Andy Allo is de laatste stoeipoes van Prince. Ze doet al een tijdje mee in zijn begeleidingsband en ze is daar vooral, eh, mooi
Op dit tweede album is de bemoeienis van Prince officieel te horen in de nummers
Superconductor,
The Calm en
Long Gone.
Maar je hoort zijn invloed er flink bovenop liggen in de andere nummers: hij is executive producer en naar het schijnt speelt hij op elke track mee en dat is ook te horen (dus waar lennon het vandaan haalt dat hij er zich niet zo veel mee bemoeit is me een raadsel eerlijk gezegd).
Zo klinkt
Nothing More wel heel erg als het Prince-nummer The Love We Make (en ook wel Pink Cashmere) en bij elk nummer denk je wel weer 'hey, dat komt me bekend voor' of 'dat is een bekend foefje van de kleine man'.
Toch is er ook wel nummer te horen dat niet die Prince-invloed heeft en dat is
Story of You & I. Hier horen we Andy Allo in een klein gehouden akoestisch getint nummer zoals we die wel eens vaker voorgeschoteld kregen van haar.
Verder horen we Trombone Shorty en Maceo Parker en zijn The Hornheadz van de partij (die hoorden we ook op The Rainbow Children). Uiteraard spelen de NPG bandleden een grote rol op dit album.
Typisch gevalletje 'Prince protégée' zoals we die vooral in de jaren '80 veel hadden. Leuk maar niet wereldschokkend. Andy Allo klinkt prima maar is absoluut geen topmuzikante of zangeres.
Niet erg verder: het is best een aangenaam album en ik heb ze wel eens minder gehoord onder de Prince-vlag, daarbij vind ik dit album een stuk leuker dan haar vorige.