Het eerste poptijdschrift dat ik frequent las was Popfoto, waarin veel aandacht voor hitparademuziek met daarbij mijn favorieten Smokie en Boney M. Na 1977 veranderde de smaak van deze beginnende tiener en toen ik in 1980 na ijverig sparen een eigen platenspeler aanschafte én oud genoeg was om lid te worden van de fonotheek in het dorp, kon ik de “archieven” van talloze artiesten gaan ontdekken. Hitparades waren minder belangrijk geworden.
Een band die een brug sloeg van mijn eerste hitparadeliefde naar latere rockvoorkeur was The Babys, met uiteraard als startpunt de drie hits die de band in 1977 en 1978 scoorde.
De eerste plaat die ik in z’n geheel van de band hoorde was
Union Jacks uit 1980. Op de hoes zijn de heren, een vijftal inmiddels, getooid in zwart leer. Ook de muziek is steviger dan voorheen, minder orkestraal bovendien. Als jonge fan van scheurende gitaren vond ik dat juist fijn. In Nederland was het echter gedaan met hits voor de band, ondanks de heerlijke productie van de
in 2020 overleden Keith Olsen, een naam die ik sindsdien regelmatig zou tegenkomen.
Wat The Babys van de concurrentie onderscheidde was de stem van John Waite, die kristalhelder en lenig is, met waar nodig een rauw randje. Perfect voor de romantische teksten van de groep. Ja, de teksten gingen over mij, een vaak intens verliefde puber, verlegen met soms een gebroken hartje.
Op cassettebandje belandden
Back on my Feet Again (hun laatste hit in Britannië),
True Love True Confession en
Union Jack van de A-kant. Van de B-zijde
In Your Eyes,
Anytime en het poëtische
Love is just a Mystery. De opener en afsluiter van de plaat zijn tegenwoordig mijn absolute hoogtepunten.
Sindsdien volg ik de carrières van vooral John Waite maar ook de band, alweer enige jaren bij elkaar zonder Waite. Het werd niet altijd zo goed als op deze plaat, maar de stem van de rossige zanger blijft een klasse apart.
Union Jacks is een mijlpaaltje: Adult Oriented Rock op z’n best, een genre waarvoor mijn liefde sinds een jaar weer groeiende is. In september is Waite in Nederland, ik denk dat ik maar eens ga kijken.