Fedde
Om in de kerstsfeer te geraken deze meest swingend bedoelde uitvoering van de Messiah van Georg Friedrich Händel. In 1979 was dit al eens niet onverdienstelijk gedaan door Tom Parker en de New London Chorale met solisten o.a.Vicki Brown en Madeline Bell. For Unto Us werd zelfs een hit.
Dit album gaat een paar flinke stappen verder. De creme-de-la-creme van gospelzingend Amerika trekt alle registers open om eens flink te knallen Het is hún feestje en meer een artiestenalbum dan een poging tot integrale vertolking, laat staan om Händel's werk dieper te doorgronden. Black gospel, CCM, Praise; ieder doet zijn of haar 'ding' met Händels meesterwerk.
Een gruwelijk compromis, want het valt niet mee deze plaat als geheel uit te zitten. Pure kitsch en artistiek beter geslaagde songs wisselen elkaar af. Hysterisch opzwepende gospelkoortjes, en serieus goed gespeelde en gezongen nummers komen voorbij. Nee, zo heeft Händel het zeker niet bedoeld.
Wayne Watson, Steve Green, Carman, Larnelle Harris en Michael Harris maken er een aanstellerige toeterpartij van. Hoor mij eens lang dat nootje aanhouden! Dat is dan al meer dan de helft. Jammer. Meer integer klinken Sandy Patti, Steven Curtis Chapman en 4Him.Beste nummer is duidelijk de bijdrage van First Call. Gitarist Phil Keaggy hoor ik nauwelijks terug in het instrumentale Pastorale. Wat voor gitaar moet doorgaan lijkt verdacht veel op een synthesizer. Het slotkoor is van alles het ergste. Wie kan er het hardst Hallelujah krijsen? Hier zijn de winnaars.
De twee sterren gaan naar Händel, Steven Curtis Chapman en First Call. De rest moet zich schamen!
Toch nog maar eens kijken naar Tom Parker. Prettiger Kerst!