Annihilator - Criteria for a Black Widow (1999)

Aanvankelijk de enige release van Annihilator die ik in huis had, en aanvankelijk was er ik niet zo tuk op.. Maar heb dit album de voorbije week "hetontdekt", maar vooral opgewaardeerd.... een erg stevig maar gelijk ook knap album, met het vervolg op "Schizos... " van Alice In Hell...

"Bloodbath", "Back to The Palace", "Punctured", "Criteria for a Black Widow"... mokerslagen van jewelste... o ja vergeten we ook niet "Sonic Homicide".. maar eigenlijk is de hele CD de moeite waard... Met opnieuw de keuze voor Annihilator oudgediende Randy Rampage (Alice In Hell) op zang.. al had voor mij Aaron Randall (Set the world on fire) opnieuw het werk mogen inzingen..

ondergewaarde plaat zo lijkt me. Fantastische Trash.
En die speelsheid spreekt me ook aan. Het maakt het alleemaal wat minder serieus. Maar vergis u niet, fantastisch gespeeld en virtuoziteit ten top!
Mijn favo stuk: ('punctured')
"I'll take my time and break your mind
your foreheads pressed into the ground
I'll watch you kneel, I'll hear you squeal
you're lost and never found"
Grandioos gewoon!!

Weer een lekkere pure thrash van Annihilator, stukken harder dan de albums vanaf Set the World On Fire, mede dankzij Randy Rampage, toch de beste zanger voor de muziek die Waters maakt. Bloodbath en Criteria for a Black Widow vind ik de beste nummers, Schizos en Mending vind ik wat minder, want ze halen het moordende tempo van de rest van de cd onderuit. Samen met Alice In Hell en Never, Neverland de beste Annihilator-plaat, hoewel All For You er ondanks dat het wat moderner en experimenteler klinkt ook mag zijn.

All for you mag er zeker zijn, maar bij momenten. Ik snap de noodzaak van de zeemzoete ballads niet.

Leuk, maar zeker niet het beste album, het klinkt allemaal nog net niet zo sterk als de Comeau albums wel klinken.

Het moge duidelijk zijn, dat vanaf dit album het heilige Annihilator-vuur weer begon te branden. Met Randy Rampage als zanger aan het roer en ijzersterke tracks resulteert dit ook nog eens in één van de hardste en snelste Annihilator-albums.
Getuige een track zoals Bloodbath, wat vooral zeer gemeen, snel en hard klinkt. En wat een solo's!!
Back to the Palace is natuurlijk het vervolg van The Fun Palace.
Toppers zijn verder uiteraard het meesterlijke titelnummer, maar ook Schizo's Part III vind ik super.
Het is jammer dat Randy hierna weer vertrok, maar zou een waardige opvolger krijgen in de vorm van Joe Comeau.
Conclusie: goede kritiek voor Criteria.......4.

Toch één van de beste thrash-comeback platen die ik ken.

Nog eentje met Randy Rampage en da is het over met de samenwerking met deze enfant-terrible.

In veel opzichten is dit gewoon een Alice in Hell nummer 2, maar wel met de nodige Never, Neverland-melodiëen. Uiteindelijk gewoon een ontzettend goede oldskool-thrash plaat.
Heerlijk ook om Ray Hartmann weer te keer te horen gaan.

Beetje vergelijkbaar met het debuut, maar dan ietsje minder.

Wat zat ik vandaag toch blij op mijn stoel dit album te beluisteren. Dit komt toch wel omdat dit wel een hele lekkere comeback plaat is van de heren. Waters heeft met 'Remains' echt tekort gedaan, die was echt héél slecht naar mijn mening. Hier zit de pit er weer in, en een Randy Rampage die met de zang ook het album deels weet te redden. De riffs zijn weer vlijmscherp en de nodige solo's mogen er echt wezen. Bijna geen slappe hap meer te bekennen, nu was het gewoon weer lekker beuken en thrashen op 'Annihilator' stijl, heerlijk!

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Refresh the Demon
05. Set the World on Fire
06. King of the Kill
07. Remains