Vanaf
Everlasting love komt het album in een erg relaxte flow, en dat vind ik prettig (Chaka Kahn mag haar orkaankracht met beleid inzetten, en de funk sound van Rufus moet geen formule worden).
Hollywood ken ik ook van Erykah Badu, en Wiki leert dat , Mary J Blige en India Arie ook inspiratie haalde uit dit album.
Nog een bijzonder feitje is de ruzie binnen de ritmesectie die zorgde dat het album niet zonder slag en stoot (
) geproduceerd werd. Het duurde allemaal wat langer.
De dromerige keyboard klanken op
Magic in Your Eyes doet me erg aan de Stevie Wonder platen van die tijd denken.
Better days (het nummer dat ik het liefst draai van de plaat) is zo'n album track die te weinig waardering krijgt.
Jammer dat het verschrikkelijke
Egyptian Song de plaat aan het eind nog opblaast.