen. Een andere kantekening die ik wil maken, en niet alleen bij dit album maar bij al haar albums, is dat ze wat meer afwisseling in de structuur van haar nummers mag doen. Haar nummers bevatten bijna zonder uitzondering geen derde couplet/middle 8 maar in plaats daar van gewoon een instrumentaal stuk en afsluitend het refrein nog twee keer (en soms zelfs drie ('California') of vier ('L'instant x') keer). Toch over het algemeen een behoorlijke, en vooral ook gedurfde, plaat. Tegenwoordig doet ze dan wat mij betreft toch wat te braafjes mee met de trends (en ook daarin doet ze me weer aan Madonna denken). Het mag wel weer wat meer tegendraads.