menu

Sacred Reich - The American Way (1990)

mijn stem
3,99 (82)
82 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Metal Blade

  1. Love...Hate (4:08)
  2. The American Way (3:41)
  3. The Way It Is (4:58)
  4. Crimes Against Humanity (6:17)
  5. State of Emergency (6:20)
  6. Who's to Blame (3:40)
  7. I Don't Know (3:14)
  8. 31 Flavors (3:27)
  9. The American Way [Pre-production Demo] * (3:29)
  10. Love...Hate [Pre-Production Demo] * (3:56)
  11. Crimes Against Humanity [Pre-Production Demo] * (5:35)
  12. State of Emergency [Pre-Production Demo] * (4:39)
  13. I Don't Know [Pre-Production Demo] * (2:55)
  14. 31 Flavors [Pre-Production Demo] * (0:31)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 35:45 (56:50)
zoeken in:
avatar van uffing
4,5
Dit moet toch een van de beste metal-platen uit de jaren '90 van de vorige eeuw zijn. Het is allemaal loeistrak gespeeld (wat een ritmesectie!) en de teksten zijn - hoewel niet allemaal even actueel meer - messcherp en lekker maatschappijkritisch. Who's to Blame was voor mij heel persoonlijk als mijn ouders weer eens over die herrie aan het zeuren waren. Ik meen me te herinneren dat dit album destijds helemaal niet zo positief werd beoordeeld overal. In retrospectief is dat absoluut onterecht.

avatar van Tav74
4,0
Zo, hier is lang niet meer gereageerd. Recent de vinyl versie op de kop getikt, en dit blijft een lekker album. Valt ook lekker in mijn straatje, flink groovende metal, cleane zang , en een geweldige drummer.

yellowhite
Ik was altijd meer van de glam metal en vond de meeste thrash maar vervelend haha.
maar dit album heb ik altijd goed kunnen waarderen. Vooral de teksten zijn erg sterk!

avatar van milesdavisjr
4,0
Sacred Reich, zelf beïnvloedt door de Bay-Area thrash scene van midden jaren 80, zal op zijn beurt ook weer bands geïnspireerd hebben.
De wat droge en blaffende manier van zingen van zanger Phil Rind lijkt wel navolging te genieten bij Tommy Victor en Robb Flynn, respectievelijk zangers van Prong en Machine Head.
Met het debuut; Ignorance wist de band zich al wel een plek eigen te maken in het muzikale landschap van destijds. Een degelijke schijf, echter het songmateriaal speelt zich vaak af in de hoogste versnelling, op den duur vind ik dat wat vermoeiend overkomen.

Met The American Way zetten de heren een stap zijwaarts, het is 1990 en het tempo wordt hier en daar een tandje teruggeschroefd, ten faveure van meer 'groove'.
Een dergelijke invalshoek gaat de band goed af, hoewel toegegeven; het speelse en furieuze is er dan ook wat vanaf.
Toch weet de band uit Arizona genoeg variatie en breaks in te bouwen om te spreken van een goede schijf. Hier en daar een versnelling, een kolkende geluidseruptie of een plaat afsluiten met een hevig funkende track, de heren waren van meer markten thuis.

The American Way is een prima album, het commerciële succes bleef alleen uit. Wellicht was de tijd er nog niet rijp genoeg voor, enkele jaren later zouden bands met een vergelijkbare signatuur (afgemeten riffs, ''groovende'' stukken, en cleane/vuige vocalen) de vruchten plukken van het muzikale klimaat destijds.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:48 uur

geplaatst: vandaag om 14:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.