Anthony David - Love Out Loud (2012)
mijn stem
2 stemmen
Verenigde Staten
Soul
Label: Purpose
-
Aspiracy Theory (3:08)
-
Love Out Loud (3:35)
-
Can't Look Down (3:28)
-
So Jaded (3:05)
-
Livin' It Up (3:56)
met Demetria McKinney en Gramps Morgan
-
Official (3:50)
met Algebra
-
Sweet Pain (3:45)
-
Movie Night (3:33)
-
Control Freak (2:29)
-
On My Way to Crazy (3:52)
-
A Way for Me (5:01)
0
geplaatst: 5 januari 2013, 15:27 uur
Een veel voorkomend fenomeen in een nieuw muziekjaar, in het begin van het jaar nog reviews van albums uit het jaar daarvoor. Eind vorig jaar kwam de nieuwe plaat van Anthony David uit, tijd om er eens een review over te schrijven.
Anthony David is de muzikale kompaan van India.Arie. Een man die zich vaak wat op de achtergrond houdt. Verwacht geen mainstream muziek en een groot marketingapparaat achter zijn releases. Dit Love Out Loud is zijn vierde plaat na het uitstekende 3 Chords and the Truth, het prima Red Clay Chronicles en het tegenvallende As Above So Below. Kijken of hij met zijn warme stem ons nu wel weer in kan pakken.
Het album opent met het rommelige Aspiracy Theory. Rommelig door de sketches die er tussen zijn geplakt. Het nummer vertelt de kijk op de wereld van David met persoonlijke teksten. Titeltrack Love Out Loud is een gospelachtige song met veel energie. Één van de beste van deze plaat, nu al!
Can’t Look Down kent geen origineel bedachte productie met die bass-clap, maar het gebruik van de vocalen zorgt ervoor dat de song toch een goede vibe meekrijgt. So Jaded kunnen we achter de titeltrack scharen als beste van het album. Anthony zingt zijn longen uit het lijf, een doorleefd nummer.
Zoals bekend is Anthony David nooit vies geweest van een beetje reggae-invloeden op zijn albums (bijv 50/50 Love). Dat horen we ook weer terug op Livin It Up. Hij wordt hierop ondersteund door de prima zingende Demetria McKinney en reggaeartiest Gramps Morgan. Ook ondersteuning krijgt hij het liefdeslied Official. Deze vrolijke song wordt een duet met Algebra.
Na toch wel een zestal goede songs gaat het kwalitatief een stuk omlaag met Sweet Pain, Movie Night, Control Freak en On My Way to Crazy. Deze nummers voelen allen vrij makkelijk en standaard aan. Gelukkig wordt het niveau weer teruggepakt op het goed in elkaar stekende A Way For Me. Mooi hoe het energieke en het rustige in dit nummer elkaar afwisselt.
Een bonustrack sluit het album af. Body Language heeft de bekende reggaevibe.
Het album heeft dus een goed helft en een mindere helft. Vrij onevenwichtig dus. Het is als totaal wel beter als zijn voorganger en David’s warme stem kan ons altijd wel boeien.
Anthony David is de muzikale kompaan van India.Arie. Een man die zich vaak wat op de achtergrond houdt. Verwacht geen mainstream muziek en een groot marketingapparaat achter zijn releases. Dit Love Out Loud is zijn vierde plaat na het uitstekende 3 Chords and the Truth, het prima Red Clay Chronicles en het tegenvallende As Above So Below. Kijken of hij met zijn warme stem ons nu wel weer in kan pakken.
Het album opent met het rommelige Aspiracy Theory. Rommelig door de sketches die er tussen zijn geplakt. Het nummer vertelt de kijk op de wereld van David met persoonlijke teksten. Titeltrack Love Out Loud is een gospelachtige song met veel energie. Één van de beste van deze plaat, nu al!
Can’t Look Down kent geen origineel bedachte productie met die bass-clap, maar het gebruik van de vocalen zorgt ervoor dat de song toch een goede vibe meekrijgt. So Jaded kunnen we achter de titeltrack scharen als beste van het album. Anthony zingt zijn longen uit het lijf, een doorleefd nummer.
Zoals bekend is Anthony David nooit vies geweest van een beetje reggae-invloeden op zijn albums (bijv 50/50 Love). Dat horen we ook weer terug op Livin It Up. Hij wordt hierop ondersteund door de prima zingende Demetria McKinney en reggaeartiest Gramps Morgan. Ook ondersteuning krijgt hij het liefdeslied Official. Deze vrolijke song wordt een duet met Algebra.
Na toch wel een zestal goede songs gaat het kwalitatief een stuk omlaag met Sweet Pain, Movie Night, Control Freak en On My Way to Crazy. Deze nummers voelen allen vrij makkelijk en standaard aan. Gelukkig wordt het niveau weer teruggepakt op het goed in elkaar stekende A Way For Me. Mooi hoe het energieke en het rustige in dit nummer elkaar afwisselt.
Een bonustrack sluit het album af. Body Language heeft de bekende reggaevibe.
Het album heeft dus een goed helft en een mindere helft. Vrij onevenwichtig dus. Het is als totaal wel beter als zijn voorganger en David’s warme stem kan ons altijd wel boeien.
* denotes required fields.
* denotes required fields.