Goeie EP van Grift, een Zweedse metalband die dit jaar met de eerste langspeler 'Syner' op de proppen komt. De hoes doet me denken aan zo'n archaïsche onderlegger; een bierviltje met een weemoedig shot van een onguur dorpje, waar al diverse malen op gemorst is.
De muziek van Grift heeft ook wel iets weemoedig, hoewel ik vooral woede voel opborrelen, net onder de oppervlakte. Dat komt de sfeer en intensiteit wel ten goede, want ik merk dat ik vaak op het puntje van mijn stoel beland, deze helse muziek aandachtig in me opnemend.
Maar wat is dit nu concreet? Black metal? Niet voor de volle 100%, ik hoor er, in de traditie van het Oekraïense Drudkh, ook de nodige liefde voor de natuur in terug, alsmede enkele folk-elementen. Nog iets wat deze EP gelijk heeft met de muziek van Drudkh, is het kolkende karakter; dat laat zich moeilijk uitleggen, maar ik gebruik het woord "kolkend", omdat het zo aanvoelt; de intensiteit van de muziek zet iets in gang, waardoor je heel even met stomheid wordt geslagen door een soort bevlogenheid, waarna de schoonheid van het geheel des te meer indruk maakt. Schoolvoorbeeld hiervan is de derde song, 'Den Fångne'. Die opbouw naar een zich wat schuilhoudende climax is majestueus, en de ontknoping zelf, die mag er uiteraard ook zijn.
Kortom; een aanrader! Met zijn 24 minuten niet al te lang, en ideaal als voorgerechtje, om die eerste langspeler (die trouwens ook op Bandcamp te beluisteren valt) dan ook eens te gaan consumeren. Wat ik ook spoedig zal doen.
3,5 sterren