menu

Paul McCartney - Snova v SSSR (1988)

Alternatieve titels: Back in the USSR | The Russian Album | Снова ъ СССР

mijn stem
3,31 (58)
58 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Capitol

  1. Kansas City (4:03)
  2. Twenty Flight Rock (3:04)
  3. Lawdy Miss Clawdy (3:18)
  4. I'm in Love Again * (3:00)
  5. Bring It on Home to Me (3:15)
  6. Lucille (3:13)
  7. Don't Get Around Much Anymore (2:51)
  8. I'm Gonna Be a Wheel Someday (4:13)
  9. That's All Right Mama (3:48)
  10. Summertime (4:58)
  11. Ain't That a Shame (3:43)
  12. Crackin' Up (3:55)
  13. Just Because (3:34)
  14. Midnight Special (3:58)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 47:53 (50:53)
zoeken in:
avatar van kaztor
3,0
Op zich niks mis met het concept en de uitvoering ervan, maar het is allemaal erg eendimensionaal, zeker vergeleken met meesterwerkjes als McCartney (debuut), Red Rose Speedway, Flaming Pie of Ram.

EVANSHEWSON
kaztor schreef:
Op zich niks mis met het concept en de uitvoering ervan, maar het is allemaal erg eendimensionaal, zeker vergeleken met meesterwerkjes als McCartney (debuut), Red Rose Speedway, Flaming Pie of Ram.


Mooi gezegd, man !

Dit is alweer eens POENSCHEPPERIJ van de Heer Macca !

2.5 sterretjes is mij hier wel genoeg ! ** 1/2

avatar van George
4,0
Een plaat uitsluitend uitgebracht in de toenmalige nog bestaande U.S.S.R.
Al snel werd de plaat naar het westen gesmokkeld en een prijs van 100 gulden of meer moest deze Rock and Roll plaat al snel opbrengen. Later besloot daarom de platenmaatschappij de plaat officieel wereldwijd te releasen. Sceptici zullen zeggen : dat was de vooropgezette bedoeling. Ik durf dat niet te beweren.
Met mijn bespreking riskeer ik een aanvaring met o.a. een Belg.
Maar ik ben echt heel enthousiast over deze plaat. Hoewel geen fantastische opname , dit is Paul die zich live in de studio lijkt uit te leven in wat hem (en mij )zo dierbaar is : zuivere Rock and Roll . Het gaat over zijn voorbeelden , zijn roots , zijn singles die hij kocht als jongen in Liverpool en dus zijn klassiekers. En er zijn mooie bij. Zoals een b-kantje van Bo Diddley : Crackin' up. Prachtig vertolkt op McCartney's eigen wijze . Zo ken ik je weer terug , Paul ! En wat een mooie en naar eigen hand zettende uitvoeringen krijgen Fats Domino's I'm in love again en I'm gonna be a wheel someday mee ! En die humorvolle knipoog vertolking van Just because. Deze man weet wat rock and roll is . Een verademing na Broad en Press to play.Doe mij een lol EvansHewson en haal die brilcream door je haar. Back to the fifties !

EVANSHEWSON
Ja, het idee om oude fifties rockers live te brengen in Rusland is misschien origineel.

De intrieste klank van deze plaat, een haastklus, zoveel is duidelijk, is alleminst geslaagd te noemen.
Ik krijg er grijs haar van, van zoveel onkunde.

Ik ben absoluut geen onvoorwaardelijke Macca-fan. Mc Cartney heeft al schitterende dingen gedaan, en af en toe zeer gratuite.
Zoals dit halfbakken plaatje, sorry George, kàn je enthousiasme echt langs geen kanten volgen.
Dit staat stof te vergaren, want ik word hier echt niet vrolijk van.
Van Lennon's Rock'n Roll (1975) trouwens ook niet. Dat is ook een zeer in middelmatigheid vertoevend plaatje. Geeuw

EVANSHEWSON
kaztor schreef:
Op zich niks mis met het concept en de uitvoering ervan, maar het is allemaal erg eendimensionaal, zeker vergeleken met meesterwerkjes als McCartney (debuut), Red Rose Speedway, Flaming Pie of Ram.


Kijk, George, deze meneer had het WEL begrepen!

avatar van George
4,0
EVANSHEWSON schreef:
(quote)


Kijk, George, deze meneer had het WEL begrepen!


Kijk , beste man , Kaztor zegt ook volgens mij niets verkeerds. Hij stelt meer vast op een m.i. juiste manier. Wanneer men mij zou vragen is die Sovjet plaat van Paul muzikaal net zo interessant als de platen die Kaztor noemt , dan luidt mijn antwoord( vanzelfsprekend) Absoluut niet !
Het is een cover ( en bijna een garagerock ) plaat , wat dus eigenlijk buiten zijn eigen werk valt. Ik geniet echter intens mee met het plezier wat McCartney had bij het zingen van zijn 'standards'. Dat zoiets niet aan iedereen besteed is , lijkt mij duidelijk.
Zie verder mijn bespreking.

avatar van George
4,0
(bij uitzondering iets meer reclame ! )

Originally only released in the USSR, this much bootlegged album was finally in the US after much clamor for it. Just like John Lennon did on his Rock & Roll album, Paul McCartney goes back to his rock roots and covers thirteen 50's rock songs. While some songs are familiar, "Kansas City", "Lawdy Miss Clawdy" and "Ain't That A Shame", he really shines on the lesser known tunes. "I'm Gonna Be A Wheel Someday", "Twenty Flight Rock", "Crackin' Up" and "I'm In Love Again" find Mr. McCartney just letting loose and enjoying himself. The album brings across the joy and passion that is sometimes missing from his solo work and harkens back to his Hamburg days with The Beatles.

This album was originally released exclusively in the Soviet Union. It received an American release because it was being widely bootleged anyway. It was recorded over two days in 1987 and consists of old songs from the pre-Beatles era. The songs have a very off-the-cuff unpolished feel to them. It feels like Paul just got together with some of his buddies and had a blast playing some of his old favorites. (For all I know, that may be what actually happened). It's a fun album, and Paul's fans should dig it. ( EN ZO IS DAT !!!)

avatar van indana
4,0
Wat een geweldige rockstem heeft die man toch! Een van de beste in de huidige muziekwereld. Je kan de muziek niet leuk of goed vinden maar het is en blijft een vakman. ik kan dit wel waarderen (uiteraard vooral ook omdat ik met deze muziek ben opgegroeid) Ongecompliceerde rock & roll met een klankkleur die die van de vijftiger jaren benaderd. Het is dan ook niet zo zeer 1 dimensionaal maar een benadering van hoe muziek in die jaren klonk. Ik zal niet zeggen dat ik alles van Paul goed vind, verre van dat, maar ik heb in de loop van de jaren wel bewondering gekregen voor zijn vakmanschap. Er is eigenlijk geen genre wat hij niet beheersd en weet van simpele deuntjes toch meestal wel lekker in het gehoor liggende liedjes te maken, die je voor je het weet mee fluit/zingt. Das knap, das heel knap.
Voor mensen die met rock & roll willen kennis maken is deze aanbevolen. (Al blijven de originelen natuurlijk de voorkeur genieten)

avatar van George
4,0
indana schreef:
Wat een geweldige rockstem heeft die man toch! Een van de beste in de huidige muziekwereld. Je kan de muziek niet leuk of goed vinden maar het is en blijft een vakman. ik kan dit wel waarderen (uiteraard vooral ook omdat ik met deze muziek ben opgegroeid) Ongecompliceerde rock & roll met een klankkleur die die van de vijftiger jaren benaderd. Het is dan ook niet zo zeer 1 dimensionaal maar een benadering van hoe muziek in die jaren klonk. Ik zal niet zeggen dat ik alles van Paul goed vind, verre van dat, maar ik heb in de loop van de jaren wel bewondering gekregen voor zijn vakmanschap. Er is eigenlijk geen genre wat hij niet beheersd en weet van simpele deuntjes toch meestal wel lekker in het gehoor liggende liedjes te maken, die je voor je het weet mee fluit/zingt. Das knap, das heel knap.
Voor mensen die met rock & roll willen kennis maken is deze aanbevolen. (Al blijven de originelen natuurlijk de voorkeur genieten)


Ik ben heel blij met jouw bijdrage. Rock and Roll Is Here To Stay !

Stijn_Slayer
Vandaag heb ik deze bij m'n oom gehoord. Paul McCartney speelt oude fifties Rock-'n-roll. Hij beheerst het kunstje wel, maar ik vind dit hem niet zo liggen. Nee, dan zou ik liever een Chuck Berry LP opleggen.

avatar van kaztor
3,0
George schreef:
(quote)


Kijk , beste man , Kaztor zegt ook volgens mij niets verkeerds. Hij stelt meer vast op een m.i. juiste manier. Wanneer men mij zou vragen is die Sovjet plaat van Paul muzikaal net zo interessant als de platen die Kaztor noemt , dan luidt mijn antwoord( vanzelfsprekend) Absoluut niet !
Het is een cover ( en bijna een garagerock ) plaat , wat dus eigenlijk buiten zijn eigen werk valt. Ik geniet echter intens mee met het plezier wat McCartney had bij het zingen van zijn 'standards'. Dat zoiets niet aan iedereen besteed is , lijkt mij duidelijk.
Zie verder mijn bespreking.


Op zich is er niets mis mee, hoor. Zo'n plaat werkt lekker als je buiten even van het zonnetje geniet. Maar ik vind het gewoon wat minder urgent klinken dan z'n reguliere platen.

avatar van devel-hunt
2,5
Stijn_Slayer schreef:
Vandaag heb ik deze bij m'n oom gehoord. Paul McCartney speelt oude fifties Rock-'n-roll. Hij beheerst het kunstje wel, maar ik vind dit hem niet zo liggen. Nee, dan zou ik liever een Chuck Berry LP opleggen.
Deze plaat is wel aardig maar niet echt relevant, want toentertijd meer een kado voor zijn fans in Rusland die toen nog achter het 'ijzere gordijn' hun grauwe bestaan leefde. Echt goede rock and roll, en waar Macca de kalk van de muren krijst is Run Devil run uit 1999.

avatar van Maartenn
3,5
Maartenn (crew)
Paul McCartney met een heel aardig uitstapje om de gemoederen tussen de USSR en Amerika destijds tot bedaren te brengen.

Catchy nummers worden lekker vlot gespeeld en het plezier luistert er vanaf. McCartney is vocaal in goede doen en het type muziek past stiekem wel een beetje bij zijn stem. Gewoon een prima en leuk snackje tussendoor van de beste man.

3.5*

avatar van Madjack71
Paul terug naar zijn roots. Plezier heeft hij er wel in. Het gaat hem ook niet onaardig af. Maar het geluid is ruk. Als dat zo bedoeld was, is het bij mij i.i.g niet over gekomen. Maar goed in Rusland hadden ze destijds ook zo'n 50 jaar achterstand en ging deze oude rebelse rock 'n roll als zoete broodjes over de communistische toonbank aldaar.
Helemaal onaardig is het ook niet hoor. Ik vind Summertime en Ain't that a Shame best wel leuk. Zijn stem past best wel bij de uitgezochte nummers. Maar overtuigen en meekrijgen, nee dat niet.

avatar van lennon
2,5
George schreef:
Een plaat uitsluitend uitgebracht in de toenmalige nog bestaande U.S.S.R.


Heb deze Russische versie laatst nog voor 3 euro op de kop getikt in Polen.. toch leuk om te hebben

Zeer verrassende plaat.
Kwam er pas achter toen ik de plaat opzetten en even ging googlen dat het om Paul McCartney ging (mijn Russische is nou niet echt goed ).

Zat tussen een verzameling lp's die ik had overgenomen (samen met nog een stapel Russische platen).

van de Russische versie op vinyl zijn er slechts 40.000 van uitbracht! (en ik heb er dus 1 )

waarom is de titel hier trouwens anders dan het origineel? is dit de Nederlandse titel?

leuk link met informatie: Choba B CCCP - jpgr.co.uk

3,5
In 1989 hoorde ik op de VPRO-woensdagmiddag van het bestaan van deze Russische Melodia-plaat. Ze draaiden toen ter illustratie het openingsnummer Kansas City.
Ik ging in 1991 met een vriend naar Bevrijdingspop in De Pijp in Amsterdam. Bij de kerk zaten een jongen en een meisje op een kleedje met een flinke stapel van dit album. Ik betaalde er toen 15 gulden voor. Ze lieten mij ook de blanco binnenhoes zien, waarvan in een zijde een grote vouw zat, dat volgens hun gewoonte daar was.
Thuis heb ik de plaat enkele keren gedraaid. Ik zag het als een soort lesje in rock 'n' roll voor het Russische publiek waar dat soort muziek vroeger verboden was.
Een kennis van mij had een platen- en CD-zaak en toen ik hem van mijn aankoop vertelde begon hij meteen te lachen:. 'je hebt toch wel die gele gekocht met dat extra nummer?'.
Die uitgave werd helaas niet aangeboden, anders had ik ze allebei wel gekocht.
Ik was al heel blij met deze vondst. Als je zo'n hele stapel dezelfde Russische McCartney's ziet liggen, valt het niet eens meer op hoe bijzonder de plaat eigenlijk is.
Ik heb de plaat pas veel later weer eens gedraaid toen Paul met Run Devil Run kwam.
John Lennon's Rock 'n' Roll-album lag toen ook regelmatig op mijn draaitafel.
Enig minpuntje is dat ge-echo op het Fats Domino-nummer Ain't That A Shame.
Verrassend is Crackin' Up met dat leuke orgeltje. The Stones hadden ook al een fijne cover daarvan op Love You Live.

avatar van Funky Bookie
3,5
Net als John Lennon gaat ook Macca terug naar zijn rock and roll roots. Een aantal heel geslaagde nummers en een aantal minder geslaagd. Ik merk dat ik na Lucille wat afdrijf tot That's Allright Mama.
Daaarna wordt m.i. het nivau van het begin niet meer gehaald. Het had van mij iets rauwer gemogen.

avatar van heartofsoul
3,0
Enerzijds een spontaan en losjes gemusiceerd album, waarop McCartney terzijde wordt gestaan door goede musici, zoals de voortreffelijke Mick Green op gitaar en Mick Gallagher op piano, anderzijds een album waarop Macca op vele nummers zijn schreeuwstem opzet die pijn doet aan mijn oren. Voor mij dus niet het goede rock and roll album. Kan naar zolder.

avatar van jerome988
3,0
Waarom staat er een ingekorte versie van dit album zonder Summertime op Spotify?!?! Wereldnummer.

avatar van lennon
2,5
jerome988 schreef:
Waarom staat er een ingekorte versie van dit album zonder Summertime op Spotify?!?! Wereldnummer.


meestal als dat soort dingen ontbreken is dat een rechten kwestie, en daarom gaat er niks boven fysieke releases
.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:44 uur

geplaatst: vandaag om 20:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.