menu

Halford - Resurrection (2000)

mijn stem
4,01 (41)
41 stemmen

Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten
Metal
Label: Metal-IS

  1. Resurrection (3:58)
  2. Made in Hell (4:12)
  3. Locked and Loaded (3:19)
  4. Night Fall (3:41)
  5. Silent Screams (7:07)
  6. The One You Love to Hate (3:11)

    met Bruce Dickinson

  7. Cyberworld (3:09)
  8. Slow Down (4:51)
  9. Twist (4:09)
  10. Temptation (3:32)
  11. Drive (4:30)
  12. Saviour (3:27)
  13. Sad Wings * (3:39)
  14. Hell's Last Survivor * (3:24)
  15. God Bringer of Death * (2:47)
  16. Fetish * (3:14)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 49:06 (1:02:10)
zoeken in:
DutchViking
Dit album is vele malen beter dan de Priest-platen Jugulator en Demolition die de laatste jaren verschenen. De songs zijn zeer afwisselend, Halford is in topvorm en het rijtje muzikanten dat aan deze plaat heeft meegewerkt, is indrukwekkend. Zo zingt Bruce Dickinson mee op het nummer The One You Love To Hate en bestaat de bezetting naast Halford uit onder meer Patrick Lachman en Bobby Jarzombek.

Hoogtepunt van dit album is het geniaal opgezette Silent Screams, met de nodige tempowisselingen. Met name de eerste 7 songs zijn van een superniveau. Die verdienen wat mij betreft allemaal 5 sterren. Daarna kakt het plaatje een beetje in, maar slechte songs zul je op dit album niet vinden.

DutchViking
Deze plaat wordt steeds beter! Voor mij is dit de beste plaat waaraan Halford heeft meegewerkt, sinds Defenders of the Faith van Judas Priest uit '84. Zonder de songs Twist en Drive zou Resurrection absoluut 5 sterren van mij hebben gekregen. Het album was een openbaring voor mij, ik had nooit verwacht dat Halford na zijn mislukte avontuur met Fight zo goed terug zou kunnen komen. Resurrection hoort zonder meer in mijn lijstje van top-10 albums van de laatste 10 jaar.

4,5
Goed album, beter dan de Jugulator/Demolition tijd van Judas Priest. ik geef 4,5* klinkt echt er goed.

avatar van Fza
4,0
Fza
DutchViking schreef:
Deze plaat wordt steeds beter! Voor mij is dit de beste plaat waaraan Halford heeft meegewerkt, sinds Defenders of the Faith van Judas Priest uit '84. Zonder de songs Twist en Drive zou Resurrection absoluut 5 sterren van mij hebben gekregen. Het album was een openbaring voor mij, ik had nooit verwacht dat Halford na zijn mislukte avontuur met Fight zo goed terug zou kunnen komen. Resurrection hoort zonder meer in mijn lijstje van top-10 albums van de laatste 10 jaar.


Ik vind Drive juist wel een leuk nummer ik kan alleen Twist en Locked and Loaded niet uitstaan, vooral Twist wat een kut nummer.

4.5

avatar van notsub
3,5
Dit is een fijne plaat van Halford en een sollicitatie naar zijn oude baan bij Judas Priest (?). Na Fight en Two is dit weer een plaat die het geluid van Priest benaderd. Knallende nummers met melodie en geen experimenten met thrash of industrial. Het open en krachtige geluid maakt het een lekker in het gehoor liggend geheel. De originaliteit is ver te zoeken, maar het is wel oerdegelijk.

avatar van Mr. Rock
4,0
Geweldige plaat van de metalgod. Eigenlijk heb ik niet een minder nummer kunnen bespeuren. Eerder als minder bestempelde nummers als Twist en Drive vind ik juist tot de betere behoren. De echte toppers zijn toch Resurrection, Night Fall en Silent Screams. En ja eigenlijk mag Twist daar ook wel tussen.

4* met grote kans op verhoging

The Oath
Na 7 jaar lang naar een identiteit gezocht te hebben dan toch je identiteit vinden.
Om dan tot de conclusie te komen dat je ware identiteit diegene is die je al jarenlang had
Het is wat Halford over kwam. In het jaar 2000 kreeg ie eindelijk het besef dat Halford metal is, en metal Halford is.

Hoge vocalen, degelijke musici: Heavy metal zoals het hoort.

Ressurection van Halford met ressurection.

avatar van Sebashuis
4,0
Deze plaat zal opnieuw gemastered worden en er zal een andere tracklist op komen te staan. De nieuwe tracklist is hetzelfde als de toen nog exclusieve Itunes versie in 2006.

Voor de muziek zal het niks uitmaken denk ik. Maar ik hoop dat de plaat dan weer breed verkrijgbaar is in de winkels. Ik kan deze namelijk nergens vinden.

bron

avatar van B.Robertson
De stemming zit er meteen al in als het intro door de huiskamer galmt. Rob heeft weer een stem als een scheermes op resurrection. Made in hell heeft best wel een leuke tekst. Van 2min.18 tot 2min.33 lijkt het nummer op Steeler van British steel. Geen probleem, hij zal er z'n redenen wel voor gehad hebben. Silent screams wordt hier als beste nr. van de cd ervaren. Het duet met Bruce Dickinson mag er ook wel wezen. Slow down behoort ook tot de favorieten.Op Temptation is het net of je op 1min.48 even een knip oog naar A touch of evil hoort, grapje van Rob voor de oplettende fan.Halford ziet er op de foto's weer monsterlijk stoer uit. Hij leeft zich weer lekker uit in excentrieke kledingsgrillen. Resurrection is een goed album, vier sterren.

4,5
Hele deftige plaat. Titelnummer is geweldig

avatar van The_CrY
2,0
Voor een plaat die door Priest fans wordt betiteld als "de grote comeback van Rob Halford" is dit nogal een trieste plaat. Ofschoon het album erg sterk begint met Resurrection en Made In Hell gaat het daarna nogal snel over op simpele nummertjes met vrijwel slechte melodieën en riffs als Locked And Loaded en Night Fall. Verder wel een leuk refreintje hier en daar, maar het enige wat nog echt gaat boeien is het semi-epische Silent Screams en de samenwerking met Bruce Dickinson op The One You Love To Hate. Het is allemaal wat te veel oldschool, maar gelukkig brengt Halford wat kwaliteit-materiaal op de markt met opvolger Crucible.

PriestMaiden
Mooi debuut voor de solo-carrière van Halford. Het titelnummer, Made In Hell The One You Love to Hate (met Dickinson) en Silent Screams mogen toch wel naast een paar Priest-klassiekers staan. Het beste werk van Halford sinds Painkiller van Priest.

avatar van Sjoerd_
4,0
Puur jeugdsentiment...toen ik een jaar of 10 was, was ik totaal in de ban van dit album. Ik ben sindsdien een totaal andere richting ingeslagen qua muzieksmaak, maar ik kan nog steeds genieten van dit album.

avatar van Edwynn
3,5
Resurrection is in alle opzichten een doordruk van alles waar Judas Priest ooit voor stond. Rob Halford verkende met Fight en later Two wat nieuwe wegen en vond zichzelf rond de eeuwwisseling wel weer klaar voor een nieuw avontuur bij zijn voormalige broodheren. Het album werd een alleraardigste sollicitatiebrief. Het is best onderhoudend maar daarnaast toch ook wel erg eenvoudig en obligaat. Hoewel alles oerdegelijk ingeklopt wordt, vind ik de overtuiging eigenlijk alleen terug bij Halford zelf. Instrumentaal gezien, is er weinig emotie te ontdekken en komt het allemaal wat plichtmatig over. Ook het duet met Dickinson lijkt mij een nogal afgeraffeld resultaat. In de kern een goed idee maar het ontbreekt aan een zorvuldige uitwerking.
De interessantste tracks zitten achteraan. Slow Down en Twist hebben iets teneergeslagens over zich. En Saviour is een goedgelukte, typische metalhymne.
Resurrection doet het aardig tijdens het sporten maar als het afgelopen is, duik ik altijd erg snel de platenkast in om Defenders Of The Faith of Painkiller op te leggen.

avatar van Sir Spamalot
3,5
Twee opvallende zaken springen onmiddellijk in het oor, de goede stem van Rob en het mooie spel van drummer Bobby Jarzombek want ik ben niet zo'n liefhebber van Scott Travis bij Judas Priest. Het is een mix van een aantal geweldige songs (Resurrection, Silent Screams, Cyberworld) met een aantal mindere (Locked and Loaded, Twisted, Drive), nog zo'n karakteristiek element bij Priest want vergeet niet, ze hebben best ook een paar zeperds op hun kerfstok. The One You Love to Hate had wellicht niet misstaan op een soloalbum van – hier gastzanger – Bruce Dickinson. Na Cyberworld zakt het toch iets in. Gek genoeg krijg ik ook zo'n verlangen naar Defenders of the Faith, wat nog altijd een parel is.

avatar van Pietro
3,5
Nadat Rob Halford uit Judas Priest stapte (inmiddels is hij weer terug), ben ik de interesse in die band aardig verloren. Hoewel ik zijn vervanger Tim “Ripper Owens” helemaal geen slechte zanger vond, waren platen als Jugulator en Demolition niet meer dan vergane glorie van een band die ooit een van de vaandeldragers was in de metalscene. Het songmateriaal op beide platen was van een dusdanig matig niveau, dat ik niet lang na de release van Demolition deze soloplaat van Halford zonder veel verwachtingen een kans gaf. Ik werd zeker niet teleurgesteld, want Resurrection wint het op alle vlakken van de twee genoemde Priest-platen en roept voor mij zelfs bij vlagen herinneringen op aan uitstekende albums als Defenders of the Faith en Painkiller.

Halford’s werk met Fight sprak me op een of andere manier nooit zo aan, maar hier laat hij horen uit een ander vaatje te kunnen tappen. Met het furieuze titelnummer – met een karakteristieke Halford-uithaal in het begin – schiet hij al direct erg overtuigend uit de startbokken, waarna met het vlammende Made in Hell nauwelijks gas terug wordt genomen. Ook daarna volgen de hoogtepunten elkaar in rap tempo op, met speciale vermelding voor het uit diverse lagen bestaande, bijzonder indrukwekkende Silent Screams. Dit epische nummers heeft een mooie rustige opbouw, maar barst dan in alle hevigheid los. Ook The One You Love to Hate is sterk, met een gastrol voor Bruce Dickinson van Iron Maiden.

In mijn platencollectie is metal al ruim tien jaar niet meer een dominant genre omdat ik de voorbije jaren veel naar andere genres ben gaan luisteren, maar deze plaat heb ik altijd erg sterk gevonden en van tijd tot tijd beluister ik ‘m graag. Buiten Twist is er geen enkel nummer dat voor mij uit de toon valt: 4*.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:01 uur

geplaatst: vandaag om 03:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.