Nico - Drama of Exile (1981)

Echt een af album. Het enige Nico album (niet velvet underground dus) dat ik al gehoord heb maar toch een stevige rockplaat. Genghis Khan, Henry Hudson en the Sphinx (je voelt hier echt de sfeer) vind ik vooral heel knap. I'm waiting for the man vind ik beter gezongen door Lou Reed.

I'm waiting for the man vind ik beter gezongen door Lou Reed.- Niet beter maar anders en dat moet niet slechter zijn. En luisterd eens na Heroes

Drama of exile bevat typische jaren tachtig new wave-muziek met daaroverheen een monotoon klinkende Nico. Haar bekende harmonium is geheel afwezig, waardoor de plaat een uitzonderingspositie inneemt in de kleine Nico-discografie.
Nog steeds, na vaak luisteren, blijft deze plaat iets heel bevreemdends houden: de muziek en de stem passen niet bij elkaar, maar dat is dan ook wat Drama zo intrigerend maakt. Probeer de plaat iig eens!

Wat Seagull vertelt klopt. Het doet me verder, buiten de cover, ook erg denken aan Bowie. De sound van 'scary monsters', maar dan duisterder (en beter, wat mij betreft). Ondergewaardeerde topplaat, met een enge Nico op de cover.

Ik heb hier een Tsjechische re-issue van op LP met een extra track (“Saeta”), een andere trackvolgorde (“One more chance” is een perfecte opener), en ern afwijkende hoes met stemmige zwart/wit foto’s.
Naast Nico wordt Philipe Quilichini genoemd als componist van een tweetal tracks, en lijkt ook de voornaamste muzikant op het album te zijn. Benieuwd naar wat hij nog meer gedaan heeft.