Avantasia - The Metal Opera Part II (2002)

Nét niet zo goed als het eerste album van dit tweeluik, maar nog altijd ruim boven het gemiddelde. The Seven Angels is overigens wel ijzersterk en eigenlijk alleen daarom is het album al de moeite waard.
Overigens wel verplicht om te hebben als je het eerste deel al hebt.

Alleen het eerste nummer al de aanschaf waard!!

Het vervolg op part I. Uiteraard. Veel deelnemers aan het eerste deel keren ook hier weer terug zoals David DeFeis, Rob Rock en Kai Hansen. Verder treffen we nog Bob Catley aan die mag aantreden in wat mij betreft het hoogtepunt van het album het geweldig lopende The Looking Glass.
De Helloweenesque, Teutoonse powermetal met af en toe wat, overigens geweldig bedachte, poppy refreintjes is van een hoog niveau maar is ook, zoals CorvisChristi terecht opmerkt, inderdaad nét niet zo goed als het eerste album.

Ik vind de nummers juist net wat beter dan op deel I. The Seven Angels verslaat The Tower vrij makkelijk door onder andere de interessante opbouw. In Quest For is een van de mooiste (power)ballads die ik ken en van The Final Sacrifice ga ik bijna headbangen en wint het van alle thrash-agressie die er te bedenken valt (bij wijze van spreken).

Voor de rest zijn ook de basics heerlijk om te horen door de goedlopende refreintjes. Ik heb niet meer nodig... nouja, een verzameling topzangers die de nummers net even hun eigen gevoel kunnen meegeven.

Een erg waardige opvolger van Part 1. Sterk album, sterke uitvoeringen en daar bovenop ook nog eens een mooie productie. Aanrader voor iedereen, die van dit genre houdt.

Deze haalt zeker niet het niveau van deeltje 1, simpelweg omdat het aantal hoogtepunten flink is gedaald. Hoogtepunten zijn er natuurlijk wel, zoals No Return, wat een onvervalste powermetal-rammer is, en The Seven Angels, die niet het niveau van het briljante The Tower haalt, maar eerder die van Reach Out for The Light. The Final Sacrifice is een opvallend harde track waarbij de vocalen van Sammet me zeer positief verbaasden. Die man kan werkelijk elke hoogte aan, en het lijkt erop dat hij zelfs thrash kan zingen, erg knap.
Geen 5 sterren, ook geen 4,5, maar een 3,5 dankzij het gebrek aan muziekale hoogstandjes zoals deeltje I.

Thrash zingen noem jij dat? Het betreft hier trouwens David DeFeis van de band Virgin Steele volgens mij. Het is wel stoer vind ik.

Nou ja, thrash is misschien niet helemaal niet de juiste benaming, kan er niet helemaal bij wat dit voor soort zang is. Excuses voor deze benaming .

De eerste keren vond ik ook dat deze het niveau van part 1 niet haalde. Maar nu heb ik die mening niet meer. Sterker nog, misschien vind ik deze nog wel net ietsje beter. Het begin is natuurlijk overdonderend met Seven Angels, maar de rest blijft mij boeien tot het einde. En wat is die Tobias toch een zanger!

blijft jammer dat Jorn ( wereldzanger) ontbreekt

Ach... de muziek en in dit geval, het concept wordt echt niet minder als er een of andere zanger ontbreekt. Als er in plaats van Jorn Lande stuk voor stuk mindere zangers aanwezig waren....
Maar dat is zeker niet het geval vind ik. Maar ben het wel gedeeltelijk met je eens dat Jorn een goede zanger is. Maar een wereldzanger, gaat me iets te ver.

The Seven Angels is echt een meesterwerk wat mij betreft

Helemaal mee eens tbouwh!!
Hoop dat ze dit nummer in zijn geheel spelen in de nieuwe tour van 2016!
Live dvd'tje er van maken en hoppa!!

Jorn wordt hier zwaar gemist helaas. Voegt met zijn stem , timbre altijd iets extra's toe

Jorn wordt niet echt gemist vind ik. Toegegeven; het mannetje kan aardig zingen. Maar hij leunt wel heel erg veel en dicht tegen Coverdale en vooral Dio aan. Zoveel dat hij mij (te)veel eer krijgt toebedeeld. En buiten dat; er blijven meer dan genoeg topzangers over die dit album fantastisch maken.

Mee eens Vielip! Neal Peart valt ook wat in herhaling

Ik moet toegeven dat ik van dit album slechts een drietal tracks heel veel gedraaid heb en dat zijn The Seven Angels, The Final Sacrifice en Chalice Of Agony. Wonderbaarlijk genoeg (of niet geheel verrassend) hebben deze drie nummers als rode draad het feit dat David DeFeis en Kai Hansen meezingen en deze twee zangers niet geheel toevallig favorieten van me zijn.

De rest van het materiaal mag er voor het gros ook wezen, al valt wel op dat de Helloween-sound op nummers als No Return en Neverland iets meer aanwezig is dan op het debuut. Dat zorgt ervoor dat deze nummers gewoon beduidend minder interessant zijn, terwijl het materiaal als het goed is (de drie eerder genoemde songs vooral), ook echt heel erg goed is. Een meer spectaculaire opener dan The Seven Angels kan ik me voor een soortgelijk album ook niet voorstellen, maar beter wordt het daarna ook niet meer. Dit maakt het album alles bij elkaar gewoon minder spannend dan het debuut maar nog steeds een erg fijne zit.

Tussenstand:
1. The Metal Opera
2. The Metal Opera II

Duidelijk het mindere broertje ten opzichte van het eerste album. Het mist wat punch en is beduidend minder catchy. Er staan in elk geval wel goede songs op, zoals The Seven Angels, The Looking Glass en Chalice Of Agony. Wel heb ik de indruk dat Tobias Sammett dit album wat ingewikkelder wilde maken. Misschien dat de score in de toekomst nog wel een halfje stijgt, maar nu moet Avantasia het doen met een ietwat krappe vier sterren. Desondanks leuke power metal. Er is beter gemaakt in die dagen, maar ook veel nog niet in de schaduw van dit album mag staan.

Tussenstand:
1. The Metal Opera pt. 1
2. The Metal Opera pt. 2

Misschien iets minder dan het eerste album, maar ook hier is genoeg te ontdekken en te beluisteren. Het begint eigenlijk al fantastisch met de opener. Fijn album.