Wat is het toch heerlijk om naar een debutalbum te luisteren, zeker als het zo'n experimenteel album is geworden van een band die later echt groot zou worden. Moloko heb ik pas leren kennen zoals de meeste met het succesvol album Statues, maar na het beluisteren van die plaat wou ik wel eens het debut van deze band gaan beluisteren.
Het is een wonderlijke reis geworden door een fantastisch muzikaal landschap. Je wordt overweldigd door Electro, Dance, Trip-Hop tot Disco,... een hele waaier aan muziekgenres dat aan een georganiseerde chaos doet denken, en dat is het ook wel een beetje.
Je hoort duidelijk dat Roisin Murphy en Mark Brydon op deze plaat vanalles uitproberen om een definitieve sound te creëren. De funderingen zijn hier al zeker gelegd voor wat later een zeer succesvolle band zou worden.
Bij het horen van deze plaat moet ik ook onmiddelijk denken aan het album
Zita Swoon - I Paint Pictures on a Wedding Dress (1998) van Zita Swoon, wat ook een zeer experimentele plaat is waarbij dat Stef Camil Carles ook de Disco probeert in zijn muziek te brengen (wat hem ook zeer goed lukt trouwens, dit is dan ook een top album).
Conclusie na het beluisteren van dit album is dan ook simpel: het is een leuk, experimenteel album van een groep met veel potentieel, alleen is het bij vlagen dan ook wel iets te experimenteel geworden en gaan de song dan net iets over the top.
Eindverdickt 3- 3.5 sterren