James LaBrie - Elements of Persuasion (2005)

Van James LaBrie, beter bekend als de zanger van Dream Theater, wordt vaak gezegd dat hij niet goed kan zingen. Echter als hij niet met de heren van DT samenwerkt, laat hij vaak wel zien dat hij zangkwaliteiten in huis heeft. Eerst op Ayreon's The Human Equation, en ook hier weet hij veel gevoel in zijn stem te leggen. Op deze plaat klinken met name de ballads erg mooi, maar de rest is ook beter dan gemiddeld . Ik hou het voorlopig op 3,5*

Ik vond labrie vanaf het album awake al een heel erg goede zanger, behalve dan op de live-platen (met dieptepunt once in a lifetime, kattevals).
Gelukkig laat hij op score, het nieuwe live album van dream theater, horen wat hij in huis heeft en zingt er prachtig. En het zijn nu ook niet de makkelijkste zangpartijen, dat moet ook gezegd worden.

Ik was wel benieuwd naar dit album en wist niet goed wat ik er van moest verwachten.
Ik was blij verrast met het eerste nummer crucify, het gaat lekker snel en labrie zingt er met een lage, bijna hese stem. Maar vanaf dan ging het bergaf, het was meer van hetzelfde en begon als NU-metal te klinken. Op de zang is niets aan te merken maar instrumentaal is het een slecht afkooksel van dream theater en Nu-metal. Echt origineel is het allemaal ook niet.
Maar als je dan hiernaar luistert besef je hoeveel beter dream theater wel niet is, hopelijk binnenkort eens een nieuw album...

Bij vlagen een interessante plaat, als je LaBrie hoort, kun je niet anders dan DT erbij horen. Het is dus wennen deze plaat zonder zijn vaste maatjes.
Wel een gevarieerde opzet, de linkjes naar de modernere metal-varianten worden niet geschuwd.
Niet overal even sterk, een 3,0 dus.

Dit album heeft helemaal niks met DT te maken, een van de grootste verassingen uit 2005! wat een beukplaat is dit zeg!
Hij heeft Mullmuzzlers symphonische kant opzij gezet en gaat naar de straight forward metal kant toe, van mij mag ie daar blijven want hoewel Mullmuzzler een gaaf project was is dit toch nog zoveel beter!

Ben erg benieuwd naar het nieuwe solo album (dat volop in de maak is nu).

Dit is wel de leukste van de drie Mullmuzzler platen. Al blijft de naam van James LaBrie de reden dat ik dit überhaupt luister. Anders was deze CD mij waarschijnlijk niet opgevallen. Met name Crucify is toch wel lekker stevig en geeft de CD wat body. Voor de rest luistert het lekker weg en klinkt het vertrouwd. Echter, het niveau Dream Thaeter wordt nergens benaderd, dus verplichte aanschaf is dit zeker niet.

Ja, James Labrie kan het alleen ook prima af, nu heeft ie wel een enorm goede band, Marco Sfogli op de gitaar die maakt het wel af.De hoogtepunten zijn toch wel pretender, crucify en slightly out of reach vooral die gitaar solo's zijn echt zo mooi in slightly out of reach echt kippenvel die wil ook graag leren spelen. 4 sterren.

Ben wel een fan van Labrie, vind het een uitstekende zanger. Muzikaal is dit album echter van een duidelijk minder niveau dan Dream Theater. Enkel de eerste vier nummers kunnen me bekoren. Ik geef het drie sterren.