Terakaft wordt wel het neefje van Tinariwen genoemd. Niet vreemd aangezien 2 oud muzikanten van Tinariwen deze band vorm hebben gegeven. Dit is het 4e album van deze Touareg groep en de muziek lijkt inderdaad veel op Tinariwen. Ook hier de bedwelmende gitaar solo's de ritmische gitaren het handklap ritme en vraag en antwoord zang. Als je dan ook beseft dat de manager dezelfde is als Tinariwen en de producer ook actief was bij Tinariwen snap je wel dat er overeenkomsten zijn. De producer is Justin Adams, ook gitarist. Toch zorgt hij er voor dat de muziek soms net buiten de gebaande wegen treedt. Ook leden en de producer van de Franse wereld band Lo-Jo spelen een rol en ook zij zorgen voor een wat gevarieerder geluid. De plaat is redelijk grimmig en ook erg politiek. Kel Tamasheq betekent 'de mensen die tamasheq spreken' (de taal van Touareg). De Touareg rebellen hebben ooit gevochten samen met Islamitische milities tegen de machthebbers in Mali, maar later vochten ze ook tegen de Islamitische milities. De plaat is gemaakt nadat er flink wat geweld was in Mali in 2011 en iets daarvan merk je op deze plaat. Een bepaalde grimmigheid dat er geen oplossing mogelijk lijkt in het ontwrichte en verscheurde Mali. Dat maakt het een boeiende plaat, die zeker niet onderdoe voor Tinariwen. Een aanrader voor de liefhebber van the desert-blues.