38 Special - Flashback (1987)

Te gekke verzamelaar met al hun hits en kleinere hits en het te gekke: "rockin' into the night" uit 1980.

Geweldige verzamelaar! Ik kende de band helemaal niet tot een jaar of 2 terug. Toen kwam ik deze cd tegen en nam 'm op de gok mee. Geen seconde spijt van gehad! Geweldige AOR met fantastische (samen)zang. Dit is nu nog het enige album dat ik van ze heb maar op den duur ga ik zeker achter de reguliere albums aan!

Interessante verzamelaar omdat hier twee songs op staan die alleen op soundtracks staan (Back to Paradise van de film Revenge Of The Nerds!! uit 1987 en Teacher, Teacher van de film Teachers uit 1984) en een nieuw opgenomen song Same Old Feeling (speciaal voor de plaat opgenomen).

Bovendien kreeg je bij de LP-versie van deze plaat een extra EP (op 7") met vier livesongs uit 1986: C1 Rough-Housin', Wild-Eyed Southern Boys, Stone Cold Believer, Twentieth Century Fox.
Deze vier live-songs staan op ook op cd-versie maar tussen de andere songs.

38 Special staat voor meezing-southern rock, of gewoon southern AOR, wat je maar wilt. Maar dat het aanstekelijk is, en dat alles lekker meezingbaar is staat buiten kijf. Goede band, goede zang, goede nummers en hier en daar lekkere gitaarsolo's.

Om mijn collectie toch weer wat completer te maken, heb ik deze op discogs besteld (tweedehands dus een soort van klimaatneutraal). De lp komt met een ep, om aan de speelduur te komen. Kan nu al niet wachten om deze lekker hard aan te zetten thuis.

Ik heb de CD nog. Was de eerste CD die ik van deze band kocht, in de jaren tachtig. Dat die live-nummers door de originele LP-tracklist heen zijn gehusseld, vond ik destijds nogal jammer. Het haalt de flow uit de luisterervaring en ik had sowieso liever de studioversies van die nummers gehad, dan had een een accurate verzamelaar geweest.

Later toch nog een flink aantal originele albums op CD te pakken gekregen (en ook een aantal op LP), dus dan weegt het allemaal minder zwaar. Nu beschouw ik het als een extraatje, want die live-nummers zijn nergens anders te vinden. En dat geldt ook voor de extra studionummers, waarvan ik met name Teacher Teacher (compositie van Adams/Vallance, oorspronkelijk geschreven voor Reckless, maar haalde dat album niet) een uitstekende song vind.

In het cd-tijdperk had ik een tijdje deze verzamelaar: 38 Special - The Very Best of the A&M Years (1977-1988) (2003) - MusicMeter.nl

Volgens mij was die wat beter gesequenced. Maar omdat ik graag mijn lp-collectie compleet wil is deze Flashback natuurlijk wel een welkome toevoeging.

Was ook mijn eerste kennismaking met deze band. Alleen niet in de jaren 80 Ik kwam pas in aanraking met ze eind jaren 90 ofzo. Had de naam weleens voorbij zien komen maar nooit aandacht aan geschonken. Zal er zeker ook mee te maken hebben gehad dat deze band eigenlijk alleen in de States bekend was. Hier in Europa kende op een enkeling na niemand ze. Althans, niet in de kringen waar ik me bevond

Nee, in Nederland hebben ze nooit een poot aan de grond gekregen. Hoewel hun singles wel eens op de radio gedraaid moeten zijn, want mijn echte eerste kennismaking verliep via singles: Hold on Loosely, Caught up in you en If I'd been the one had ik toen al op single, begin jaren tachtig. Toen het CD-tijdperk aanbrak, leek me dit wel een goede instapper. Als zodanig heeft-ie zijn diensten bewezen, maar de muziek van .38 Special smaakte bij mij dus duidelijk naar méér.

Je vriendenkring kan inderdaad een belangrijke invloed zijn. Ik was toen met een paar maats nogal into het soort melodieuze Amerikaanse rock dat we later AOR/melodic rock zijn gaan noemen. Daardoor was ik ook bekend met Journey, Night Ranger, Survivor en een heleboel van dat soort bands die je hier zelden of nooit op de radio hoorde. Ik denk dat ik .38 Special toch vooral via die vriendengroep heb meegekregen.

Die latere verzamelaar die Mssr Renard aanhaalt, is inderdaad een stuk beter: loopt lekkerder, is completer en heeft van alle nummers de studio-uitvoeringen. Eigenlijk gewoon een soort Flashback Deluxe.

Ik had 1 vriend, en dat was meer dan voldoende (r.i.p). Samen luisterden we tussen ons 19de en 24de veel naar southern rock. Het was onze soundtrack. We lieten ook samen tattoo's zetten. Van .38 Special heb ik geen tattoo hoor.

Maar ik geloof wel dat ik meer een 38 Special-fanaat was dan hij. Hij luisterde ook naar My Dying Bride en Anathema (doom) waar ik niets mee had. Maar Outlaws, Skynyrd en Hatchet draaiden we hard. Ik denk ook dat ik van alle stijlen die ik heb geluisterd heb in mijn leven (prog, dance, drum&bass, hiphop, jazz, etc.) bij Southern Rock de meeste emotie ervaar.

38 Special is voor mij voornamelijk de band van Don Barnes waar Donny Van Zant zo nu en ook mee doet (soms nog best aardig). Maar zo een nummer als Caught Up In You, ja dat is gewoon goud. Vooral nu ik ook een levenspartner heb.

Grappig is dat we het hier eigenlijk over twee verschillende doelgroepen hebben. .38 Special begon als southern rockband op hun eerste twee platen, maar de groep verbreedde hun stijl - en hun publiek - richting melodieuze hardrock en later AOR op de albums die daarna volgden. Je zou dat van twee walletjes eten kunnen noemen, maar zo ontwikkelden ze toch maar mooi een eigen geluid en een eigen stijl, met invloeden van beide muziekstromingen. Ik heb het altijd heel lekkere muziek gevonden.

Overigens kun je mij voor een lekkere portie southern rock à la Allman Brothers, Lynyrd Skynyrd en Outlaws op z'n tijd ook altijd wakker maken. Heb er wel albums van, maar het vormt bij mij zeker niet de hoofdmoot van mijn muzikale menu.

De kruisbestuiving van AOR en Southern Rock is er eentje die toch wel wat gave platen heeft opgeleverd. Ik vind het een betere mix dan Southern Rock en Country of Southern Rock en Alt.rock/Punk, wat soms in mijn oren behoorlijke puinhopen oplevert.

Ik ben een liefhebber van zowel jams/improvisaties alswel melodieuze/stoere rock. Ik kan daarom zowel naar Molly Hatchet, Allman Brothers als 38 Special luisteren, maar Drive By Truckers, Pantera of latere Charlie Daniels/Marshall Tucker gaat er bij mij niet in.

Als het te pattriottisch wordt (moderne Skynyrd en Van Zant) dan hoeft het voor mij ook niet. 38 Special is altijd zichzelf gebleven, en vaarde haar eigen koers. En de AOR van deze band zal altijd die southern roots blijven hebben. Een band die wat te gemakkelijk als standaard rock wordt weggezet door Southern Rock-naslagwerken. Nog zo een band is Atlanta Rhythm Section. Voor het nummer So Into You kun je me elk moment van de dag wakker maken.

Ja, dat is ook een geweldige band; heb ik flink wat albums van. Iets softer dan de gemiddelde southern rockband, maar juist dat subtiele in combinatie met hun southern rock-roots spreekt me enorm aan. Ik omschrijf ze wel eens als de Steely Dan van de southern rock, hoewel die vergelijking behoorlijk mank gaat.
Maar toch: gaaf gitaarwerk, in prachtige harmonie met het toetsenspel, dat bij deze band ook meer op de voorgrond treedt dan bij de gemiddelde southern rockband. Ook een band die een unieke eigen stijl heeft ontwikkeld. En die hoorde je ook zelden op de Nederlandse radio, hoewel juist dat nummer dat je noemt hier te lande nog enige bekendheid geniet. Het heeft in de tipparade-lijst van de Top 40 gestaan, als ik me goed herinner.

Ik heb ook minder met kruisbestuivingen van southern rock met punt of country. Hoewel sommige country-achtige dingen me nog wel aanspreken. Maar het hangt dan vaak in hoge mate af van de individuele benadering: een zangstem die me aanspreekt, of een gitaarsound die dat doet. Vaak vind ik southern rock met punk-invloeden te lawaaierig, te schreeuwerig. Terwijl ik een flinke bak herrie op zich best kan hebben, als de muzikale onderdelen me maar voldoende aanspreken.

Ben nu weer de trotse bezitter van deze dubbelaar. Ik noem het expres een dubbelaar, want het zijn 10 studionummers op de langspeler en 4 livenummers op de 45rpm Ep die er bij zit.

Behalve de vier livenummers zijn er 3 studiotracks die niet op reguliere studioalbums staan: Teacher, Teacher, Back to Paradise (beiden van een soundtrack) en het volledig nieuwe nummer Same Old Feeling.

De hoes en de innersleeve zijn niet erg boeiend. Geen linernotes en geen foto's. Alleen wat songinfo.