Popmuziek is een genre wat bijzonder zelfbewust, vermakelijk en betrekkelijk eenvoudig kan zijn. Ter gelijk is het een genre wat zich zelf soms erg serieus neemt en erg narcistische structuren kan laten zien. Pop is bijna voor iedereen. Hierdoor is het concept is vaak simpel en overzichtelijk.
Het doel van pop is en blijft "amusementmuziek" (wiki pagina pop muziek) en het doel is een "toegankelijkheid voor een groot publiek" (wiki pagina).
Tegenover dit gerne staat 'kunstmuziek'. Een muziekvorm wat gericht is op de kunst van. Dus meer hoe iets gemaakt is, wat beschrijft de muzikant in zijn muziek etc. Entertainment is geen doel op zichzelf, maar een bijkomstigheid wat zelfs zijn doel voorbij kan streven.
Dogbowl (geboren als Stephen Tunney) maakt hier een collage van beide muziekstroming. De opzet en songteksten zijn popmuziek in zijn puurste vorm. Idiosyncratische en zelf spottende teksten worden afgewisseld met liefdesballades. De composities zijn kunstmuziek in een meest pure vorm. Dit is popmuziek die met zich zelf spot. Door de complexe songstructuren waant de luisteraar zich in een Zappa-achtige sferen gedompeld in Wyatts zijn middeleeuwse sprookjes wereld ala Rock Bottom.
Dogbowl schrijft nummers met duidelijke conventies, maar toch zal dit de gemiddelde luisteraar niet direct opvallen. Het is en blijft popmuziek maar door gemuteerd naar een nieuw soort muziek conference.