Ik vraag me af of dat zo is. Natuurlijk is Dwight Yoakam in Amerika veel populairder dan hier maar dat geldt voor alle country. Yoakams platen kregen in Nederland altijd goede kritieken bijvoorbeeld in Muziekkrant Oor, tenminste dat geldt voor zijn platen uit de jaren '80 en '90. Daarna heb ik de recensies niet meer zo bijgehouden, dus dat weet ik niet. Hij werd door de Nederlandse critici wel degelijk herkend als oorspronkelijk talent en werd zeker niet op één hoop gegooid met de gladde Nashville country uit die tijd.
Maar of hij nou wel of niet populair is in Nederland: ik koop sinds 1992 zijn nieuwe cd's steevast direct bij release. Er was een tijd dat dat er bijna elk jaar één was en ik heb me vaak verwonderd over hoe hij het hoge niveau wist vast te houden. De één was wel wat beter dan de andere maar een zwakke zat er nooit bij (met uitzondering van de soundtrack-cd van zijn eigen niet zo geslaagde western). Maar zo lang als nu (5 jaar) hebben we nog nooit op een nieuwe cd moet wachten.
Na zo veel tijd moest dat dus wel een pracht van een cd opleveren. Maar om de een of andere reden valt hij me wat tegen. Het is bij het opzetten direct weer de oude vertrouwde Dwight Yoakam hoor, dat wel. Het eerste nummer is ook meteen erg sterk. Maar de meeste composities vind ik nogal ongeinspireerd klinken. Net alsof hij niet goed meer weet hoe je een pakkend nummer schrijft, terwijl hij ze vroeger uit zijn mouw schudde. En ik ga ervan uit dat hij voldoende materiaal had verzameld om een keuze uit te maken.
Zeker geen slechte plaat en ik zal hem nog regelmatig opzetten, maar het wordt bij mij niet een van zijn meest gedraaide.