menu

Biohazard - State of the World Address (1994)

mijn stem
3,54 (131)
131 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Warner Bros.

  1. State of the World Address (3:18)
  2. Down for Life (3:45)
  3. What Makes Us Tick (2:23)
  4. Tales from the Hardside (5:40)
  5. How It Is (4:01)

    met Sen Dog

  6. Remember (3:40)
  7. Five Blocks to the Subway (3:13)
  8. Each Day (3:52)
  9. Failed Territory (5:40)
  10. Lack There Of (4:46)
  11. Pride (3:16)
  12. Human Animal (4:53)
  13. Cornered (3:11)
  14. Love Denied (5:55)
totale tijdsduur: 57:33
zoeken in:
slaemperayreon
Dit is waaarschijnlijk hun beste, alleen een wat mmatige productie.

avatar van Eddie
4,0
Deze heb ik vandaag ook voor het eerst in jaren weer gehoord en ik moet zeggen dat in tegenstelling tot Urban discipline ik dit nog wl een vette plaat vind, ik blijf bij 4*

battlemaniac
vet album!!!!!!!!!!

avatar van Fza
4,5
Fza
Beste plaat van Biohazard.

Kingsnake
Absolute klassieker.
Een must voor iedereen, ongeacht de muzieksmaak.

Alleen al Failed Territory en Love Denied verplichten de aanschaf.

Gewelidge solo's, harde riffs en denderende drums.

avatar van trebremmit
4,0
Erg laag gemiddelde voor zo een strakke plaat.

avatar van discipline
3,0
inderdaad een erg laag gemiddelde voor zo'n legendarische plaat een dikke 4*

avatar van herman
Berichten verplaatst naar Biohazard

avatar van Edwynn
3,5
Een veel betere productie dan voorheen. Een handvol ijzersterke rampestampers. Tales From The Hardside bijvoorbeeld (!)De wereld lag aan de voeten van Biohazard. Toch luister ik op een of andere manier minder vaak naar State Of The World Adress dan naar de twee eerdere albums van de band. Wellicht komt dat door de wat anoniemere tracks die zich op de tweede helft van de cd ophouden.

avatar van Slick
4,5
Deze week weer eens opgezet en direct een week op repeat. Ik kon alles nog meebrullen. Ik vind alle tracks gruwelijk, met als hoogtepunten:
- Down for Life
- How it is
- Five Blocks to the Subway

Een motherfuckin' classic.

Ozric Spacefolk
Vreemd lage score?!? Zijn er zoveel haters?!?

avatar van Edwynn
3,5
Een paar mensen stemden onder de 3 sterren. Valt dus wel mee met de haters toch?

Het album is m.i. een beetje teveel gericht op het grote publiek. De betonnen charme van het debuut en Urban Discipline ging daardoor wat verloren.
Staat nog altijd wel een handvol moddervette tracks zoals Tales From The Hardside of Love Denied tegenover. Maar ook een aantal nietszeggende nummers zoals Lack There Of en Failed Territory.

Vind ik dan.

Ozric Spacefolk
Ik vind Failed Territory waanzinnig, met dat schitterende intro.

avatar van frolunda
4,0
Ozric Spacefolk schreef:
Ik vind Failed Territory waanzinnig, met dat schitterende intro.
Ik ook,vind State of the world adress trouwens over de hele linie erg sterk.Is ook het enige Biohazard album wat ik nog regelmatig draai hoewel ik er nog twee meer heb.Vooral op de eerste helft staan met onder andere Down for life,Tales from the hard side en het titelnummer enkele klassiekers.Ook de productie van Ed Stasium kan me erg bekoren.

5,0
hardcore klassieker

avatar van trebremmit
4,0
Toentertijd helemaal grijsgedraaid, vooral Tales from the Hardside is heerlijk.
Vandaag weer eens opgezet, de cd heb ik gekocht rond de release (met oranje jewelcase) en die speelt nog goed af, dit blijft mijn favoriete album van hun, maar dat heeft ook te maken met jeugdsentiment, want dit werd echt overal gedraaid bij vrienden toen, en How it Is kwam nog wel eens voorbij op MTV als ik het goed heb.

avatar van milesdavisjr
3,5
Een redelijk album wat ik in de loop der tijd steeds minder ben gaan waarderen. Dat heeft te maken met het feit dat ik voorganger Urban Discipline het 'straatgevoel' van Brooklyn beter vindt weergeven. 'State' werd (wat ook later bleek) gemaakt met het idee om door te breken. Er werd ook niets aan het toeval overgelaten. Er staan enkele uitstekende nummers op zoals het titelnummer, State of the World Adress, Five Blocks to the Subway en prijsnummer; Human Animal. How It Is, Remember, Each Day, Lack There Of, Pride en Cornered zijn echter nummers die op mij geen enkele indruk maken. De productie is een grote stap voorwaarts in vergelijking met zijn voorganger, maar Urban Discipline is eigenzinniger, gruiziger en telt simpelweg meer betere songs.

avatar van donmarko22
Slick schreef:
Deze week weer eens opgezet en direct een week op repeat. Ik kon alles nog meebrullen. Ik vind alle tracks gruwelijk, met als hoogtepunten:
- Down for Life
- How it is
- Five Blocks to the Subway

Een motherfuckin' classic.


Zit m nu weer te luisteren, maar welk nummer is toffer dan ‘how it is’ ?

avatar van steve harris
4,0
Ik heb naast dit album ook nog een 4 tracks ep genaamd: "Tales from the hardside"deze ep bevat een video edit 2 live nummers en nog een keer tales from the hard side studio uitvoering,
ook in een oranje jewelcase, het betreft een limited edition !!
kent iemand dit album ?

avatar van Mssr Renard
4,0
Voor mij wel een beetje de soundtrack van een flink deel van mijn leven. Biohazard, Madball, Suicidal Tendencies, ik draaide het dagelijks en brulde de teksten ook wel mee. Heb toen ook een tattoeage van ze laten zetten op mijn borst. Nooit spijt van gehad.

Eigenlijk een klassieke plaat, en ik denk ook wel een belangrijke plaat, in die zin dat het hardcore punk, hiphop en heavy metal mixte. Een goede plaat ook wel, met uitstekend muzikantschap. In elk geval hun beste.

avatar van Mssr Renard
4,0
steve harris schreef:
Ik heb naast dit album ook nog een 4 tracks ep genaamd: "Tales from the hardside"deze ep bevat een video edit 2 live nummers en nog een keer tales from the hard side studio uitvoering,
ook in een oranje jewelcase, het betreft een limited edition !!
kent iemand dit album ?


Dat is deze: https://www.discogs.com/release/905480-Biohazard-Tales-From-The-Hard-Side

Die had ik ook.

avatar van steve harris
4,0
Klopt Mssr Renard

avatar van milesdavisjr
3,5
Hoewel ik de platen van Biohazard nooit meer draai, blijft Urban Discipline zijn charme behouden. De band was de underground al ontstegen en het 'momentum' was daar. De seinen stonden op groen om flink te gaan oogsten. Niks werd aan het toeval overgelaten, de band werd getekend door het grotere Warner Brothers en Ed Stasium werd ingevlogen om de sound te laten knallen, Urban Discipline klonk immers dof en de productie miste de nodige pit. Met State of the World Address werden deze problemen opgelost. De sound is overweldigend en de songs wisten mij destijds te overtuigen. Een gelikte video van Tales from the Hard Side maakte het publiek warm. Het album bleek een commercieel succes en de festivalweides werden onveilig gemaakt.

Na verloop van tijd kwam State steeds minder vaak uit het hoesje. Het aantal songs die mij voorheen nog konden boeien daalde ook gestaag. Zeker het grote middenstuk op de schijf, van grofweg Tales tot aan Pride kon mij niet meer bekoren. De plaat duurde lang, de boodschap lag er soms ook te dik bovenop voor mijn gevoel en bij vlagen ervaar ik State als vermoeiend. Urban Discipline haalde ik steeds vaker uit de hoes, die plaat klokt weliswaar ook bijna een uur maar heeft meer charme, is speelser en de songs klinken meer to the point.

Neen, State of the World Address blijkt grotendeels een momentopname te zijn geweest. Vreemd genoeg was het succes van Biohazard hierna ook tanende, opvolger Mata Leao is niet slecht maar klinkt in veel opzichten weer een stuk nuchterder en droger. Gedoe met gitarist Bobby Hambel, labelperikelen en een veranderend muziekklimaat hadden zijn weerslag op de band. Desalniettemin is State een aardige plaat met een aantal prima songs maar ook teveel nummers waarbij ik een geeuw niet kan onderdrukken. Echter het beeld van de toenmalige 16 jarige stuiterende puber op Down for Life tovert nog wel eens een glimlach op mijn gezicht.

avatar van Edwynn
3,5
Terugkijkend vind ik Biohazard met de dunne, ongecompliceerde productie van Urban Discipline veel leuker dan de dikke stadionaanpak die State Of The World Address moest helpen om de aandacht van het grote publiek te trekken en vast te houden. Enkele van die New York acts hadden in de urbangerichte flow van de hardere muziek uit de jaren 90 nu één keer de potentie om door te stoten naar de eredivisie. De gretigheid echter, waarmee getracht werd om de boel maar zo hard mogelijk te marketen, ging natuurlijk lijnrecht in tegen de straatfilosofie van diezelfde acts. Dat komt natuurlijk wel vaker voor. Immers; Roger Waters mocht ons ook graag vanuit zijn met geld gevulde hottub toezingen hoe slecht kapitalisme wel niet is. Maar het straatrattenimage ging hier toch net een beetje verloren in de overrompelende geluidsaanpak.
Neemt allemaal niet weg dat Tales From The Hardside, Five Blocks To The Subway en Love Denied er best wel hard groovend overheen klappen. Maar tegenover die klappers staan ook wat mij betreft ook wel wat fillers. En dan gaat het kleine uurtje toch behoorlijk lang duren.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:40 uur

geplaatst: vandaag om 15:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.