Inmiddels ben ik dit album zwaar gaan waarderen. Het aan de oppervlakte klinische geluid van techno waar ik het eerder over had is hier dan ook echt alleen aan de oppervlakte te vinden. Ik vergelijk het soort producties op bepaalde punten nu wat met die op Tri Repetae van Autechre (één van mijn favoriete albums). Op beide albums staan namelijk machinale, strakke, volle, uitgesponnen, psychedelische, glitch-rijke producties die warmte en funk herbergen. Het is zo mooi om deze nummers in te duiken en de werelden ervan te ontdekken
my machines / heerlijk kundig gemaakt nummer dat dansbaar is, maar toch een bepaalde diepte in het geluid heeft om in weg te zinken.
microlover / dit blijft een ontzettend mooi funky wegdubbend nummer dat naar ambient neigt.
jam the box / het begint heel mooi met strakke trommels in een mooi ritme. Dan knalt er een harde klinische beat in waar ik helemaal niet in mee ga. Echter! Het is een wereld van verschil als er later een diepe synth later onder komt liggen. Dan is het geweldig. De balans is gevonden! En eigenlijk maakt het 't klinische stuk ervoor helemaal goed, door het experimentele van deze reis
desire / een subliem nummer betaand uit harde funk breaks en zachte bloedmooie synths. Het eindigt eigenlijk veel te bescheiden met een snelle fade-out. Prachtig is een woord dat hernieuwde betekenis wordt ingeblazen door een nummer als dit
rushed / wat een heerlijke volgestouwde stevige geluidssoep. Hmmmmm
sub seducer / een korter en meteen ook minder interessant nummer. Maar het is zeker wel best mooi. De jazzy melodie en de stem met effecten erop die zegt
I am the subliminal seducer zijn leuk
sound of sound / nog een kort stukje erna die aan de intro van het 1e nummer van het album doet denken. Een synth vormt een psychedelische brei terwijl er enkele andere machinale geluiden bijkomen. Best innemend gedaan.
poi et pas / dit is een knaller van jewelste, tenminste voor mij. Heel simpel, direct en funky, maar tegelijkertijd heeft het een soort diepte. Poeh wat mooi...
filter king/no highs/finale / de stevige afsluiter van het album. Het is enigzins vergelijkbaar met het drieluik /it doesn't matter/don't stop the rock/get up on it like this\ van The Chemical Brothers, maar dan wat abstracter. Het laat wat meer ruimte voor een eigen invulling van de luisteraar en dat is iets dat ik meer ben gaan waarderen.
De producties lijken wel gemaakt om van vinyl te horen, zoals de analoge klanken uit de speakers brommen. Op mp3 klinkt het een stuk minder levendig wat dat betreft. Al met al is het een techno album om met open oren naar te luisteren, om op te dansen en -overkoepelend- om van te genieten.