Pino gaat bij mij nooit meer uit de verzameling alleen al om Ma Qale Idea, een nummer waar ik nog steeds heerlijk om kan gniffelen. Mijn Italiaanse schoonvader vond het echt vreselijk en noemde het troep. Voor de rest is het wel aardig maar gaat het geen serieuze potten breken, Pino beheerst 1 trucje en dat wordt telkens herhaald. Een zware stem waar falsetto stemmetjes doorheen blaten. Een uitzondering zijn Perdoni Tenente en Donna in Costruzione, dit klinkt bijna als Daft Punk, zal mij niks verbazen als de heren van DP hier ook naar geluisterd hebben. En dan Giorigio Moroder natuurlijk ook niet vergeten. Notte D'Amore is ook wel leuk, een wat serieuzer piano gedragen nummer wat wat doet denken aan Udo Lindenberg.