Leon Russell - Carney (1972)

Met het origineel van Oude Maasweg van de Amazing Stroopwafels, Manhattan Island Serenade. Zeer de moeite waard.

Niet misse verzameling songs in verschillende amerkaanse muziekstijlen rondom de piano en stem van Leon Russell (als gewoonlijk zingend met een flink stuk chewinggum in de mond).
Met This Masquerade!

Behoort zonder meer tot de betere albums van Russell, de sfeer van deze plaat is meer ingetogen, wat rustiger dan op de twee voorgangers, maar toch weet hij alles weer te overgieten met het maffe en typische Russell sausje.

"Carney" komt veel meer in de buurt van het werk van Harry Nilsson ("Magic Mirror") en Randy Newman (vooral "Manhattan Island Serenade" natuurlijk, maar ook "My Cricket").

En het nummer "Cajun Love Song" had dan weer zo maar van The Band kunnen zijn (en dan denk ik vooral aan Levon Helm).

Kleurrijk, zo nu en dan zot en gewaagd ("Acid Annapolis"), en dan weer wat traditioneler ("Roller Derby", "If The Shoe Fits"), dat is Leon Russell in een notendop, en alle kanten kun je op deze plaat terugvinden. Het verveelt geen moment, vooral ook door de gevarieerde instrumentatie en het gegeven om niet bang te zijn om af en toe buiten de lijntjes te kleuren.