Ik kwam afgelopen week bij de kringloop ook een aantal van deze delen tegen. Kennelijk was dit eind jaren tachtig een serie verzamel-cd's van het EVA-label, een toen net opgericht 'joint venture'-label van EMI, Virgin en Ariola. Bij mijn weten de eerste keer dat afzonderlijke platenmaatschappijen de handen ineen sloegen, nadat ze zagen hoe Arcade stormenderhand de ontluikende markt voor verzamel-CD's veroverde.
Vaak zijn ze een beetje thematisch van samenstelling: rockballads, singer-songwriters, degelijke, maar pretentieloze popsingles en, zoals in dit geval, de iets alternatievere hitparadepop van de jaren tachtig. Ook hier weer breed opgevat, want lichtgewichten als Kajagoogoo en Cutting Crew staan broederlijk naast the Cult en The Specials, maar geluidstechnisch sluit het allemaal aardig op elkaar aan.
Dit is wel een leuke verzamelaar, en in die zin representatief voor die hele Play My Music-serie dat er naast doodgedraaide en -gecompileerde nummers altijd wel een paar pareltjes op staan die je vrijwel nergens anders tegenkomt. Zoals in dit geval In Tua Nua en Fra Lippi Lippo. Leuk om die weer eens te horen, net zoals Forbidden colours van David Sylvian, dat volgens mij van een soundtrackalbum afkomstig is (EDIT: ff opgezocht: natuurlijk Merry Christmas Mr. Lawrence, met medewerking van de hier ten onrechte hiet genoemde Ryuichi Sakamoto).
Vroeger kostten deze verzamelalbums drie tot vier tientjes (in guldens uiteraard), wat haast niet meer voor te stellen is. Dat had ik er destijds niet voor over, maar voor een eurootje vind ik het een leuke playlist. Want zo kun je dit soort verzamelaars tegenwoordig wel beschouwen: als een variant op je Spotify-playlist, met een betere geluidskwaliteit en die je bovendien mag 'houden'...