Ween bestaat niet meer
en dus gaat Aaron Freeman (ook bekend als Gene Ween) alleen verder. Ik betreur het nieuws zeker, maar als ik mijn ogen sluit en Marvelous Clouds op zet dan hoor ik in de verte ook Mickey Melchiondo (Dean Ween) - al is hij uiteindelijk niet aanwezig geweest bij de opnames.
Op Marvelous Clouds wordt er echter nooit buiten de lijntjes gekleurd, zeker niet in vergelijking met de gemiddelde Ween-plaat: lekker gek, druk en toch gestroomlijnd. Dit solodebuut is te gepolijst, te doordacht en gladjes om te beklijven. Ongetwijfeld steekt Marvelous Clouds instrumentaal gezien beter in elkaar, maar daar zit ik niet op te wachten. Er staan nog genoeg andere artiesten in de rij die dit voor elkaar kunnen krijgen. Chaos en hysterie is wat ik verwacht van post-Ween-projecten!