menu

Y & T - Down for the Count (1985)

mijn stem
3,02 (32)
32 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: A&M

  1. In the Name of Rock (5:30)
  2. All American Boy (2:22)
  3. Anytime at All (4:30)
  4. Anything for Money (3:20)
  5. Face Like an Angel (4:34)
  6. Summertime Girls (3:27)
  7. Looks Like Trouble (4:05)
  8. Your Mama Don't Dance (2:48)
  9. Don't Tell Me What to Wear (4:00)
  10. Hands of Time (6:11)
totale tijdsduur: 40:47
zoeken in:
avatar van rockosaurus
3,5
Ook hier weer een aantal te poppy deuntjes, summertime girl
Wel goed zijn 1,3,4 en vooral 9.
Als Y&T-fan toch nog goed voor een 3.5

avatar van Kef
4,0
Kef
Vier sterren voor DFTC. Misschien niet het beste van Y&T, maar naar mijn mening heeft deze band geen echt slecht album gemaakt.

avatar van Jumpjet
1,5
In de tweede helft van de jaren '80 raakten veel van mijn favoriete hardrockbands het spoor volledig bijster. Judas Priest kwam met Turbo, Saxon met Rock the Nations en Y&T dus met deze draak. Meneketti kán echter bijna geen slechte liedjes schrijven dus blijven ze gelukkig nog ruim boven het niveau Bon Jovi / Motley Crue e.d. Maar kijk eens naar die hoes en vooral de achterkant.. om te huilen (van het lachen dan) De produktie doet deze plaat definitief de das om. Tijdens de recentere optredens van Y&T heb ik overigens niets van deze plaat gehoord.

avatar van glenn53
Echt één van de lelijkste hoezen die ik ken.

avatar van vielip
Jumpjet schreef:
Judas Priest kwam met Turbo, Saxon met Rock the Nations


Ik ken dit album niet (op het prima Summertime girls na) maar met de albums die je hierboven noemt is niks mis mee wat mij betreft. Eindelijk eens wat (broodnodige) variatie in de catalogus van die bands!

avatar van Jumpjet
1,5
vielip schreef:
Ik ken dit album niet (op het prima Summertime girls na) maar met de albums die je hierboven noemt is niks mis mee wat mij betreft. Eindelijk eens wat (broodnodige) variatie in de catalogus van die bands!


Broodnodige variatie, hmmm.

Van mij had Priest nog vele albums mogen maken als Screaming for Vengeance en Defenders of the Faith, die voorafgingen aan Turbo. Je hebt mij overigens niet zien beweren dat Turbo een slechte plaat is. Maar Priest voegde zich met die plaat wel in het rijtje met bands die het NWOBHM geluid verlieten voor een meer Amerikaans georiënteerde sound compleet met synthesizers.
Somewhere in Time van Maiden plaats ik trouwens ook in dit rijtje.

Maar met Rock the Nations (Saxon) en in nog ergere mate Down for the Count, is wel degelijk van alles mis.

avatar van Edwynn
3,5
Ik vind Down For The Count ook niet zo slecht als dat de meesten hem vinden.

Summertime Girls is ultracommercieel, maar zo heerlijk aanstekelijk. Ach en afgezien van de productie is er niet zo heel veel veranderd aan het geluid van Y&T hoor. Sommigen doen net alsof ze hiervoor snoeiharde thrash maakten.

Enkel het overbodige Your Mama Don't Dance had van mij wel weggelaten mogen worden. De afsluitende tearjerker Hands Of Time maakt dat alles weer helemaal goed.

avatar van vielip
Jumpjet schreef:


Van mij had Priest nog vele albums mogen maken als Screaming for Vengeance en Defenders of the Faith, die voorafgingen aan Turbo. Je hebt mij overigens niet zien beweren dat Turbo een slechte plaat is. Maar Priest voegde zich met die plaat wel in het rijtje met bands die het NWOBHM geluid verlieten voor een meer Amerikaans georiënteerde sound compleet met synthesizers.
Somewhere in Time van Maiden plaats ik trouwens ook in dit rijtje.

Maar met Rock the Nations (Saxon) en in nog ergere mate Down for the Count, is wel degelijk van alles mis.


Stel, ik zeg nadrukkelijk 'stel', dat Priest nog meer albums ala Defenders of Sceaming had gemaakt. Dan hadden we toch veel teveel van hetzelfde gehad? Ik bedoel, dan krijg je één rits met albums die allemaal ongeveer hetzelfde klinken. Turbo zorgt er met z'n afwijkende stijl voor dat je de andere albums meer gaat waarderen om hun eigen specifieke kwaliteiten. Bij mij werkt dat althans zo
Rock the nations vind ik inderdaad ook geen topalbum maar er staat genoeg op wat ik mooi vind en waardoor ik het album prima kan luisteren.

avatar van Sir Spamalot
3,0
Een degelijk album met als dieptepunt Your Mama Don't Dance, de bekende ingrediënten blijven ruimschoots aanwezig: de stem van Dave en het dikwijls scherp gitaarwerk. De keyboards storen me hier en daar want volgens mij heeft Y & T dit niet nodig.

avatar van Brutus
2,5
Net als het vorige album, haald deze bij mij ook geen voldoende.

Ozric Spacefolk
Y&T goes glammetal.

Maar gewoon wel goed. Meniketti heeft een geweldige strot en het gitaarspel overheerst de keyboardjes.
En ik word gewoon blij van nummers als Summertime Girls.

Niks mis met deze commerciele plaat.

avatar van B.Robertson
3,0
Redelijk album, zo gek nog niet. Productie is iig. weer uitstekend, ditmaal werd die door Kevin Beamish verricht (o.m. REO Speedwagon). Y&T klinkt hier veelal toch net zo heavy als anders? Daar doen die incidentele keyboards weinig afbreuk aan. Een stukje commercie heeft er wellicht altijd al ingezeten sinds A&M de band oppikte. Down for the Count is het laatste album voor het label dat voor kwaliteit ging. Summertime Girls, hun grootste hit, vind ik beter te verteren dan vroeger al word ik er niet per se vrolijk van. Your Mama Don't Dance vind ik dan weer erg matig. All American Boy vind ik ook niet echt wat. Voor de rest ligt het tempo nogal eens hoog en valt met name Leonard Haze me wel eens op. Een fraaie ballad (op het eind) mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Album is vroeger ten onrechte afgeserveerd als oninteressant zijnde.

zwak album i.v.m. hun vorige werk. Kunnen veel beter

avatar van Jumpjet
1,5
B.Robertson schreef:
Down for the Count is het laatste album voor het label dat voor kwaliteit ging.


Met dit album gingen ze vooral voor commercieel succes. Dat kun je ook zeggen van In Rock We Trust, Contagious en Ten maar daarop staan in ieder geval nog degelijke songs.
Op deze vooral slappe hap

avatar van B.Robertson
3,0
Het label wilde van aanvang af een kwaliteitslabel zijn. Dat valt in de Nederlandse Wikipedia bij A&M Records te lezen. Contagious en Ten ken ik niet, In Rock We Trust is plus minus 34 jaar geleden van de bibliotheek geleend met slechts drie tracks op cassette gezet. Dat album heb ik nu teruggehoord en vind Down for the Count niet veel minder. Het ontbreekt m.i. aan echt monumentale songs; vergis ik mij of staan de laatste grote klassiekers op Mean Streak?

avatar van Edwynn
3,5
Dat is subjectief. Mean Streak was het laatste hardere album. Wat volgt, loopt in de pas met de dan heersende hairtrend in de VS. Tot Endangered Species die weer helemaal 90's is. Ik kan al die richtingen wel waarderen. Dat heeft voor mij voornamelijk met de zang en het spel van Meniketti te maken. Ten vind ik er wel bovenuit steken voor wat betreft de hairescapades. Ik mag Down For The Count ook wel. Luchtig maar wel heel prettig in hwt gehoor.

avatar van B.Robertson
3,0
Het totaalplaatje van Down for the Count heeft wel goed zin voor de ochtend opgeleverd, en dat is ook wat waard. Zou het wel aanschaffen, bij voorkeur op LP, mocht het album mijn pad nog eens kruisen en andere albums volgen later ter beluistering.

avatar van RonaldjK
4,0
De laatste van Y&T die ik uit de dorpsbieb leende en jarenlang het laatste album dat ik van de groep zou horen. Door Summertime Girls dat regelmatig op Sky Channel en MTV was te zien, wist ik dat de groep een afslag naar partymetal (of hoe je het ook wilt noemen) had genomen, maar ik hoopte dat er op Down for the Count ook kwaliteitshardrock op zou staan, zoals voorheen.

Gelukkig is die er, al was het even wennen aan de toetsen die regelmatig opduiken. Vreemd genoeg vermeldde de hoes niet wie die bespeelde, vandaag biedt Wikipedia uitkomst. Er spelen maar liefst drie toetsenisten mee, waaronder Claude Schnell van Dio.
Topnummers vond ik op de A-kant In the Name of Rock 'n Roll en Anytime at All; op de B-zijde het snelle Don't Tell Me What to Wear met z'n heerlijk puberale boodschap.

Zoveel jaren later constateer ik weer eens dat ik indertijd veel te kritisch was. Eveneens lekker zijn namelijk het stevige Anything for Money, Looks Like Trouble met z'n bluesgevoel in de zachte delen en het afsluitende Hands of Time, een stevige ballade. Vooral die laatste, echt be-la-che-lijk dat me dat in '86 niet opviel!
Met de rest had en heb ik dus weinig, al hoor je in All American Boy (oorspronkelijk van Van Stephenson uit '84) en Your mama Don't Dance (Loggins and Messina uit '72) hoe perfect Y&T meezingertjes kon coveren.

Zang en gitaarsolo's van Dave Meniketti zijn weer om te zoenen, de productie van Keavin Beamish is prima; lekker vet en in balans. De hoescover in Y&T-stijl vond ik wel mooi. Het was de laatste met drummer Leonard Haze in de bezetting, die geheel in Bonhamstijl met één basdrum kon doen waar anderen er twee voor nodig hebben.

Een kleine acht, oftewel vier sterren voor een album dat inmiddels veel beter blijkt dan gedacht.

avatar van vielip
RonaldjK schreef:
de productie van Keavin Beamish is prima; lekker vet en in balans.


De beste man kon het dus wel? Als ik de naam Beamish lees of hoor dan denk ik automatisch aan Crusader van Saxon. En dan scoort hij weinig punten. Ik weet verder niet wat hij nog meer heeft geproduceerd (ik meen REO Speedwagon) dus misschien oordeel ik te hard.

avatar van gaucho
Ik moet zeggen: ik ken 'm ook vrijwel uitsluitend van die twee bands. En ook bij mij staat de productionele flop van Crusader in het geheugen gegift. Wist niet dat-ie ook een album van Y&T geproduceerd had. En inderdaad, hoewel de band hiermee een aanzienlijk commerciëlere richting insloeg, heeft dit album wel een stevige, vette sound die bij de band past.

EDIT: uiteraard toch maar even nageplozen: volgens Wikipedia produceerde hij ook een album van Jefferson Starship en de grote hit van The Miracles (van Smokey Robinson-faam) Love machine uit 1976. Pas later in de jaren tachtig ging hij heavier platen en bands produceren, zoals Keel, Leatherwolf en de McAuley Schenker Group. Ik ken alleen dat laatste album, MSG uit 1992. Die klinkt in mijn herinnering ook prima.

avatar van vielip
gaucho schreef:
en de McAuley Schenker Group. Ik ken alleen dat laatste album, MSG uit 1992. Die klinkt in mijn herinnering ook prima.


Ah kijk, die heeft hij ook gedaan dus. Geweldige plaat met dito productie. De man stijgt in aanzien

Gast
geplaatst: vandaag om 19:02 uur

geplaatst: vandaag om 19:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.