Under Jolly Roger klonk veelbelovend. Ik heb toen Port Royal en Gates To Purgatory geprobeerd, maar die vielen mij zwaar tegen vanwege de slechte productie en zwakke songs. Aanvankelijk besloot ik om af te haken van Running Wild, maar ik kreeg vaak te horen dat ik Black Hand Inn eens uit moest proberen, want dat scheen één van hun beste albums te zijn. Het album begint niet echt veelbelovend.. Het titelnummer en Mr. Deadhead zijn wel aardige songs, maar niet echt bijzonder. Ik vreesde dus weer voor een middelmatig album..
Maar vanaf Soulless begint de band echt te knallen, en hóe! Heerlijke riffs waarbij ik het niet kan laten om mee te headbangen of drummen. Ook zijn er veel stukken waarbij ik het niet kan laten om mee te zingen (Fight The Fire Of Hate, The Phantom Of The Black Hand Hill). Na Freewind Rider zakt de plaat nogal in, maar ik kan zeker een ruime voldoende hiervoor geven
