Johnny Parry Chamber Orchestra - Fields & Birds & Things (2012)

Elk jaar weer heb je op de valreep van die albums die je ontdekt en waarvan je twijfelt of dit hoog lijstjesvoer is of dat je toch even je beginnersenthousiasme moet temperen.

Johnny Parry Chamber Orchestra is zoiets met het album Fields & Birds & Things.
Zeg strijkers en ik ben één en al oor. Mede-liefhebbers moeten nu ook op gaan letten.
Dit gezelschap uit het Verenigd Koninkrijk is het antwoord op Sufjan Stevens en heeft invloeden van Nick Cave, Tom Waits en een beetje The National.
Dit hoor je al tijdens de opener Keep Kicking & Screaming waar de strijkers goed van zich laten horen en samenzang de boventoon voert.
Hemelse koortjes, donkere sfeertjes, fijne samenzang en vooral veel orkestrale uitspattingen.
Een Little Prayer No.14 of Men Will Hang Again klinken erg Sufiaans, de laatste vooral door de koortjes.
Waits hoor ik dan weer terug in Lucy Isabella & I.

Het album eindigt met Find Your Way Home dat een schitterende muzikale begeleiding kent en waarvan de eerste minuten bestaan uit snippets met diverse talen.
Bijna een uur lang muzikaal avontuur voor de liefhebber. Een interessant album van een interessant gezelschap. Voer voor mijn eindejaarslijstje? Altijd vervelend als je het zo laat in het jaar ontdekt maar het zou me niet verbazen. Eerst maar eens flinke rotatie in huize aERo en dat zal zeker geen probleem zijn.

Wakker geschud! Waarvoor dank. Ik was nog nét niet begonnen aan mijn eindejaarlijstje Gezocht en gevonden. Loopt binnen. En in ieder geval alvast Find Your Way Home gekeken op YouTube. Direct al zéér fraai. Ik heb toevallig net een 'Nick Cave' luisterweek achter de rug. Had ik zin in gezien zijn aanstaande release (feb 2013) en daar sluit dit - zo lijkt - naadloos op aan. Vandaag trouwens ook 'Tindersticks' opgehad. Vermoedelijk ook wel een redelijk goede associatie..

En zoals de artiestennaam al doet vermoeden, zeker niet alleen strijkers

Twee nummers beluisterd en die klinken zeker goed. Ook in de geest van Tindersticks en, minder bekend hier, Last Harbour.

Woohoo: zegt het voort allen!!!!

chamberfolk ben ik wel voor te vinden en wordt nog veel te weinig gemaakt, rare plaat dit.rare hoes ook. Heel veel laag maar kan ook komen doordat ik veel 60´s platen luister die dat niet hebben

O jee, een 'bump' in dit topic! En ik was achter de schermen al bezig aan een recensie. Meteen maar even afschrijven dan, voordat aERo me weer voor is

Dit zit echt vol verrassingen en aangename wendingen. Elke keer hoor je weer nieuwe dingen. Al diverse keren geluisterd en inmiddels zelfs kansmaker voor in mijn eindejaarslijstje

Hoewel de teksten nog lang niet zijn doorgedrongen bij me, is het al wel duidelijk dat ze zeer dramatisch/ heftig zijn. Wat je trouwens ook al wel kunt aflezen uit de titels..
Hier (klik... ) kun je er een aantal terugvinden.

Keep Kicking & Screaming
Oké, even acclimatiseren bij de eerste tonen. Maar geen zorgen, het went snel. Bij mij in ieder geval. Goede pakkende openingstrack die de luisteraar een goede voorzet geeft van wat er komen gaat.

Lie in a Hole
Een 'Bright Eyes' achtig ingesproken intro. Met op de achtergrond een kerkorgel en subtiele trompet. Je hoort (denk ik) stand-up comedian, die je op een gegeven moment grappen hoort maken over de dood. En juist op dat moment kom de relatieverende blazers eroverheen en overstemmen de komediant richting het einde van het nummer.

Rebuild It Piece by Piece
Vanaf hier wordt het pas echt genieten. Zeer ingetogen en beklemmend nummer. Dreigende samenzang. Zeurende violen. Sublieme opbouw. Invallende percussie, golvend koortje. Dan de blazers er nog bij en langzaam wordt alles verder uitgebouwd. PRACHTIG!

Little Prayer No.14
Lijkt aanvankelijk een kort en weinig aan de hand nummer. Alsof ik een aanstellerige Antony Hegarty hoor zingen. Dan komt er (denk ik) een fagot in en kort daarna gaan alle registers zomaar ineens open. En zo snel als de registers open zijn gegaan, zo snel zijn ze ook weer gesloten!
Now that you you're gone,
Please tell me that I'm wrong,
For loving you,
For not loving you

Men Will Hang Again
Altijd al erg fan geweest van tromgeroffel zoals in dit nummer te horen is. Ook mooi, het zware monotone mannelijke; 'Mm-Mm-Mm' en tegelijk het nerveuze vrouwelijke; 'Ah-Ah-Ah' koortje. En ineens een ritmische interval. waarbij het nummer omslaat en een heerlijk dynamisch vervolg krijgt. De melodieuze blazers maken het compleet. Geweldige opbouw. Favoriet van het album op dit moment. Kan wellicht iemand de blazer benoemen die je hier hoort. Ik dacht net als bij het vorige nummer de klanken van een fagot te horen!?

Lucy Isabella &I
Waits, Cohen, Cave, Tindersticks en tegenwoordige Dylan achtige krakende fluisterzang! Ingetogen begeleidt op piano. Eerste helft niet veel meer dan wat noise, totdat het nummer halverwege openbreekt. Nog wat later komen de violen erin. Prachtig opgebouwd wederom!

God Still Loves Me
Melancholisch nummer met een erg mooi refrein. Ook een van de weinige nummers op het album met een meer standaard indeling. Minder rijk qua muzikaal arangement, maar daarom niet minder mooi. Wel blazers en ik hoor een mondharmonica.

Love & Death Will Hunt You Down
Weer de Waits en nog meer de Cave associatie bij dit nummer. Zoals de titel al doet vermoeden, een meer duister nummer. Sluit muzikaal en qua sfeer goed aan bij het voorgaande nummer.

Love & Death
Opera! Wat? Ja, opera! Ik ben er geen groot fan van. Maar helemaal niet erg voor een nummer. Gedragen op violen en cello. En de vrouw die je hoort moet dan wel Mezzo Soprano Rosie Middleton zijn.

More Fields & Birds & Things
De albumtiteltrack...
"There once was death,
But now there’s love,
And fields and birds and things,
So take me in your thighs."

Find Your Way Home
Een prachtige muzikale uiteenzetting van het ontstaan van nieuw leven. Gebruikmakend van de metafoor van een individueel zaadje dat zich vanuit de grond omhoog worstelt en zichzelf moet ontpoppen tot een prachtige klimopplant. Hierbij zoekt het steun bij soortgenoten en houvast aan materiele zaken wat klimopplanten nu eenmaal nodig hebben. Ik weet niet of het de bedoeling is van Johnny Parry om de parrallel te trekken naar ons mensen, maar dat lijkt me niet ondenkbaar. Hier ook weer dat blaasinstrument waarin ik de fagot lijk te herkennen. Samen met 'Men Will Hang Again' mijn huidige favoriete nummers van het album.

Nu nog een vinkje geven en je hebt een officiële mening

Ohw, was jij al klaar? Beetje korte officiële mening voor zo'n prachtwerk. Je wordt toch niet lui hè

Ik wil weer nummer 1 worden in de meningen lijst dus moet mezelf wat gaan haasten

Dat doe je goed.. Alleen jammer dat het ten koste gaat van de kwaliteit;

Lijkt al langer geleden dat ik dit album op repeat had staan. Maar is (nog net) geen jaar geleden. Album is uitgekomen in april 2012, maar ben het pas gaan luisteren in december 2012. En is alsnog in mijn eindejaarslijst van 2012 gekomen. En terecht zoals ik ook afgelopen week weer heb beluisterd. Wat een prachtig sfeervol en melancholisch album is dit!! Al dan niet getipt, het voelt alsof je een parel hebt gevonden tussen vele lege oesters.

En ik kwam deze week tot ontdekking dat dit album eigenlijk een remake is van zijn album uit 2009; Johnny Parry - More Love & Death (2009) Op dat album staan dezelfde nummers, maar dan de niet-orkestrale versies. Dat wil zeggen; minder orkestraal, want ook dat album bevat een zeer rijk instrumentarium. De nummers lijken net iets donkerder. Mooi om deze net wat andere versies te horen, maar kan (vooralsnog) niet op tegen de uitvoeringen op de remake van 2012... Meesterwerk!

En oeps! Ik had nog niet gestemd... 5* uiteraard