Thane To The Throne was lange tijd het enige album dat ik van deze band in mijn collectie had en nu ik het zo terug hoor, merk ik dat het geheel wat lijdt onder het 'Dark Saga'-syndroom. Niet alleen zijn de riffs wat minder efficiënt (zoals bij Iced Earth toen ook het geval was), ook de songs kabbelen wat voort en als concept werkt het toch beduidend minder goed dan ik altijd heb gedacht. Conklin zingt wederom fantastisch en er staan enkele prachtsongs op (Three Voices Of Fate, Fate's Triumph, Tragedy Of MacBeth), maar het gros prikkelt niet echt. Net zoals bij Dark Saga heb ik er geen bezwaar tegen om het album af en toe op te zetten en kan ik er als geheel best naar luisteren, maar het is verre van mijn favoriet te noemen.
Voorlopige tussenstand:
1. The Age Of Mastery
2. The Fourth Judgement
3. Ample Destruction
4. Thane To The Throne
5. Dissident Alliance