Bette Midler - No Frills (1983)

Een artieste aan wie ik mij nooit heb kunnen ergeren en dat is vooral gelegen in haar spontane energieke performance. Dat spontane weet zij heel slim door te trekken in een wulpsheid die er net niet te dik bovenop ligt maar waarmee zij haar sterke punten optimaal benut. Het is dus vooral fysiek.

Haar uitvoering van Beast of Burden kan mij wel bekoren. Die heeft de geilheid in haar zoals Keith en Mick het volgens mij bedoelden. In de bijhorende videoclip is held Jagger trouwens ook nog te bewonderen. De rest is mij onbekend.

Deze versie van Beast of burden is inderdaad prima te pruimen. Favorite waste of time kan er ook nog zeker wel mee door. All I need to know is tenenkrommend en Only in Miami, deed mij voorzichtig met mijn vingers trommelen. De rest is plaatvulling. Al met al een magere oogst...