menu

Bruce Cockburn - Breakfast in New Orleans, Dinner in Timbuktu (1999)

mijn stem
3,77 (13)
13 stemmen

Canada
Rock / Folk
Label: Rykodisc

  1. When You Give It Away (4:54)
  2. Mango (5:00)
  3. Last Night of the World (4:51)
  4. Isn't That What Friends Are For? (5:23)
  5. Down to the Delta (6:16)
  6. The Embers of Eden (5:41)
  7. Blueberry Hill (5:06)
  8. Let the Bad Air Out (5:49)
  9. Look How Far (5:35)
  10. Deep Lake (6:50)
  11. Use Me While You Can (7:11)
totale tijdsduur: 1:02:36
zoeken in:
4,0
Bij Bruce Cockburn weet je altijd één ding zeker : goede muziek en teksten die er toe doen. Vanaf begin jaren 70 verrast hij ons iedere keer weer met prima kwaliteit. Jammer genoeg amper opgemerkt in Nederland, enkel doen Jan Douwe Kroeske hem binnen haalde met zijn 2 meter sessie (If I had a rocket launcher) was er enige aandacht voor deze geweldige artiest.
In ieder geval : 'Breakfast In New Orleans, Dinner in Timbuktu' is het 20e album. Begonnen als een folkie met prachtige pastorale muziek, daarna een stuk steviger en in de jaren 90 vooral beïnvloed door world muziek. Dat is goed te horen op deze plaat doordat een kora (Afrikaanse harp) door Daniël Janke bespeeld wordt en zorgt voor een typische Afrikaans geluid in sommige songs. Bruce Cockburn tapt uit verschillende muzikale vaatjes, mede door zijn reizen overal ter wereld waardoor hij zich laat beïnvloeden. Startend met een stevig rock nummer (When You Give It Away), daarna een zwoel nummer met Afrikaanse invloed. Wat verder opvalt is dat Bruce dit keer ook wat hulp van zangeressen krijgt Lucinda Williams speelt en zingt regelmatig mee en ook Margo Timmens van the Cowboy Junkies. Beiden echte americana zangeressen en dat doet sommige nummers echt goed. Bruce is een betere gitarist dan zanger en dan wat hulp kan geen kwaad. De teksten van Bruce Cockburn zijn altijd belangrijk, hij vermengt daar sociaal en maatschappelijk engagement met spiritualiteit. En dat is ook op deze plaat het geval. Door zijn reizen door bijvoorbeeld Azië en Afrika ziet hij allerlei onrecht wat niet verborgen mag blijven, maar ziet hij ook levensvreugde en hoop. Bij een aantal nummers declameert hij meer dan dat hij zingt (a la Leonard Cohen), normaal zou ik dit niet erg waarderen, maar hier valt het goed op zijn plek. Ook door de prachtige muziek die de tekst omarmd en dat de refreinen wel worden gezongen. Bij één van die nummers is dat de tekst 'isn't that where friends are for' , een prachtige tekst over vriendschap door alles heen . dat door de reizen van Bruce een nieuwe dimensie heeft gekregen. Eén van de mooiste liederen en teksten van Bruce, maar hij heeft er zoveel geschreven....
Ook weer twee instrumentale nummers waar Bruce laat horen wat voor technisch begaafde gitarist is. Eén cover het overbekende "Blueberry Hills", hoort niet bij de top van dit album maar niet verkeerd.

Al met al, ook dit 20e album van Bruce stelt zeker niet teleur. Je zou een ieder die van goede muziek en serieuze, soms poëtische teksten houdt het gunnen om in aanraking te komen met de muziek van Bruce Cockburn. Deze man verdient echt meer aandacht dan enkel de sterrenstatus die hij in thuis land Canada heeft. Misschien omdat hij weigert ook maar concessies te doen aan zijn muziek en boodschap, zal hij een luis in de pels blijven. Het is niet anders, maar gelukkig zijn ook hier op deze site een aantal mensen die hem blijven promoten. Waaronder ondergetekende.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:23 uur

geplaatst: vandaag om 15:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.