Entombed - DCLXVI: To Ride, Shoot Straight and Speak the Truth (1997)

Wolverine Blues heb ik altijd een dijk van een plaat gevonden en hoopte dat de opvolger even goed zou klinken.
Wel, niet dus...

Waar alles op WB lekker ongedwongen klonk (het leek wel alsof alles ter plaatse werd gecomponeerd en opgenomen, zo vlot en fris klonk het allemaal), daar willen ze op deze CD blijkbaar hetzelfde effect verkrijgen en er nog even wat bovenop doen, maar dat was nu niet iets té veel.
De nummers blijven niet hangen, het klinkt allemaal als een gimmick, neen dit is het dus echt niet.

WB beluister in na al die jaren nog zeer geregeld, deze stond in de tijd amper op en doet de laatste jaren eigenlijk niets anders dan stof verzamelen...

dit is mijn instapplaat van entombed. een klassieker!!!

Beukende en swingende plaat, heerlijk!

Toen deze plaat verscheen, ging het met metal zoals ik het had leren kennen bijzonder slecht. Ik heb altijd vreselijk moeite gehad met metal in de jaren negentig. Ik was en ben een jaren 80 Thrasher. Deze Entombed plaat is ook al niet te vergelijken met het debuut Left Hand Path. Deze plaat swingt: Death 'n Roll! Beslist niet mijn favoriete Entombed plaat, verschenen in kutjaren wat de metal betreft, maar toch staan er hele toffe nummers op deze plaat. Damn Deal Done bijv. is een gaaf nummer en doet zelfs aan het legendarische Carnivore denken ergens...raar maar waar.

Wreckage!!! IM A WRECK!!!!!!!!!!!

Best een geinige plaat. Zo nu en dan. Ik moet wel erg vaak denken aan een uitgeklede White Zombie als ik dit hoor. En dat is ook direct de moeite die ik hiermee heb. Na beluistering van To Ride... heb ik altijd zin om La Sexorcisto of Astrocreep 2000 op te zetten. Wat Entombed wel sympathiek maakt, is het vuige karakter. Een hoog 'Ik geef geen fuck'- gehalte, zeg maar.

Mijn exemplaar heeft trouwens nog een bonusschijf met verrassend sterke covers van o.a. Venom, King Crimson, MC5 en Black Sabbath.