menu

Devendra Banhart - Mala (2013)

mijn stem
3,50 (63)
63 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Nonesuch

  1. Golden Girls (1:35)
  2. Daniel (3:05)
  3. Für Hildegard von Bingen (2:35)
  4. Never Seen Such Good Things (3:13)
  5. Mi Negrita (3:24)
  6. Your Fine Petting Duck (5:46)
  7. The Ballad of Keenan Milton (2:12)
  8. A Gain (1:35)
  9. Won't You Come Over (3:35)
  10. Cristobal Risquez (2:28)
  11. Hatchet Wound (3:08)
  12. Mala (1:08)
  13. Won't You Come Home (3:31)
  14. Taurobolium (3:16)
  15. Something French * (2:57)
  16. Loring Baker * (2:25)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 40:31 (45:53)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Devendra heeft zijn haar een stuk korter laten knippen en verzorgt de hoes voor z'n nieuwe album Mala.
Benieuwd waar hij nu mee komt. Tot nu toe heeft hij me nooit echt teleurgesteld.
Het heeft deze keer wel even geduurd.....

avatar van Ducoz
3,5
Het kan wat mij betreft niet snel genoeg 12 maart zijn.
Dan is de kans dat de temperaturen weer wat gaan oplopen en met een nieuwe Banhart komt het helemaal goed. Wat heb ik hier een zin in! Meer dan in de nieuwe Bonnie Billy...

avatar van Justinx
4,0
Oh, hier gaat mijn hartje ook sneller van kloppen . De man staat nog steeds in mijn top tien van meest beluisterde artiesten op Last.fm. Ben benieuwd welke kant het album opgaat. Gek dat Christobal weer op de plaat te vinden is. Zal waarschijnlijk een nieuw nummer zijn?

Für Hildegard von Bingen is in ieder geval alvast erg fijn!

avatar van Justinx
4,0
Ik heb al een vermoeden wie de vioolpartijen op Mala inspeelt.

avatar van aERodynamIC
4,0
Leuke combi

avatar van Don Broccoli
2,5
Mooie, zachte plaat. Ingetogen, met elektronische invloeden. Hij klinkt zoals de hoes er uit ziet: pastelroze.

avatar van Booyo
Ook Never Seen Such Good Things klinkt erg lekker. Hier heb ik wel zin in!

avatar van staralfur
Te beluisteren via de NPR website. Gaat goed samen met deze zonnige dag!

avatar van aERodynamIC
4,0
Van Devendra Banhart was ik niet gelijk liefhebber: de freakfolk zoals ze dat zo leuk noemden indertijd vond ik iets té freakerig maar dat trok snel bij en Cripple Crow werd uiteindelijk een hoogtepunt van deze bijzondere artiest. Een prachtalbum.
De twee opvolgers vielen op door een rustiger geluid en vooral minder nadruk op freak zullen we maar zeggen.

Nu durf ik wel te stellen dat Cripple Crow een duidelijk scharnierpunt is in het oeuvre van Banhart; er is een voor en na.
Verwacht van Mala dus eigenlijk wat we al 2 albums lang horen: relaxte, kabbelende liedjes die zeer geschikt zijn voor het ultieme lentegevoel.
Is dat ook waar ik tevreden mee ben? Ja en nee. Het begint onderhand een beetje te veel van hetzelfde te worden en ik begin de indruk te krijgen dat een aantal nummers wat gemakzuchtig klinken, soms zelfs 'niet af' alsof hij niet wist welke kant hij ze op moest laten gaan met als gevolg dat zo'n nummer net zo snel weer stopt als het begon. Noem het schetsen.

Aan de andere kant krijg ik wel degelijk een warm gevoel van deze nieuwe nummers en kan ik er met groot gemak naar luisteren i.t.t. de eerste albums. Het is dus maar een beetje waar je behoefte aan hebt. Freakfolk avontuur is hier ver te zoeken maar kunnen we die term sowieso onderhand niet eens laten we voor wat het is want we zijn immers al weer wat jaartjes verder.
De Devendra Banhart van nu is wat bedaarder maar weet toch ook nog wel te verrassen zoals in Your Fine Petting Duck dat start als een CocoRosie-achtig maf folk nummertje (nee ik zou de term niet meer gebruiken) en dan opeens verandert in een disco nummer op z'n Banharts.
In Cristobal Risquez hoor ik zelfs een verre echo van het duo Yazoo.

Mala blijkt lief, zoet met hier en daar wat rafels. Eigenlijk zoals we van hem gewend zijn en dat is ook wat waard. Daarbij verliest dese vos zijn streken niet want het album kent nog steeds wat grappige, prikkelende dingen.

Zijn beste album? Nee, die hebben we een paar jaar geleden al gehoord.

avatar van erwinz
4,0
Hier had ik niet hel veel van verwacht, maar Mala is een leuke plaat. Misschien niet zo vernieuwend en urgent als zijn eerste platen, maar Devendra Banhart maakt nog steeds muziek die een stuk avontuurlijker is dan de meeste andere muziek die wordt uitgebracht. En als hij het avontuur een keer achterwege laat verrast hij met een folkliedje van wereldklasse. Niks mis mee met deze plaat.

Lees mijn volledige recensie op:
De krenten uit de pop: Devendra Banhart - Mala - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Erwin

avatar van AOVV
3,5
Muziek blijft toch een leuk medium om jezelf en de wereld te leren kennen en te gaan exploreren. Het staat nooit stil, en er is in het verleden ook al zoveel gemaakt, dat je gewoon nieuwe dingen blijft ontdekken. Ik dacht eind 2012 dat ik nu wel een beetje bij was, in mijn naïef-romantische beeld van de dingen, maar dat blijkt dus weer niet zo. Tot mijn heugenis, blijkt wederom.

Ook in 2013 gaat de ontdekkingsreis lustig verder, en ik laat me gewoon meedrijven. Devendra Banhart, een naam die wel een belletje deed rinkelen, maar waar ik om één of andere reden nooit aan toe was gekomen, kwam dit jaar opzetten met een nieuwe plaat, getiteld ‘Mala’ (afgeleid van “mal”, wat slecht betekent, maar ook nog wel, door middel van subtiliteiten, lichtjes afwijkende betekenis). En dat die plaat dan paradoxaal genoeg niet slecht klinkt, is mooi meegenomen.

Banhart heeft een experimenteel hart voor muziek. Hij wil blijkbaar ver van de gebaande wegen blijven, door een mengelmoes van stijlen nonchalant in een blender te gooien, en er op creatieve wijs mee aan de slag te gaan. Leukste voorbeeld hiervan is ‘Your Fine Petting Duck’, dat begint als een dialoog tussen een voormalig koppeltje, dat niet onder stoelen onder banken steekt dat beiden nog steeds naar elkaar hunkeren. Ondanks alle miserie. De vrouwenstem wordt hier op eigenzinnige manier vertolkt door Banhart’s vriendin, de Servische ontwerpster Ana Kras. Zij zingt regelmatig op het randje, maar altijd op een charmante manier, die haar wat extra krediet van de luisteraar (van mij althans) oplevert. Het nummer mondt uit in foute disco, en er wordt plots in het Duits gezongen. Knettergek, dus.

Al zou dat al bij al meevallen, en ‘Your Fine Petting Duck’ is ook met voorsprong de meest excentrieke song op het album. Wat niet wil zeggen dat het voor de rest slappe hap is, en al helemaal niet saai. Bij wijlen tovert Banhart prachtige melodietjes tevoorschijn, en zijn stem dartelt er altijd zo lieflijk omheen. ‘Daniel’ wordt vergeleken met het betere werk van ene Elliott Smith, en dat is niet geheel onterecht. Een goeie tekst ook, en een fan van Suede krijgt altijd een bonuspuntje.

‘Für Hildegard von Bingen’ maakt qua inhoud dan weer een vreemde bocht. Hoewel. Eén van de eerste klassieke componistes die het helemaal maakt in de DJ- en VJ-wereld; ik zie er wel enig verband in. Met ‘Mi Negrita’ en ‘Mala’ staan er ook twee Spaanstalige songs op, en zo zitten we onderhand al aan drie verschillende talen op een plaatje van een goeie 40 minuten. Banhart is een taalfreak, zeg maar.

Maar het meest pakkend vind ik nog – en dat kan vreemd klinken – ‘The Ballad of Keenan Milton’, een instrumentaaltje van een goeie 2 minuten. De spaarzaamheid na het eclectische ‘Your Fine Petting Duck’ treft me opvallend genoeg; het verschil in contrast kan als mogelijke dader aangewezen worden.

Met ‘Won’t You Come Over’ heeft Banhart, als ik de meningen van mensen die er meer van af weten mag geloven, één van zijn meest poppy songs geschreven. Het nummer is aanstekelijk, maar het werkt ook echt. Meezingen behoort tot de mogelijkheden, mee neuriën is alvast onvermijdelijk. De feel good die dit nummer wegdraagt staat haaks tegenover de sombere ondertoon in de tekst. Ik lees er onzekerheid in. Nou ja, in ieder geval is dit niet het enige voorbeeld dat je kan aanhalen op dit album. En ik ben er zeker van dat dit op vorige albums ook het geval was. Maar nu spreek ik reeds als een kenner, en dat ben ik natuurlijk niet.

Devendra Banhart heeft met ‘Mala’ alvast mijn interesse gewekt, en uiteindelijk, na meerdere luisterbeurten, ook dik verdiend. Zijn eerdere werk zou freakier zijn, en daar ben ik ook erg benieuwd naar. Alweer een zieltje gewonnen!

3,5 sterren

1,5
Banhart is een charlatan. Weinig nieuws onder de zon. Wel jammer dat dergelijke jongens doorgaans de aandacht krijgen. Het type jongen dat op vakanties als blanke dreadlock jongens met keurig uitgeknipte rafelbroeken het alternatief zijn druk bestudeerd hebben om zo voor bijzonder door te gaan.
Op zich niets nieuws, maar wel schadelijk voor de folk muziek.

Vergelijkbaar met eenCoelho in de literatuur, zijn zij degenen die de volle zalen trekken met list en bedrog. Niet de ziel, wel de vorm.
Hierboven werd al gerefereerd aan Bonnie 'Prince' Billy. Folk waar de ziel direct je lichaam uitgeperst wordt. Muziek waarbij je als het op zet je zelf op zee waant, moederziel allen met hoge golven van verdriet en geluk.
Banhart daarentegen maakt koddige liedjes, grapjes en semi-freaky geluidjes (kitch)

Geheel anders, maar toch vergelijkbaar is de volstrekt overgewaarde schone herenclub "fleet foxes" (geen charlatans, maar wel erg brave horen-van heren) die geen zaal te groot weten te vinden om te vullen, terwijl tegelijkertijd een band als "Midlake"kwalitatief onvergelijkbaar veel betere/ meer eerlijke/ recht de ziel in muziek maakt, om vervolgens nauwelijks opgemerkt worden omdat ondertussen ook Starbucks "Fleet foxes" gevonden heeft.

Voor mensen die die mooi en of prettig vinden wellicht een tip:
stapeltje cd's/lp's/bandjes/sticks pakken van banhart en uit het raam kieperen,
om plaats te maken voor hen die de lof verdienen:
Bands als Bonnie "prince" Billy, Smog, Andrew Bird, Juli Doiron, King Creosote, Patrick Watson, James Yorkston, Kath Bloom, the Czars, Villagers en honderden andere bands (omdat het momenteel heel prettig wandelen is door Folk-land).

avatar van Lars Muziek.
4,0
Naar mijn idee is het geen rock, dat je zegt 'nou gaat die gitaar kapot'
Het klinkt erg goed en houd vooral een rustige lijn aan, wat voor mij rust gevend over komt.
Prachtige stem en heerlijke melodieën!

4,0*

avatar van Ducoz
3,5
Dat noemen we nou folk... Lars..

avatar van Twilight
shiskin schreef:
Banhart is een charlatan.

Ik begrijp je zorgen over dat veel andere folk bands/artiesten misschien niet de aandacht krijgen die ze in jouw ogen verdienen en dat deze in plaats daarvan naar Devendra Banhart gaat. Maar ik vind het zwaar onterecht om hem te betichten van het zijn van een charlatan, of iets dergelijks. Je hebt niet het recht om te bepalen wat wel en niet oprecht bedoeld is, hoe kan je dat nou weten? Wat ik wel snap is waarom het Devendra Banhart lukt om al die aandacht te krijgen, het is een charmant persoon en het gevoel wat hij met zijn muziek wilt overbrengen spreekt toevallig heel veel mensen aan.
Verder heb ik dit laatste album van hem nog niet geluisterd, dus ik zal me onthouden van een stem. Maar ik wilde dit even gezegd hebben.
Ik vind Bonnie Prince Billy óók goed, maar naar Devendra Banhart luister ik net zo graag.

avatar van Lars Muziek.
4,0
Ducoz schreef:
Dat noemen we nou folk... Lars..


Oke, daar kan ik me hierbij persoonlijk nog moeilijk in verdiepen het genre 'Folk'

avatar van philtuper
4,0
shiskin kraamt een hoop onzin uit als je het mij vraagt Twilight.
Ook ik ben al lange lange tijd een Will Oldham adept en ja, zijn songs komen rechtstreeks je ziel binnen. Oldham is van een zeldzaam niveau, maar het gaat veel te ver om Banhart te omschrijven als vorm zonder ziel. Het heeft ook gene ene flikker te maken met Fleet Foxes waarvan ik wel vind dat het zielloos klinkt en als een maniertje. Maar Devendra Banhart is van een ander kaliber, eentje dat veel dichter in de buurt komt van Oldham dan dat deze of gene zou willen...

avatar van dj maus
3,0
Devandra Banhart is een charlatan, maar soms slaat ie toch ook wel de plank raak.
Een beetje de Donovan van zijn tijd. Dikke lage ironie waaronder toch wel iets als een hart schuilt.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:02 uur

geplaatst: vandaag om 19:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.