Pendragon - Believe (2005)

Ik ben erg benieuwd, de artwork voor het album is wat donkerder dan normaal, hopelijk geldt dat ook voor de muziek.

Ben ook erg benieuwd naar dit nieuwe Pendragon album!!!

Ik luister hem nu voor de 2e keer.. so far so good. Eindelijk eens iets anders van Pendragon en het is nog erg goed ook. Ze hebben een aantal nieuwe sounds, waaronder wat klassiek gitaarspel en keltische geluiden en het komt allemaal goed tot zijn recht in de muziek van Pendragon.

Dus geen The World 5 maar Believe 1

Heb gisteravond voor het eerst 1 nummer gehoord, The Edge Of The World en waar we gelijk aan moesten denken qua sfeer was een combinatie van Camel's Ice en Dire Straits Private Investigations. Niet echt origineel dus maar het klonk wel lekker.

En toch.. ooit hoop ik nog weer eens de dag mee te maken dat Pendragon weer een beetje qua geluid terug gaat naar het debuut. Ik bedoel dan specifiek naar het element van de afwisselende gitaar- en toetsensolo's. Die laatste zijn nu dus echt wel verdwenen en de toetsen zijn nu echt bedoeld voor het leggen van tapijtjes en meer niet. Jammer, want Clive Nolan heeft toch wel bewezen vingervlug genoeg te zijn.

Ik luister nu naar de eerste nummers.......klinkt erg veel belovend. Alleen heeft mijn geleende cd van het internet veel meer nummers dan wat hier vermeld staat! Zal wel een nummer zijn die gespitst is in subnummers.

Inderdaad, bij mij is The Wishing Well ook opgesplitst in 4 nummers. Tot nu toe vind ik The Wisdom of Solomon en The Edge of the World het mooist. Maar de rest is ook zeker niet slecht. Echt lang geleden dat Pendragon nog met zo'n goede cd kwam

The Wishing Well... prachtig prachtig

Beste Pendragon-album na The World, 4,5* dus.

Waarom hoop je dat trouwens?

Wel, ik hoopte (ik weet het nu al) niet zo zeer dat de muziek donkerder was, maar ik hoopte dat ze eindelijk eens wat anders deden en dat het geen The World 5 zou worden. Aangezien al die albums vrij licht waren..

zeker niet zo vernieuwend als sommigen beweren, maar toch weer in de lijn van the World en verder........
Zeker geen the World deel 5, want ze hebben wel degelijk een effort gepleegd om het geheel wat anders te laten klinken en zijn daar bij vlagen in geslaagd.

Verder gewoon een degelijke (en dus goede) Pendragon cd, maar niet zo meesterlijk als Not of this world.

4 sterren.

Misschien niet helemaal echt proggie maar wat een geweldige nummers staan hierop. Uiteraard de Wishing Well saga, maar ook bij het laatste nummer krijg ik kippenvel tot en met....

Ook weer een fijne cd en de volgende komt in het najaar uit .
Lijkt me soms ook op eo muziek maar ik vind het voortreffelijk.

Duidelijk een poging tot enige vernieuwing. De laatste 3 nummers kunnen me iig erg bekoren. Het nieuwe album heet *Pure* en verschijnt 1 october volgens de de website.

Berichten verplaatst naar Pendragon

De laatste drie platen zijn wat mij betreft de enige Pendragon platen die ertoe doen.

Not of this World, nog een beetje oldskool prg, met duidelijke Camel en Pink Floyd invloeden, als voorzicht opstapje naar een wat modernere Pendragon.

Deze Believe, is lekker stevig, staan lekkere riffs op en buitenzinnige gitaarsolo's.
Fudge Smith heeft plaats gemaakt voor Joe Crabtree die (luister eens naar pt III van Wishing Well) lekkere speedrock beats er tegenaan gooit. Goed man!

De chants of hoe je het wilt noemen van vrouwen en mannen die voorbij komen zweven, geven de gehele plaat een spacey edoch duister gevoel, wat mij zeer aanspreekt.

Pendragon neigt nu wat meer naar Threshold dan Marillion/IQ/Pallas.

Ik zou willen dat ik een stem kon uitbrengen op het gehele The Wishing Well-vierluik...

Mooi stuk muziek met veel dynamiek en klankkleur...

Vanaf deze plaat erger ik me minder aan het toetsenwerk van Nolan... Arena kan ik al niet meer opzetten (komt ook door het gedrum van Pointer)...

Goede plaat, deze Believe...

Dit is toch wel èèn van de betere van Barrett en co.

Barret heeft behoorlijk wat voor zijn kiezen gehad, privé. Believe is dan ook een statement. Vooral ook in zijn muzikale vermogen, dat oneindig lijkt. Wordt alleen nog geëvenaard door Steven Wilson (Porcupine Tree).

Blijft eigenlijk met elke luisterbeurt beter worden. Eigenlijk alle nummers vallen goed, alleen het gebed had voor mij niet gehoeven.

Ben inderdaad blij dat Pendragon na Not of this world een koerswijziging heeft ingezet en geen The World 5 heeft gemaakt. Op Pure gaan ze nog een stap verder en ben heel benieuwd naar het nieuwe album. Nog ruim een maand...

Snap niet dat deze plaat zo enorm veel lager scoort dan de opvolger.

Ze liggen toch echt in één lijn.

En sowieso vind ik The Wishing Well, Wisdom of Solomon en Learning Curve erg sterk.

Heb geen zin om te gaan turven, maar vermoedelijk is een deel van de users die dit album slecht beoordeelt niet eens aan Pure begonnen.

Pure heeft meer stemmen.

Dus ik denk eerder dat de positieve stemmers van die plaat, hier nog niet hun stem hebben uitgebracht.
Dus het wordt tijd, dat een aantal users deze plaat eens oppikken, en omhoog stemmen

Pure kreeg ook een betere introductie en positievere aandacht bij de release. Dat zal veel nieuwsgierigen en navolgers hebben opgeleverd. Het is daarna bijna het Pendragon cultalbum geworden en misschien al een klassieker, wie weet. Ik vind dit ook idd niet veel onderdoen voor de laatste 2 albums en zet um hierbij op 4.

Ik voel me aangesproken, Ozric! Ik ken Pure en heb dat uiteindelijk met 4 sterren beloond. Deze ga ik dan ook maar eens beluisteren.

Ik heb hem beluisterd en ik vind dit album toch qua kwaliteit vergelijkbaar met Pure. Het is een ander soort album, en de sound erop bevalt me wel. Ik twijfel nog tussen 3,5 en 4 sterren. Voorlopig 3,5 dan maar. Maar de optie van 4 sterren sluit ik niet uit.

Weer met volle teugen en tranen in de ogen zitten genieten van The Wishing Well. Wat een ontzettend mooi stuk muziek.

Van de losse songs vind ik Solomon, Learning Curve en Edge of the World ook erg mooi.

De opener Believe en No Placer for the Innocent pakken mij niet zo, dus het blijft een score van 4,5 voor deze plaat.

Een heerlijk album van Pendragon. De opener 'Believe' had voor mij niet gehoeven. Maar daarna word het genieten. No Place For The Innocent klinkt al erg catchy, al is het in mijn ogen nog geen topper. The Wisdom Of Solomon word al weer een stuk beter. The Wishing Well is simpelweg prachtig. Learning Curve vind ik niet iets minder, maar blijft nog steeds een erg lekker nummer. En met The Edge Of The World sluit het album in mijn ogen af op z'n hoogtepunt. Voor mij persoonlijk is het een album waar ik elke keer weer van blijf genieten. En me op momenten echt kippenvel geeft.

Wishing well ii en iv zijn echt wel te gek, maar meer als losse nummers dan als onderdeel van een epic. Als geheel vind ik het nummer minder geslaagd.