Daryl Hall - Laughing Down Crying (2011)

Alweer 7 jaar uit en geen reacties, in mijn ogen zwaar onterecht maar klaarblijkelijk kan deze man weinig potten breken in Nederland. In zijn thuisland, de Verenigde Staten is Hall echter een zeer grote naam. Gestart met maatje Oates in de jaren 70, waarin soul, funk en rhythm and blues tot hun basisrepertoire behoorden schakelden de mannen in de jaren 80 over een meer pop gerichte benadering. Dat leverde wereldhits op als Out of Touch, Maneater, Adult Education enzovoort. Het succes was echter tanende en de jaren 90 en 00 waren periodes waarin de heren in de marge opereerden, hoewel Hall als songwriter nog steeds tot de eredivisie behoorde, maar dan vaak voor andere artiesten. Dan deze schijf, het album staat vol met heerlijke blue-eyed soul ontdaan van veel franje en de gitaar speelt ook weer een prominente rol. Hall heeft nog steeds een fantastische stem, zoals te horen in het titelnummer, het groovy Save Me, en het stampende Get Out of the Way. Prijsnummer is echter Crash and Burn, een ballad van de beste soort waarin Hall nog steeds bewijst compositorisch gezien tot de groten te behoren. Al jaren lang speelt Hall in zijn eigen Live at Daryl's House met prominente artiesten bekende hits van eigen snit en anderen, op Youtube is daar enorm veel van terug te vinden, een aanrader! Lang verhaal kort, deze schijf klinkt ambachtelijker, veelzijdiger en geïnspireerder dan veel zijn albums met Oates uit het verleden. Vergeet de gladde synthesizer hits van de beste man en beoordeel dit album op zijn eigen merites.