De opvolger van de titelloze klassieker uit 1973 kwam nooit af, al werd het restmateriaal begin jaren '90 alsnog uitgebracht onder de titel Dietro L'Uragano.
Nu, bijna veertig jaar na dato is het materiaal dan toch voltooid en samen met een tweetal nieuwe nummers (de eerste twee) uitgebracht. 'Atto secondo' betekent (zo weet ik met mijn gebrekkige Italiaans) 'Tweede bedrijf', maar wellicht betekent het hier tevens 'Tweede poging'?
De oorspronkelijke zanger Michele Bavaro was bij de reünie in 2010 niet meer beschikbaar, de nieuwe zanger is Claudio Falcone en deze doet mijns inziens niet onder voor zijn voorganger, hij heeft misschien zelfs wel een iets krachtigere stem.
Zo goed als het debuut is dit album niet, maar dat is naar mijn mening dan ook wel een van de beste RPI-albums ooit gemaakt. Dat neemt niet weg dat ook op dit album sterk materiaal staat, met name Claudette is erg goed en gevarieerd, Door het enorme retrogeluid valt het verder niet op dat tussen de eerste twee tracks en de basis van de volgende drie bijna veertig jaar zit (al heb ik Dietro L'Uragano nooit gehoord en weet ik dientengevolge ook niet hoeveel er nog aan deze nummers is gesleuteld).
De zoveelste sterke RPI-plaat van de laatste jaren!