Goeie tegenhanger voor de 'zwarte' Du & Jag Döden, met wat meer optimisme (alhoewel de melancholie nooit ver weg is).
Het kinderkoor in het tweede nummer vind ik trouwens geweldig. Wat ze zingen versta ik totaal niet, maar de klank en opbouw geven me altijd het dubbele gevoel van kracht & eenzaamheid.
tot zover dit gewauwel waar kop noch staart aan te krijgen is
