menu

Death - Symbolic (1995)

mijn stem
4,19 (205)
205 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Roadrunner

  1. Symbolic (6:33)
  2. Zero Tolerance (4:48)
  3. Empty Words (6:22)
  4. Sacred Serenity (4:27)
  5. 1,000 Eyes (4:28)
  6. Without Judgement (5:28)
  7. Crystal Mountain (5:07)
  8. Misanthrope (5:03)
  9. Perennial Quest (8:21)
  10. Symbolic Acts [Demo] * (5:55)
  11. Zero Tolerance [Demo] * (4:10)
  12. Crystal Mountain [Demo] * (4:24)
  13. Misanthrope [Demo] * (5:40)
  14. Symbolic Acts [4-Track Demo] * (5:55)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 50:37 (1:16:41)
zoeken in:
avatar van jordidj1
5,0
Een paar jaar terug praatte ik in een bar met iemand over muziek, die gozer bleek enorm fan van Death te zijn. Hij wees mij op hun laatste album, die ik dus een keertje ging luisteren. Dat album kwam totaal niet binnen, snapte er geen hol van. Na die paar luisterbeurten besloot ik het maar te laten voor wat het was, dat komt vanzelf wel dacht ik.

Mijn gevoel klopte. Na de coronazomer van 2020 ging ik - na flink wat metal te hebben geluisterd in de maanden ervoor - op een Death-ontdekkingsreis. In flink wat maanden tijd ben ik Chuck Schuldiner gaan zien als een ware legende, echt fascinerend om uit te vinden hoe al die albums tot stand zijn gekomen. Als je iemand een componist mag noemen in de metalscene, dan is hij het wel.

Waar ik vind dat op het laatste album de beste nummers staan, is Symbolic als geheel de absolute uitblinker. Ontzettend verslavend, van begin tot eind. Ook los draai ik de nummers graag, ik heb er altijd wel zin in. Tekenend voor dit gegeven was dat ik een willekeurig nummer opzette van het album, en ervan schrok hoe vaak ik het al gedraaid had, haha.

Nee, ik denk dat vijf sterren wel volstaan nu. Die liefde voor Death gaat nog lang niet (wellicht wel nooit) bekoelen.

avatar van lennert
5,0
Na het optreden van Death To All was dit het eerste Death-album dat ik aanschafte, dus we spreken nu van een... maand geleden dat ik voor het eerst echt kennis maakte met Schuldiner's werk? Symbolic voelde wel meteen bijzonder. Niet 'goed', maar in een klap 'een van de beste metalalbums ooit!'-fantastisch. Een van de vreemdste dingen is ook dat ik het album toen niet herkende als death metal, maar eerder als duistere progressieve thrash metal met wat death-invloeden. En ja, het allervreemdste: dit album doet met zo hard aan Iced Earth's Burnt Offerings denken. Opgenomen in hetzelfde jaar, een zelfde productie (in de Morrissound Studio, maar een van de andere twee broers), een zelfde soort vurige intensiteit in de riffs en dezelfde desolate galm in de gitaar melodieën. Het is niet precies hetzelfde, maar er zitten heel veel momenten dat ik echt denk 'wow, deze riff had daar kunnen staan' of 'die gitaarlijn lijkt op dat' terwijl het nergens daadwerkelijk hetzelfde klinkt.

Goed, het doet er ook niet echt toe, Symbolic is gewoon fantastisch. Perfect zelfs misschien. Ik kan heel lastig ingaan op de details, want tijdens de laatste luistersessie zat ik weer constant 'dit is gaaf', 'dit is vet' en 'wow' te denken. Dat Without Judgement en Crystal Mountain mijn favorieten zijn, is me in ieder geval nog duidelijk, maar het is niet alsof dat de rest ineens zoveel minder zou maken. Maar toch, dat een band als deze er ineens een akoestische gitaarsolo doorheen kan gooien en dat het dan nog steeds werkt, dat is absurd knap. Maar death metal? Dit is genre-overstijgend en zou eigenlijk door iedereen goed gevonden moeten worden.

Tussenstand:
1. Symbolic
2. Human
3. Individual Thought Patterns
4. Spiritual Healing
5. Leprosy
6. Scream Bloody Gore

avatar van RuudC
4,5
Death maakt hier toch wel een opvallende koerswijziging. Het meest in het oor springend, is dat de doodsrochel van Chuck plaats heeft gemaakt voor schreeuwzang. Wat ook duidelijk hoorbaar is, is dat Death beduidend minder death metal speelt, maar meer open staat voor andere genres. Het resultaat lijdt daar verder zeker niet onder. De focus lag toch al heel erg op het progressieve aspect, dus deze zet was wel te verwachten. Een belangrijk aanknopingspunt om dit album te omschrijven, is Iced Earths Burnt Offerings. Die plaat verscheen overigens twintig dagen eerder dan Symbolic. Het heeft bijna dezelfde naargeestige sfeer en het riffwerk komt aardig overeen

Symbolic is waarschijnlijk wel de meest progressieve plaat die Death tot op dat moment had gemaakt. Hoe ingewikkelder de muziek, hoe meer de liedjes eronder lijden, maar Chuck Schuldiner weet die twee hand in hand te laten gaan. Symbolic blijkt echt een heerlijke plaat te zijn. Ik mis wel de aggressie van een Spiritual Healing/Human, maar deze kant van Death is ook wel echt geweldig.

Tussenstand:
1. Human
2. Spiritual Healing
3. Symbolic
4. Individual Thought Patterns
5. Scream Bloody Gore
6. Leprosy

Gast
geplaatst: vandaag om 15:50 uur

geplaatst: vandaag om 15:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.