Soledad
Met: Kimiko Kasai (vocals), Mal Waldron (piano), Yoshio Suzuki (bas), Hiroshi Murakami (drums)
Iedereen kent Mal van minstens één ding: als Lady Day's laatste pianiste, die bij haar bleef tot haar dood in 1959. Toen ze stierf, was Mal er kapot van. Hij zag haar altijd als een soort grote zus. Na haar dood bracht hij op vele manieren hulde aan haar: zo heeft hij meerdere composities voor haar geschreven en zelfs complete albums als ode opgenomen. Mal heeft sindsdien ook met heel wat zangeressen samengewerkt: Abbey Lincoln, Jeanne Lee, Kim Parker, Sumiko Yoseyama, Kimiko Kasai enz. enz. enz. Zijn donkere, bluesy en minimalistische sound past perfect bij een zangeres. Dit Lady Day-tribute was zijn eerste sinds zijn mentale instorting in 1963. Hij wordt ondersteund door een prima Japanse band en begeleidt de Japanse zangeres Kimiko Kasai op 8 nummers die allemaal gelieerd zijn aan Billie Holiday.
Kasai kon zeker zingen. Ze heeft een lieve en aangename stem en pronkt niet te veel met hoge uithalen. Ze spreekt ook vloeiend Engels, iets dat niet elke Japanse zangeres goed beheerste. De acht standards zijn met zorg uitgekozen en eren Billie Holiday op een manier die ze verdient. De nummers zijn stuk voor stuk vrij trage ballads, waardoor de sfeer warm en rustig is. Er valt niet veel te zeggen over de band, ze spelen allemaal prima maar uitsluitend in dienst van de zangeres. Mal speelt fijne details op de achtergrond en krijgt op ‘Yesterdays’ één keer de kans om echt te spelen. Al met al speelt hij een vrij bescheiden rol op deze plaat. Toch is hij direct herkenbaar.
Ik hou gewoon niet zo van vocale jazz: de enige twee zangeressen in mijn collectie, naast alle samenwerkingen met Mal, zijn Billie Holiday en Ella Fitzgerald. Billie heeft een speciaal plekje in mijn hart, er gaat niets boven haar. Ik hou van alle dingen die ze heeft gemaakt, van de platen uit de jaren '30 van Columbia tot haar laatste platen met haar gebroken stem in 1959. Haar stem is gewoon puur gevoel en emotie. Ella is gewoon een hele goede en swingende zangeres met een verbluffende techniek en dito persoonlijkheid. En ja Sarah Vaughan, Dinah Washington en Abbey Lincoln konden allemaal zingen, maar ik luister er gewoon niet graag naar…. Dat betekent dat de vocale albums met Mal door mij nooit hoog gewaardeerd worden. Persoonlijke smaak speelt daarbij zeker een rol. Dus als je van zang houdt, houd daar dan rekening mee en oordeel zelf.
Dit is een prima jazzalbum dat zeker in de smaak zal vallen bij vocale jazzliefhebbers. Kimiko heeft best talent. Ze is in ieder geval de beste jazz- zangeres die ik ken uit Japan.