Boz Scaggs - Dig (2001)

Grote terugkeer van de muzikant uit Texas. Met hulp van zijn Toto-maatjes uit de jaren zeventig (Steve Lukather en met name producer David Paich) heeft Boz zijn beste album op het Virgin label afgeleverd. Beste nummers: I just go en Vanishing Point.
Als Toto-fan ben ik blij dat David Paich zo mooi productiewerk heeft geleverd. Als singer-songwriter is het de laaste jaren wat rustiger rond hem geworden, maar als producer levert hij hier echt een top-product!

Inderdaad een prachtalbum. Hoorde Thank's to you op een verzamelalbum waardoor mijn interesse in Boz weer opleefde. Wat een vette en goed geproduceerde sound zeg. Audiofiele kwaliteit en heerlijk gevarieerd. Na zijn successen in de 70's en 80's is dit een aanrader voor de new generation.

Kreeg dit album zaterdag in mijn bezit en ik ben Broem dankbaar voor de tip. Fantastische geluidskwaliteit, Boz zingt schitterend (ik moest aanvankelijk aan zijn stem wennen, maar nu ik daaraan gewend ben, kan ik als het ware niet meer zonder) en de liedjes zijn spannend genoeg.
Allermooiste nummer is voorlopig het huiveringwekkende I Just Go, maar wellicht stel ik mijn oordeel nog bij. Het is namelijk zeker dat er nog vele draaibeurten zullen volgen!

Mooi. Het is te dun gezaaid met Boz liefhebbers op dit forum.

Och och, wat een fijn album is dit toch. Zonet weer even uit de kast gehaald. Heerlijke productie ook (Kortchmar/Paich/MacMillian). 0,5 puntje erbij!

Opwindend voor geen meter maar wel een superslick en muzikaal erg consistent album.

Wonderschoon album. Hoe heb ik dit kunnen missen!? Subtiele muziek, bluesachtitg, soulvol, mooi gezongen, prachtige gitaren, fijne blazers erbij. Ik kon nog een dvd-audio 5.1 surround sound versie op de kop tikken. Eén van de mooiste surround sound albums die ik heb. Opwindend en kalmerend tegelijk dit prachtige album van Boz Scaggs. Allemaal mooie nummers met als hoogtepunt voor mij I Just Go.

Ben een fan van sommige nummers en albums van Boz maar dit album kan ik niet smaken. Veel te vraag, veel te veel van hetzelfde en geen enkel nummer dat eruit springt. Wat mij betreft bandwerk maar mogelijks is dit oneerbiedig uitgedrukt.

1 van de betere albums uit het wat wisselvallige oeuvre van Boz Scaggs, die 8 nummers van dit album mede schreef, uitgezonderd tracks 2, 5 en 9. de opvolger van het ijzersterke "Come On Home" (1997).

een fraaie mix van blues, r&b en (jazzy) soul met sterk songmateriaal. absolute prijsnummer is de schitterende ballad "I Just Go" met heerlijk gitaarwerk van de man zelf. andere hoogtepunten "Desire", "King of El Paso" en de afsluitende track "Thanks to You" met fraaie "horns" van Roy Hargrove Jr.

jammer dat 2 tracks die niet door Boz zelf werden gepend, de fijne relaxte "flow" van dit album enigszins ontsieren, de rap van "Get on the Natch" en de disco tonen van "You're Not" een nummer met muziek van Danny Kortchmar.

na mindere albums als "Down Two Then Left" en "Other Roads" was dit "Dig" album inderdaad een sterke "return to form". Boz Scaggs maakte in zijn nadagen na de 2 mindere albums met American standards nog een prima trio albums met "Memphis", "A Fool to Care" en wellicht zijn laatste album "Out of the Blues".

Album werd geproduceerd door Danny Kortchmar en David Paich
Recorded at ATS Studio, Los Angeles, CA & Acme Studios, Mamaroneck, NY & Meac Studio, San Francisco, CA

Ik hoorde het het nummer Miss Riddle en wist meteen dat Roy Hargrove de horns beroerde. Prachtig, en uit duizenden herkenbaar.

Dit is verder een mooie late night bluesy blue eyed soul plaat. Niet overal even consistent ( Call that Love doorbreekt een beetje het rustige sfeertje) maar verder wel goed uitgevoerd, vooral als Boz het rustig aan doet en de nummers mooi uitgebouwd worden.