menu

The Nashville Teens - Tobacco Road (1964)

mijn stem
3,20 (5)
5 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: London

  1. Tobacco Road (2:27)
  2. Mona (4:38)
  3. Need You (2:56)
  4. Bread and Butter Man (2:36)
  5. Hurtin' Inside (2:02)
  6. Hootchie Kootchie Man (3:37)
  7. Google Eye (2:20)
  8. Too Much (2:48)
  9. Parchment Farm (2:16)
  10. I Like It Like That (2:01)
  11. How Deep Is the Ocean (2:42)
totale tijdsduur: 30:23
zoeken in:
avatar van nlkink
3,5
Net de Repertoire uitgave van dit album aangeschaft via Amazon Duitsland:

Amazon.de:Tabacco Road

Deze versie van Repertoire bevat behalve de originele versie van 'Tobacco Road' een groot aantal bonus tracks die stammen uit de periode 1965-1971. In deze periode heeft de groep geen albums uitgebracht. Hun discografie overziend gaat het hier om singles en de wat betere b-kantjes. Er zal ongetwijfeld iemand vinden dat er een prachtig nummer ontbreekt (Widdicombe Fair bijv.) maar ik heb het gevoel dat Repertoire er alles aan gedaan heeft om een zo compleet mogelijk compilatie album samen te stellen. De CD is met 29 liedjes ook lekker vol geworden. De bonus tracks staan volgens mij in chronologische volgorde en zijn:

12. La Bamba
13. T N T
14. Devil-In-law
15. Find My Way Back Home
16. What'cha Gonna Do
17. I Know How It Feels To Be Loved
18. Upside Down
19. Forbidden Fruit
20. Revived 45 Time
21. That's My Woman
22. I'm Coming Home
23. The Biggest Night Of Her Life
24. Last Minute
25. All Along The Watchtower
26. Sun Dog
27. Poor Boy
28. Ella James
29. Tennessee Woman

avatar van heartofsoul
3,5
Volgens mijn gegevens zijn de eerste 15 nummers (dus tot en met Find My Way Back Home ) die van het oorspronkelijke album. Zo staat het tenminste in het bij de Repertoire-cd bijgevoegde boekje.
De bonustracks zijn inderdaad zo te zien chronologisch, en alle (behalve de laatste twee) opnames voor Decca. Alleen ontbreken tot mijn spijt enige erg goede nummers, zoals het prachtige This Little Bird en The Hard Way. Luister ze maar terug op YouTube, daar zijn ze gelukkig nog te vinden. De laatste twee bonusnummers (Ella James en Tennessee Woman zijn de A- en B-kant van een goede Parlophone-single uit 1971, maar die flopte helaas ook.

avatar van heartofsoul
3,5
Deze week, mede naar aanleiding van het bericht van nlkink, terugbeluisterd.
Het manco van dit album, het manco van de groep eigenlijk, zijn naar mijn mening de zwakke vocalen.
Steeds denk ik, als ik bijvoorbeeld hun niet onverdienstelijke cover van Mona hoor: dat kan beter, jongens. Het klinkt te bleek, heeft niet genoeg "soul" in de vocals. Ook Hootchie Kootchie Man is teleurstellend. Als Art Sharp en Ray Phillips samen de vocalen deden, zoals op Tobacco Road en Google Eye dan klonk het weer wel oké. Het songmateriaal vind ik ook niet overal even denderend. Wel vind ik de Teens hier in instrumentaal opzicht prima, vooral genoot ik van de erg goede pianist John Hawken, die mede het geluid van de groep bepaalt.

Volgens de inlay van de Repertoire-cd staan er 15 nummers op het originele album.
12. La Bamba
13. TNT
14. Devil-in-Law
15. Find My Way Back Home

De mooiste nummers van het oorspronkelijke album zijn dan voor mij: Tobacco Road (uiteraard), Google Eye, Find My Way Back Home (b-kantje van derde single),en TNT(lekker ruig gezongen).

avatar van nlkink
3,5
heartofsoul schreef:

Deze week, mede naar aanleiding van het bericht van nlkink, terugbeluisterd.


Je hebt er wel werk van gemaakt. Chapeau!

Nu maar hopen dat ik de CD nog leuk vind.......

avatar van heartofsoul
3,5
nlkink schreef:
heartofsoul schreef:

(quote)


Je hebt er wel werk van gemaakt. Chapeau!

Nu maar hopen dat ik de CD nog leuk vind.......


Tuurlijk wel, alleen de zang vind ik een beetje bleek, en de keuze van de nummers had wat
avontuurlijker gekund, maar ik vermoed dat Mickie Most hier de hand in had, dat was bij de Animals toch ook? En in instrumentaal opzicht is het best de moeite de waard. Ach, misschien ben ik soms ook wel te kritisch. Ben benieuwd naar je reactie.

avatar van nlkink
3,5
Mickie Most had inderdaad een grote invloed op de single keuzes van The Animals. Ik was niet op de hoogte dat hij dit ook voor de Nashville Teens deed. Ik heb vandaag een heel aardig bericht van de manager van de Teens ontvangen. Binnenkort plak ik dat denk ik maar onder dit album. Er wordt het e.e.a. toegelicht over de rechten op het oude werk dat bij Decca is opgenomen.

avatar van heartofsoul
3,5
Als ik me goed herinner heeft Mickie Most de groep gespot toen ze (teruggekeerd uit Hamburg) Bo Diddley begeleidden. Zelf was hij met zijn eigen groep, de Minutemen, aan het optreden en/of touren. Hij heeft er toen voor gezorgd, dat ze door Deccca werden gecontracteerd, en produceerde vervolgens hun eerste vijf singles, dus waarschijnlijk Tobacco Road, Google Eye, Devil-in-law, I know how it feels to be loved en The Hard Way. Daarna, als mijn geheugen tenminste nog een beetje behoorlijk werkt, werd Shel Talmy hun producer.

Naar de toelichting op de rechten op het oude werk van de Decca-periode ben ik trouwens wel benieuwd. En verder ben ik uiteraard benieuwd, wat je van het album in zijn geheel vindt.

avatar van nlkink
3,5
Een paar dagen geleden heb ik de site van The Nashville Teens bezocht. Er was een mogelijkheid om een boodschap te mailen. Als aangename verrassing volgde hedenochtend een reactie. Zie hieronder:

Thank you for your interest Gert

Art Sharp, one of our original vocalists, is well connected with the record business (he went on from The Teens to manage ELO among other bands) and he has catalogued and ascertained the ownership and rights to all of the Nashville Teens recordings over the years.

We have (we think) a fairly comprehensive discography published on our web site (although it needs updating because "Sun Dog" is about to be re-released on 21st January 2015 as part of a charity collection of CDs.). It is the same recording of Sun Dog which appears on "Rockin' Back To Tobacco Road."

Unfortunately the band do not own the rights to the original recordings from the early sixties - the only recordings we have direct control over are those on "Rockin' Back To Tobacco Road" plus a track called "Ella James" - which was on an LP called "Best and Rarities" back in the nineteen eighties. We also have some old tapes but they are not in good condition and I don't think they are ever going to be useable. I believe that Decca own the rights to all the early work.

Glad that you like our music.

Roger
(manager - www.IfTheDevil.com)

avatar van nlkink
3,5
Heb de CD nu een week in huis en er bijna elke dag naar kunnen luisteren. In zijn geheel vind ik de CD heel aardig. Het materiaal van vooral het album is op zijn vriendelijkst wisselvallig te noemen. De singles 'Tobacco Road' en 'Google Eye' zijn de daadwerkelijke hoogtepunten. Ook 'Devil In Law' is heel aardig. Maar er staat ook vreselijk filler materiaal op. La Bamba is wat mij betreft het ergste voorbeeld. En een nummer als Hootchie Kootchie Man kan ik onmogelijk nog serieus nemen met de alles versplinterende versie die Muddy Waters op het album 'Hard Again' heeft opgenomen. Maar in 1965 zal de gemiddelde tiener zelfs het origineel wel niet gekend hebben.
Het resterende materiaal, bijna de helft, bestaat uit singles. Veel A-kantjes, maar ook een paar sterke B-kantjes.
En dat single materiaal is sterk genoeg om de CD naar een ruime voldoende te trekken.
Overigens is in elk geval het album van een vinyl versie getrokken. Repertoire kon kennelijk niet beschikken over de mastertapes.
Maar buiten dat een aardige compilatie. Over de gehele linie vind ik 'Rockin' Back To Tobacco Road' met de radiosessies en onuitgebracht materiaal sterker.

avatar van jorro
3,5
Het album begint wat 'aarzelend' met het titelnummer. Het daaropvolgende Mona spreekt me meer aan. Need You vind ik iets minder spannend, maar gelukkig volgt Bread and Butter Man met een lekkere swing. Ook Hurtin' Inside klinkt lekker.
Vervolgens een lekkere blues in Hootchie Kootchie Man. Van een Google Eye heeft tegenwoordig iedereen last, Maar wel een aardige song net als Too Much.
Parchment Farm en het daarop volgende I Like It Like That zijn niet zo mijn ding. Maar gelukkig hebben we afsluiter How Deep Is the Ocean nog.
Nummer 72 in de 100 Greatest Albums of 1964, momenteel 292 in BestEverAlbums - 1964
3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 14:14 uur

geplaatst: vandaag om 14:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.