Luka Bloom - Between the Mountain and the Moon (2001)

Mooi maar niet zo pakkend en verrassend als zijn eerste drie platen.
Luka Bloom blijft hoe dan ook een klasbak.

Ik blijf deze man bewierroken want ook dit album vind ik weer zeer geslaagd.
Monsoon, Love Is A Place I Dream Of, As I Waved Goodbye, I'm A Bogman en Rainbow Day zijn wederom schitterende nummers.
Overigens doet de rest daar niet of nauwelijks voor onder.
Opvallend puntje vind ik op dit album het verrijken/uitbreiden van het instrumentarium in Luka zijn muziek zoals de trompet in I"m A Bogman.

Deze man mag je inderdaad bewierroken. Misschien laatste jaren wat uit beeld maar nog steeds live vaak in Nederland.
Deze cd is naar mijn mening een van zijn betere. Rainbow day en Here and now zijn parels.

Het recept moge bekend zijn, deze sympathieke Ier levert nooit slecht werk af, echter rond deze periode begint zijn werk hier en daar wat 'gezapig' te worden. Between the Mountain and the Moon klinkt redelijk, bevat ingetogen singer/songwriter songs met (lichte Ierse) folk invloeden. De nummers beginnen in het nieuwe millennium aan spanning te verliezen, en dat was nu net datgene wat mij altijd zo aantrok in de muziek van Barry Moore. De beste man ging zich steeds meer folk elementen verwerken in zijn muziek, de nummers werden steeds introverter. Het plaatje bevat wel degelijk enkele mooie songs; Love Is a Place I Dream Of is van een verstilde schoonheid, hetzelfde geldt voor Here and Now, de overige songs blijven altijd wel aan de goede kant van de streep maar het is wat mij betreft niet genoeg om er een dikke voldoende uit te slepen. Met Innocence zou Bloom zich een beetje revancheren maar met de platen die hierna van hem uitkwamen nam mijn interesse zienderogen af.